Φίλες/φίλοι επισκέπτες μας,
το μικρό αυτό κειμενάκι, γράφεται για πρώτη φορά χωρίς φίλτρο από πρόγραμμα ομοιομορφίας κειμένων, κάτι που η ομάδα μας χρησιμοποιεί εδώ και δύο χρόνια. Επιθυμώ να επικοινωνήσουμε άμεσα και ειλικρινά. Επιθυμώ να βγάλουμε λίγο «την κουκούλα» της σάτιρας και της ξύλινης πολιτικοσατιρικής γλώσσας. Επιθυμώ ακόμα, να γνωρίσετε πως είμαστε στην κανονική μας ζωή αντί του concept «εκδικητικός οργίλος» που τους τελευταίους μήνες βλέπετε στο blog μας.
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι επισκέπτες μας,
Εδώ και μήνες, εγώ και η παρέα μας οι bloopers, έχουμε αναγορευτεί οι αυτόκλητοι υπερασπιστές της δημοκρατίας, με τις κύριες αξίες οι οποίες νομιμοποιούν τις εξουσίες που την συνθέτουν, την λειτουργούν και την χαρακτηρίζουν.
Αναφέρομαι στην ισονομία, στην ισοπολιτεία, στην αξιοκρατία, στην αναλογικότητα στην αμοιβή για έργο αλλά και στην ποινή για παράπτωμα, το δικαίωμα σε ιδιοκτησία ανάλογη της προσφοράς με ελάχιστο όριο για τους συνανθρώπους/συμπολίτες που δεν είναι τόσο τυχεροί, στο δικαίωμα του σεβασμού στην προσωπικότητα και την διαφορετικότητα του άλλου, το σεβασμό στις πεποιθήσεις του με την προϋπόθεση ότι αυτές δεν προσβάλλουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Αναφέρομαι ακόμη στις θεμελιώδεις, βασικές δομές μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με την πραγματική έννοια του όρου. Όχι την Ελληνική Δημοκρατία που ζούμε, την Δημοκρατία μα το «Δ» κεφαλαίο.
Μια δημοκρατία η οποία θα συντίθεται λειτουργικά μεν, αυτοτελώς λειτουργικά δε, από την νομοθετική, την δικαστική και τέλος, χαμηλά στην ιεραρχία, την εκτελεστική εξουσία, μια δημοκρατία που αξιωματικά θα διέπεται στην πράξη από το βασικό αξίωμα του ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον πολίτη για τον πολίτη».
Μια δημοκρατία, φίλοι, όπου η νομιμότητα και η ειρήνη θα υπάρχουν για να εξυπηρετούν και να προάγουν τις υγιείς κοινωνικές δομές, να συντείνουν προς την ελπίδα, την ευημερία και την ασφάλεια του συνανθρώπου μας ουδενός εξαιρουμένου, να επιτρέπουν την βελτίωση της προσωπικότητας των παραβατικών από απελπισία συνανθρώπων μας με έναν τρόπο όχι εκδικητικό αλλά παιδευτικό. Μια δημοκρατία ανθρώπινη, ένα σύστημα διοίκησης και λειτουργίας για την προαγωγή του κοινωνικού, του συνολικού οφέλους. Αυτά και άλλα πολλά σε επίπεδο αντίληψης και πεποιθήσεων, είναι οι αξίες που μας χαρακτηρίζουν σαν ομάδα.
Φίλοι και φίλες, σας τη φέραμε!
Αθελά μας, σας παραπλανήσαμε.
Σας παγιδέψαμε μέσα στη δική μας ουτοπία, την έντονη επιθυμία για ένα ανθρωπιστικό και δίκαιο σύστημα στο οποίο έχει αξία η νομιμότητα. Στον υπαρκτό κόσμο όμως, η μόνη αξία της νομιμότητας είναι ότι αν κινείσαι στα όριά της, απαλλάσσεσαι από πιθανούς μπελάδες από εκείνους που έχουν την δύναμη να την ψηφίζουν, να την εφαρμόζουν με άδικο τρόπο και να την καταπατούν όταν πλέον παύει να τους εξυπηρετεί.
