Ισραήλ: Ο καλός Παλαιστίνιος είναι ο νεκρός Παλαιστίνιος….

Ήταν μια κρίση που όλοι περιμέναμε. Πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Όταν η Παλαιστινιακή πλευρά πρέπει να ζει, να αναπνέει, να τρώει, να μιλάει, να εκλέγει, να εξοπλίζεται, να κυβερνά τα δικά της εδάφη, να τρέφεται, να ντύνεται, κάτοπιν άδειας και ελέγχου της Ισραηλινής πλευράς, η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Η αυταπάτη του Όσλο τέλειωσε με την δολοφονία του Ράμπιν και τα χρόνια του Σαρόν (ο δημιουργός της δεύτερης Ιντιφάντα…), έκριναν οριστικά την περαιτέρω διαδικασία. Η Χαμάς δεν θα κέρδιζε ποτέ εκλογές αν δεν είχαν υπάρξει όλα τα προηγούμενα βήματα που οδήγησαν στην επικράτησή της. Και ποιά είναι αυτά ;
Κατά πρώτον η διαφθορά της περιόδου Αραφάτ, μετά το Όσλο. Όποιος έχει ζήσει και δουλέψει στην Παλαιστίνη μετά το 1996-1997 θα σας πει τι ακριβώς συνέβαινε. Η πολιτική διαμάχη φατριών της ίδιας της Φατάχ, η διαφωνία σε κεντρικά ζητήματα της Παλαιστινιακής πολιτικής (από την Ιερουσαλήμ και τους πρόσφυγες μέχρι και τον τρόπο δόμησης του νέου κράτους), η αισχρή εκμετάλλευση των ρεόντων χρημάτων από τους διεθνείς δωρητές οδήγησαν σε ανισότητες εντός των Παλαιστινίων. Η Γάζα ήταν βέβαια η πιο ευαίσθητη περιοχή των παλαιστινιακών εδαφών στις εξελίξεις. Η Δυτική Όχθη ζούσε πάντα σε άλλο ρυθμό.
Κατά δεύτερον η πολιτική του Ισραήλ που δεν άλλαξε ποτέ. Κανένα Παλαιστινιακό κράτος δεν θα γινόταν αποδεκτό, παρά μόνο για τα ματιά της διεθνούς νομιμοποίησης. Δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει περίοδος που το Ισραήλ θα δεχτεί την αυτόνομη κρατική οντότητα των Παλαιστινίων. Ακόμα και με το Οσλο ζωντανό, η πολιτική του Ισραήλ ήταν η αποδυνάμωση του αντιπάλου και η προετοιμασία για την ολοκληρωτιή σύγκρουση. Η συνεχής επέκταση του εποικισμού, η δημιουργία του τείχους της ντροπής, η “κρυφή” συνεργασία με τις δυνάμεις των Παλαιστινίων που ήταν σχεδόν μισητές από τον απλό Παλαιστίνιο, θα έφερναν την Χαμάς στην εξουσία. Και η διαδικασία μετά τον Σαρόν επιταχύνθηκε.
Κατά τρίτον ο διεθνής περίγυρος που ποτέ δεν ήθελε πραγματικά να λύσει το πρόβλημα. Πολλούς τους συμφέρει και άλλους που τους συμφέρει η αλλαγή του status quo, δεν υπάρει η δυνατότητα διεθνώς να επιβάλλουν λύση. Ακόμα και αν λυνόντουσαν όλα τα υπόλοιπα θέματα, η Ιερουσαλήμ θα έστεκε ως λάφυρο, και κέντρο πολιτικών μικροϋπολογισμών, πέρα από τις πολιτιστικές και θρησκευτικές της συγκρούσεις. Η μάχη για την Ιερή Πόλη, θα κράταγε δεκαετίες και δεν θα λυνόταν με τα διάφορα προτεινόμενα μορφώματα της διεθνούς διπλωματίας.
Κατά τέταρτον ο υπόλοιπος αραβικός κόσμος. Ή μάλλον καλύτερα των κοσμικών κρατών του. Σε καμιά περίπτωση η Αϊγυπτος, η Ιορδανία, τα Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, η Συρία, ο Λίβανος θα άντεχαν μια δυνατή ισλαμική Χαμάς σε μια παλαιστινιακή κρατική οντότητα. Με το ζόρι κρατάνε τους δικούς τους να μην εξεγερθούν απέναντι σε καθεστώτα (βασιλείς, εμίρηδες, “δημοκρατικά” εκλεγμένοι ηεγέτες με 90%) ανελεύθερα που δημιουργήθηκαν με βάση την μη επικράτηση του ισλάμ και της καπιταλιστικής διαχείρισης του πετρελαίου. Μια ολοκληρωτική επικράτηση του Ισλάμ σε ένα παλαιστινιακό κράτος , θα αποτελούσε το κέντρο αμφισβήτησής των ιδίων. Το Ιράν και η Χεζμπολλά αποτελούν τις αντίρροπες δυνάμεις και δύσκολα δεν θα εμπλακούν τώρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Θα δούμε πολλά ακόμα στο θέατρο των συγκρούσεων. Και ακόμα και αν επέμβει σήμερα το Ισραήλ δυναμικά με χερσαίες επιχειρήσεις, λύση αποκλείεται να βρεθεί. Κερδισμένος με την ευφυή του πολιτική , που θα τον αναδείξει και ως ηγέτη του Ισλαμικού κόσμου ο Ταγίπ Ερντογάν. Που από προχθές αναλάμβάνει με τις ευχές όλων τον ρόλο του θεματοφύλακα, του ισχυρού κοσμικού ισλαμιστή, που όμως μπορεί και συνομιλέι με όλους. Διεθνώς χαμένος ήδη ο Ομπάμα. Το “νίπτω τας χείρας μου”, δείχνει πως τελικά θα κινηθεί στις δειθνείς σχέσεις χωρίς αμφισβήτησεις ή αναθεώρηση των σταθερών της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Έτσι κι αλλιώς η Χίλλαρυ είναι εκεί δίπλα του να του θυμίζει τις λεπτές ισορροπίες που κρατάνε το κλαρί που κάθεται.
Μόνο κουράγιο εύχομαι στους αδερφούς Παλαιστινίους που είχα την χαρά να δουλέψω μαζί τους. Χείρα βοήθειας δύσκολα θα βρούνε διπλωματικά. Αλλά θα βρούνε αμέριστη συμπαράσταση από τον Ελληνικό λαό.

koukios

Επιστροφή στο Sibilla-Σίβυλλα