Σας παγιδέψαμε ακόμα σε ότι αναφέρεται στη δίκαια αμοιβή για παραγόμενο έργο. Ο γιατρός πχ, σώζει ζωές κα αμείβεται με 1.800 ευρώ. Ο βουλευτής «νομιμοποιεί» κάθε άδικο, κάθε αντικοινωνικό, κάθε ποινικά κολάσιμο έγκλημα και εκτός των πλούσιων παροχών και αμοιβής που εισπράττει, έχει και τα τυχερά, τα φιλοδωρήματα για underground lobbing και υποστήριξη ανόμων και αδίκων συμφερόντων. Ο τραπεζίτης κλέβει επί δεκαετίες καταπατώντας κάθε νόμο γραπτό και άγραφο, αλλά αποζημιώνεται για τα λάθη του.Σας παγιδέψαμε ακόμα και στα βασικά, στα θεμελιώδη. Ζούμε σε μία «δημοκρατία» όπου η εκτελεστική εξουσία νομοθετεί ανεξέλεγκτα χωρίς την δυνατότητα παρέμβασης της αντιπολίτευσης που λόγω του εκλογικού νόμου είναι η αντιπρόσωπος κοινοβουλευτική δύναμη της πραγματικής πλειοψηφίας. Η ίδια εκτελεστική υπερεξουσία, αφού πρώτα διορίσει τους ανακριτές και προϊσταμένους της δικαστικής, επιβάλει και αποφασίζει το άδικο ή/και παράνομο το οποίο έχει προηγουμένως θεσμοθετήσει. Η νομοθετική εξουσία στην πράξη έχει ήδη καταργηθεί, αφού τα κόμματα τα οποία υποτίθεται ότι θα ήταν τα κύτταρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, οι πολιτικού χαρακτήρα οργανισμοί μέσα από τους οποίους θα διαμορφωνόταν με δημοκρατικές συνθετικές διεργασίες και με διαφανείς διαβουλευτικές ή εισηγητικές διεργασίες, έχουν πλέον μετατραπεί σε συλλόγους χούλιγκαν, σε «πανεπιστημιακές» σχολές επικοινωνίας με σκοπό την παραπλάνηση και την απάτη, σε σκοτεινά και απρόσβατα κέντρα προώθησης της ανομίας, της αδικίας, του παραγοντισμού και του απεχθούς διαγκωνισμού με σκοπό την επανεκλογή για την διαιώνιση του πλιάτσικου που τον τελευταίο καιρό έχει μάλιστα αναχθεί σε πρωτεύουσα πολιτικο-οικονομική ιδεολογία.
Συγγνώμη φίλοι, την πατήσαμε όλοι μαζί.
Όχι, δεν την αγαπώ, την μισώ ολόψυχα αυτή τη «δημοκρατία».
Μην διδάξετε «δημοκρατία» σε κανέναν.
Τη μισώ και θέλω να αλλάξει επειδή ενόσω ο κόσμος εξελίσσεται, βελτιώνεται προοδεύει, ενόσω όλος ο κόσμος ελπίζει σε κάτι καλύτερο, εμάς μας έχει κάτσει στο σβέρκο το μικρότερο, το χειρότερο και το ρυπαρότερο τμήμα της κοινωνίας μας. Ένα τμήμα παραχαρακτών της δημοκρατίας της οικονομίας αλλά μέχρι και της ιστορίας, που ενώ κωλυσιεργεί για οτιδήποτε το καλό, καταχράται, εκποιεί και καταπιέζει το σύνολο όσων δεν το υποστηρίζουν. Ακόμα, ένα άλλο μικρότερο τμήμα, εκτρέφει φαρδύτερα και βαρύτερα πισινά, συναγελάζεται με οικονομικά ισχυρούς, τρέφει παραισθήσεις για δήθεν κοινωνική καταξίωση, παράγει μεγάλες ποσότητες κοπράνων υπερκαταναλώνοντας εδέσματα, ροφήματα και ποτά σε κυλικεία βουλής και παραπισίνιες ή γιωτάτες δεξιώσεις «συνεισφερόντων στο πολιτικό siemens-ο-system».
Εχουμε φίλοι τα κόμματα που μας αξίζουν, ίσως όμως να έχουμε υπερφίαλους πολιτικούς καρκίνους, που εμείς επιτρέψαμε να διογκωθούν και να πνίξουν την ελάχιστη δημοκρατικοφάνεια που διαφαινόταν 35 σχεδόν χρόνια πριν ότι μπορεί να ενηλικιωθεί σε Δημοκρατία και να ζήσει.
Αν και θα αναφέρομαι σε πρώτο ενικό, είμαι βέβαιος ότι δεν διαφωνεί κανείς στην ομάδα μας και άρα θα μπορούσα να το κάνω σε πρώτο πληθυντικό.
Καταδικάζω ΚΑΘΕ μορφή ολοκληρωτισμού από τα ακραία και γραφικά κόμματα που επιδιώκουν την άλωση και κατάλυση της δημοκρατίας. Τέτοια κόμματα είναι το φιλοχουντικό και νεοναζί κόμμα του ΛΑΟΣ, ίδιο ως προς την επιβουλή και την αναχρονιστικότητα, αλλά πιο οκνηρό, πιο συγκεντρωτικό και δυστυχώς πιο ύπουλο, το κόμμα ομηρίας και συλλήβδην λασπολογίας, το ΚΚΕ. Για το ΚΚΕ, μπορώ να πω ότι παρότι απεχθάνομαι τον κομματικό μηχανισμό του, μάλλον συμπαθώ τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους του και συμπολίτες μας. Για τον Χίτλερ, τους Ναζί, τους χουντικούς της πρώην ΕΠΕΝ και τους βασιλοβαρελόφρονες, συγγνώμη, δεν θα πάρουμε.
Φίλες και φίλοι επισκέπτες μας,
Στις μέρες που ζούμε και είναι κρίσιμες, δεν θα καταδικάσω καμία διαδήλωση, καμία εξέγερση, αυτά είναι του ΚΚΕ για να τα αποκηρύξει όπως είχε πράξει στο Πολυτεχνείο, και του ΛΑΟΣ για να τα απαγορεύσει επίσης όπως τάνκς και Πολυτεχνείο. Ακόμα, ότι γνώμη και άποψη ή εμπειρία κι αν έχω, δεν θα βαφτίσω πολίτη «εχθρό της δημοκρατίας». Δεν θα το κάνω, επειδή αυτό έπραξε και ο «δασάρχης» (συγνώμη, εθνάρχης) θείος επί χούντας, αποκαλώντας «αλήτας αναρχοκομμουνιστάς» τους εξεγερμένους κατά του δικτάτορα και του προδότη της Κύπρου.
Θα σημειώσω απλώς ότι η βία φέρνει βία και ο αυταρχισμός κλιμάκωση. Τα επεισόδια φέρνουν κομματική συσπείρωση παρέχοντας low-cost ψήφους στους διαγκωνιζομένους, η βλακεία των κυβερνώντων κοινωνικές εκρήξεις, η καθ’ έξη και κατ’ επάγγελμα καταπάτηση του καταστατικού χάρτη της χώρας, νομιμοποίηση για αντίσταση. Μήπως να δούμε πρώτα αν υπάρχουν θετικά σημεία, και μετά να «ζητήσουμε ταυτότητες»;
Θα μπορούσα φίλοι, να αδρανήσω απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. Έχουμε όλοι μας εδώ μια οικονομική επιφάνεια, μια οικογένεια, μια έως ένα βαθμό επαγγελματική καταξίωση…
Τι με νοιάζει εμένα, αν ο Ρουσσόπουλος χαρίζει τα Ολυμπιακά ακίνητα, ο Χατζηδάκης τις ΟΑ, ο Βουλγαράκης τα λιμάνια; Εγώ μπορώ να το κάνω; Μπορώ εγώ να πουλήσω αυτό που μου ανέθεσαν να διαχειριστώ; Αν μπορέσω όμως; Αν «μου κάτσει»;
Τι με νοιάζει εμένα αν η ΚΥΠ έχει αρμοδιότητα για κομματικές εξυπηρετήσεις εντός μάλιστα της χώρας; Αν συνεισφέρω στο εκάστοτε κόμμα εξουσίας, δεν θα ενοχληθώ.
Τι με νοιάζει αν ο Χατζηγάκης με τα χρήματα που προορίζονται για την συντήρηση δικαστικών μεγάρων, αγοράσει θωρακισμένη λιμουζίνα; Εγώ δεν εργάζομαι εκεί και δεν θα βρεθώ αν κι εφόσον έχω χρήματα να πληρώσω τους κατάλληλους.
Τι με νοιάζει αν ο Σανιδάς δηλώσει χρέος του να υπερασπιστεί το γνωστό ιδεολόγημα, το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια»; Αφού μπορώ να λαδώσω τους υφισταμένους του, και όταν πάει για μέλλων υπουργός «δικαιοσύνης» να του στείλω γλυκά, λουλούδια και ένα ευχετήριο δώρο.
Τι με νοιάζει πως ζουν οι μετανάστες; Καλύτερα, να περιορίζεται και το κόστος κλαδέματος του κήπου.
Τι με νοιάζει η γενιά των 700 ευρώ; Τα παιδιά μου δεν θα έχουν ποτέ τέτοιο πρόβλημα.
Τι με νοιάζει αν η χρυσή αυγή μαχαιρώνει στους δρόμους; Μια κοντόκαννη ρέμινγκτον 7/8 (σε ένα σκάφος με ξένη σημαία), εξαφανίζει μισό καρχαρία.
Τι με νοιάζει αν η αστυνομία αυθαιρετεί και κάνει κατάχρηση εξουσίας; Εδώ δεν τολμάει να πατήσει, και αν το κάνει, είναι το άκρον άωτο της ευγένειας και της γαλαντομίας.
Τι με ενδιαφέρει αν κάποιος είναι παράνομα οπλισμένος, όταν με τρείς κινήσεις μπορεί αυτό που κραδαίνει απειλητικά, να του γίνει ένεμα;
Τι με ενδιαφέρει τελικά, το τι κάνει και τι λέει ο Καραμανλής; Εγώ θα του γράφω τα κείμενα που τον εξυπηρετούν, θα τα αρπάζω κανονικά, και αν ζορίσουν τα πράγματα, εγώ, μαζί με άλλους απείρως πιο ισχυρούς από εμένα θα τον στείλουμε στο διάολο κι ακόμα παραπέρα με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες.
Η σημερινή Ελληνική πολιτική σκηνή φίλοι μας, δεν είναι παιχνίδι, δεν είναι άμιλλα δεν ευγενής συναγωνισμός. Στην πολιτική δεν ισχύει το «let the best man win». Η πολιτική είναι μάχη για την εξουσία, διαγκωνισμός εκείνων που έχουν την ανοσία να μην εμέσουν πάραυτα εμπλεκόμενοι μαζί της, ώστε παρά την γενική κατακραυγή, παρά την απώλεια κάθε ουσιαστικής και τυπικής νομιμοποίησης στην άσκηση της εξουσίας, να εξυπηρετήσουν ίδια και αλλότρια άνομα συμφέροντα. Στην πολιτική ισχύει μόνο το «only the strong survive», «και αυτοί που δεν σιχαίνονται, δεν αηδιάζουν», προσθέτω εγώ.
Κι εσείς ζητάτε να καταδικάσω…
Εγώ και όσοι ελάχιστοι ακόμα εναπομείναμε να σκεφτόμαστε κατ’ αυτό τον τρόπο…
Ε, όχι φίλοι μας, ποτέ!
Όχι, διότι ούτε το ΚΚΕ με την Αλέκα είμαι, ούτε το ΛΑΟΣ γραφείο τύπου των Απριλιανών, ούτε με το κυβερνόν κόμμα είμαι, ούτε σε τελική προσβλέπω σε οφέλη από μια μελλοντική αλλαγή κομμάτων εξουσίας. Αν αυτό ζητάτε όσοι το ζητάτε, την καταδίκη, αν αυτό περιμένετε, μην κρατήσετε την αναπνοή σας, θα περιμένετε επί μακρόν. Κίνδυνος ασφυξίας. Ο κόσμος είναι ένα καζάνι που λιώνει, κι εγώ μπορεί να μην βράζω, αλλά δεν μπορώ, δεν μπορούμε να είμαστε απαθείς. Ακούστε το «melting pot», εσείς οι παλαιότεροι ότι καταλάβετε για εμένα, ότι θυμηθείτε.
Μην ξεχάσετε όμως το ρητό που δεν θυμάμαι πλέον τίνος είναι.
Λέει: «the only sin worse than prejudice, is the sin of apathy» που Ελληνικά κάνει και ρίμα.
Καζάνι που βράζει η χώρα, εμείς να κηρύσσουμε την απάθεια;
snb
- Επιστροφή στη Sibilla
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου