Ισραήλ: Ο καλός Παλαιστίνιος είναι ο νεκρός Παλαιστίνιος….

Ήταν μια κρίση που όλοι περιμέναμε. Πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Όταν η Παλαιστινιακή πλευρά πρέπει να ζει, να αναπνέει, να τρώει, να μιλάει, να εκλέγει, να εξοπλίζεται, να κυβερνά τα δικά της εδάφη, να τρέφεται, να ντύνεται, κάτοπιν άδειας και ελέγχου της Ισραηλινής πλευράς, η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Η αυταπάτη του Όσλο τέλειωσε με την δολοφονία του Ράμπιν και τα χρόνια του Σαρόν (ο δημιουργός της δεύτερης Ιντιφάντα…), έκριναν οριστικά την περαιτέρω διαδικασία. Η Χαμάς δεν θα κέρδιζε ποτέ εκλογές αν δεν είχαν υπάρξει όλα τα προηγούμενα βήματα που οδήγησαν στην επικράτησή της. Και ποιά είναι αυτά ;
Κατά πρώτον η διαφθορά της περιόδου Αραφάτ, μετά το Όσλο. Όποιος έχει ζήσει και δουλέψει στην Παλαιστίνη μετά το 1996-1997 θα σας πει τι ακριβώς συνέβαινε. Η πολιτική διαμάχη φατριών της ίδιας της Φατάχ, η διαφωνία σε κεντρικά ζητήματα της Παλαιστινιακής πολιτικής (από την Ιερουσαλήμ και τους πρόσφυγες μέχρι και τον τρόπο δόμησης του νέου κράτους), η αισχρή εκμετάλλευση των ρεόντων χρημάτων από τους διεθνείς δωρητές οδήγησαν σε ανισότητες εντός των Παλαιστινίων. Η Γάζα ήταν βέβαια η πιο ευαίσθητη περιοχή των παλαιστινιακών εδαφών στις εξελίξεις. Η Δυτική Όχθη ζούσε πάντα σε άλλο ρυθμό.
Κατά δεύτερον η πολιτική του Ισραήλ που δεν άλλαξε ποτέ. Κανένα Παλαιστινιακό κράτος δεν θα γινόταν αποδεκτό, παρά μόνο για τα ματιά της διεθνούς νομιμοποίησης. Δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει περίοδος που το Ισραήλ θα δεχτεί την αυτόνομη κρατική οντότητα των Παλαιστινίων. Ακόμα και με το Οσλο ζωντανό, η πολιτική του Ισραήλ ήταν η αποδυνάμωση του αντιπάλου και η προετοιμασία για την ολοκληρωτιή σύγκρουση. Η συνεχής επέκταση του εποικισμού, η δημιουργία του τείχους της ντροπής, η “κρυφή” συνεργασία με τις δυνάμεις των Παλαιστινίων που ήταν σχεδόν μισητές από τον απλό Παλαιστίνιο, θα έφερναν την Χαμάς στην εξουσία. Και η διαδικασία μετά τον Σαρόν επιταχύνθηκε.
Κατά τρίτον ο διεθνής περίγυρος που ποτέ δεν ήθελε πραγματικά να λύσει το πρόβλημα. Πολλούς τους συμφέρει και άλλους που τους συμφέρει η αλλαγή του status quo, δεν υπάρει η δυνατότητα διεθνώς να επιβάλλουν λύση. Ακόμα και αν λυνόντουσαν όλα τα υπόλοιπα θέματα, η Ιερουσαλήμ θα έστεκε ως λάφυρο, και κέντρο πολιτικών μικροϋπολογισμών, πέρα από τις πολιτιστικές και θρησκευτικές της συγκρούσεις. Η μάχη για την Ιερή Πόλη, θα κράταγε δεκαετίες και δεν θα λυνόταν με τα διάφορα προτεινόμενα μορφώματα της διεθνούς διπλωματίας.
Κατά τέταρτον ο υπόλοιπος αραβικός κόσμος. Ή μάλλον καλύτερα των κοσμικών κρατών του. Σε καμιά περίπτωση η Αϊγυπτος, η Ιορδανία, τα Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, η Συρία, ο Λίβανος θα άντεχαν μια δυνατή ισλαμική Χαμάς σε μια παλαιστινιακή κρατική οντότητα. Με το ζόρι κρατάνε τους δικούς τους να μην εξεγερθούν απέναντι σε καθεστώτα (βασιλείς, εμίρηδες, “δημοκρατικά” εκλεγμένοι ηεγέτες με 90%) ανελεύθερα που δημιουργήθηκαν με βάση την μη επικράτηση του ισλάμ και της καπιταλιστικής διαχείρισης του πετρελαίου. Μια ολοκληρωτική επικράτηση του Ισλάμ σε ένα παλαιστινιακό κράτος , θα αποτελούσε το κέντρο αμφισβήτησής των ιδίων. Το Ιράν και η Χεζμπολλά αποτελούν τις αντίρροπες δυνάμεις και δύσκολα δεν θα εμπλακούν τώρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Θα δούμε πολλά ακόμα στο θέατρο των συγκρούσεων. Και ακόμα και αν επέμβει σήμερα το Ισραήλ δυναμικά με χερσαίες επιχειρήσεις, λύση αποκλείεται να βρεθεί. Κερδισμένος με την ευφυή του πολιτική , που θα τον αναδείξει και ως ηγέτη του Ισλαμικού κόσμου ο Ταγίπ Ερντογάν. Που από προχθές αναλάμβάνει με τις ευχές όλων τον ρόλο του θεματοφύλακα, του ισχυρού κοσμικού ισλαμιστή, που όμως μπορεί και συνομιλέι με όλους. Διεθνώς χαμένος ήδη ο Ομπάμα. Το “νίπτω τας χείρας μου”, δείχνει πως τελικά θα κινηθεί στις δειθνείς σχέσεις χωρίς αμφισβήτησεις ή αναθεώρηση των σταθερών της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Έτσι κι αλλιώς η Χίλλαρυ είναι εκεί δίπλα του να του θυμίζει τις λεπτές ισορροπίες που κρατάνε το κλαρί που κάθεται.
Μόνο κουράγιο εύχομαι στους αδερφούς Παλαιστινίους που είχα την χαρά να δουλέψω μαζί τους. Χείρα βοήθειας δύσκολα θα βρούνε διπλωματικά. Αλλά θα βρούνε αμέριστη συμπαράσταση από τον Ελληνικό λαό.

koukios

Επιστροφή στο Sibilla-Σίβυλλα

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΑΡΤΑΚΗ

Έθιμο σημαίνει παράδοση, σημαίνει πολιτισμός, σημαίνει ρίζες και ιστορία για έναν λαό. Σημαίνει γονείς, οικογένεια, γειτονιά, θύμηση, νοσταλγία, σεβασμός. Σημαίνει τήρηση ορισμένων κανόνων που διδαχθήκαμε μέσα στον οικογενειακό μας περίγυρο και την κοινωνία που ζούμε και βιώνουμε σαν άνθρωποι.

Χριστούγεννα των Αρτακιανών, λαμπρή γιορτή που την περίμεναν όλοι με μεγάλες ετοιμασίες και προμήθειες. Ο στόλος με τα ψαροκάικα έδενε στο μουράγιο της πόλης για ένα εικοσαήμερο. ΄Επρεπε οι ναυτικοί να βρίσκονται στα σπίτια τους τέτοιες μέρες, κοντά στους δικούς τους. Κάθε νοικοκυρά ετοίμαζε το σπιτικό της, στόρια, μπερντέδες, χαλιά και τσεβρέδες στόλιζαν τα Αρτακηνά σπίτια (άφταστη η Αρτακιανή στο γούστο και το στόλισμα του σπιτιού της). Παραμονές ψώνιζαν οι πεθερές τα δώρα στην αρραβωνιασμένη νύφη και αυτή έπρεπε να ανταποδώσει.

Τη μεγάλη Παραμονή της Γέννησης του Χριστού, ήταν το αποκορύφωμα της οι προετοιμασίες των φαγητών. Σελινάτο χοιρινό με κόκκινη πιπερίτσα και αφράτο αυγολέμονο είναι μέχρι σήμερα το παραδοσιακό φαγητό τον Αρτακιανών. Οι λαχανοντολμάδες, τα σουσαμένια κουλήκια, το κόκκινο (μπρούσκο) κρασί στολίζει πάντα το γιορτινό τραπέζι. Σήμερα έχουν προστεθεί πολλές ποικιλίες φαγητών. Τα κάλαντα των παιδιών Χαρούμενες νότες σε όλες εις γειτονιές. Ανήμερα τα Χριστούγεννα όλοι ανταλλάσσουν εγκάρδιες ευχές και πολλοί δεν ξεχνούν να επισκεφθούν και να βοηθήσουν οικογένειες που έχουν ανάγκη. ‘Υστερα από λίγες μέρες αρχίζει η προετοιμασία της βασιλόπιτας, σωστή ιεροτελεστία.

Δύο μέρες πριν την Πρωτοχρονιά η μητέρα με την μεγάλη κόρη ετοιμάζουν τις δόσεις. Ετοιμάζουν τη ζύμη (είδος κέικ) και την τοποθετούν στο μεγάλο ταψί. Η δεύτερη βασιλόπιτα είναι και η πιο χαρακτηριστική. Είναι η φυλλένια πίτα (με φύλλο μπακλαβά, ζάχαρη, βούτυρο και αμύγδαλα) ή ζαχαροκάντιο ζυμωτή. Το φλουρί παλαιότερα ήταν Χρυσό Κωσταντινάτο. Σήμερα είναι απλό νόμισμα. Πάντα το τυλίγουμε σε αυγάεσεφλο. Η συμβολή του είναι το σπίτι γεμάτο σαν τ’ αυγό. Ανασηκώνουμε κάποια άκρη του ζυμαριού και το τοποθετούμε. Κάθε νοικοκυρά παλαιότερα είχε το σημάδι της στις πίτες της για να τις ξεχωρίζει στους φούρνους, που τις παραμονές γινόταν νυχτέρια για να τις προλάβουν οι φουρνάρηδες. Σαν σφραγίδα λοιπόν έβαζαν στη μέση της βασιλόπιτας ένα κλωνάρι ελιάς, δύο φύλλα δάφνης, ένα κλωναράκι δενδρολίβανο κ.λ.π.

Η κοπή της πίτας γίνεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μετά το βραδινό φαγητό. Το Πρωτοχρονιάτικο φαγητό είναι η κουσκουσόσουπα από αρνίσιο κεφαλάκι και λαιμό, ή από κότα. Στο τέλος του φαγητού η μητέρα φέρνει το ταψί με τη βασιλόπιτα. Τριγύρω τη στολίζει με πιατέλες από φρούτα και ξηρούς καρπούς. Τη θυμιάζει τρεις φορές σε σχήμα σταυρού, θυμιάζει τα εικονίσματα, τους παρευρισκόμενους και ύστερα τα δωμάτια και εις εξώθυρες. Ο πατέρας την ασημώνει ρίχνοντας λεφτά και χρυσό κόσμημα. Παλαιότερα έριχναν και οι καλεσμένοι χρυσές λίρες ή φλουριά. Όλοι ψάλλουν τα Αγιοβασιλιάτικα κάλαντα. Ο πατέρας χαράζει στην επιφάνεια της πίτας τρεις φορές σε σχήμα του σταυρού και ύστερα αρχίζει να κόβει. Το πρώτο κομμάτι του Αη Βασίλη και της Παναγίας. Το δεύτερο των γονιών και με τη σειρά τους ο παππούς, η γιαγιά, και τα παιδιά κατά ηλικία. Ύστερα συνεχίζει το κομμάτι του σπιτιού, του μαγαζιού, του καϊκιού, των χωραφιών. ΄Ολοι παρακολουθούν με κατάνυξη. Ο τυχερός που θα βρει το φλουρί το χαιρετά πρώτος και συνεχίζουν να το χαιρετούν όλοι θεωρείται ο τυχερός της φετινής χρονιάς και πιστεύεται ότι θα του φέρει γούρι. Η δεύτερη βασιλόπιτα κόβεται ανήμερα στο μεσημεριανό τραπέζι με τον ίδιο τρόπο και το ίδιο ενδιαφέρον.

Φυσικά όλα αυτά τα ιερά έθιμα, φερμένα απ τους γονείς μας Αρτακηνούς από την Κύζικο της Μ. Ασίας, προσπαθούμε οι νεώτεροι να τα διατηρούμε και να τα μεταδώσουμε στα παιδιά μας.

Γράφει η Φεβρωνία Διακουμή - Αργυροπούλου

http://eviac.gr

Μέσω EVIA BLOG

Επιστροφή στη Σίβυλλα - Sibilla

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ

Η γέννηση του Χριστού, που γιορτάζεται κάθε Χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου, θεωρείται η δεσποτική γιορτή, η κορυφαία της Χριστιανοσύνης. ΄Οπως αναφέρει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος πασών των εορτών σεμνότερη και φρικωδεστάετη... μητρόπολις πασών των εορτών”

ΣΓΟΥΡΟΣ

Οι άγιες μέρες της Χριστιανοσύνης είχαν στορηθεί από το λαό μας, με ήθη και έθιμα που φτάσανε μέχρι εις μέρες μας. Βέβαια οι μνήμες των εκδηλώσεων που γινόντουσαν τις μέρες των Χριστουγέννων, παραμένουν περισσότερο στο νου των απλών ανθρώπων του λαού μας. Γιατί στην πράξη, ο ξενόφερτος τρόπος ζωής μαζί με την ψυχή και την καρδιά, ισοπέδωσε και τα έθιμά μας. Ας είναι όμως. Άλλωστε οι μνήμες δεν σβήνουν ποτέ και πάντα υπάρχει η ελπίδα να ξαναζωντανέψουν. Και το σημείωμα τούτο είναι ελάχιστη προσφορά στο ξαναζωντάνεμα των ηθών και των εθίμων του λαού μας.

ΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ

Οι προετοιμασίες κι οι φροντίδες για τα Χριστούγεννα άρχιζαν πολλές μέρες πριν. Μάλιστα σαράντα μέρες πριν, άρχιζε η νηστεία, που θέσπισε η εκκλησία μας, από τότε που ορίστηκε η 25ηΔεκεμβρίου, σαν ημέρα της γέννησης του Χριστού. Η περίοδος αυτή των σαράντα ημερών λέγεται μικρή σαρακοστή, ενώ η 14η Νοεμβρίου, που γιορτάζεται η μνήμη του αγίου Φιλίππου, ονομάζεται μικρή αποκριά. Τις φροντίδες της προετοιμασίας για τα Χριστούγεννα αναλάμβαναν περισσότερο οι γυναίκες. Οι άνδρες απλώς κουβαλούσαν στο σπίτι τα απαραίτητα. Από κει και πέρα οι γυναίκες ασβέστωναν και καθάριζαν το σπίτι, γυάλιζαν το καζάνι και τα τζετζερέδια (χάλκινες κατσαρόλες) έκοβαν στο χερόμυλο το χοντρό αλάτι για το χοιρινά, ετοίμαζαν τα μπαχαρικά κι έφτιαχναν τα Χριστουγεννιάτικα γλυκά, μελομακάρονα, δίπλες, κουραμπιέδες, αυγοκαλάμαρα και στην περιοχή Κύμης - Αυλωναρίου - Αλιβερίου μπακλαβάς και αμυγδαλωτά. Όλα αυτά έπρεπε να τελειώσουν την προπαραμονή των Χριστουγέννων. Για την παραμονή οι μεγάλοι θα έσφαζαν το χοιρινό και οι μικροί θα ‘λεγαν τα κάλαντα.

Το ΧΟΙΡΙΝΟ

Κάθε σπιτικό έθρεφε το δικό του γουρούνι, από την αρχή σχεδόν του χρόνου. Το σφάξιμο γινόταν την παραμονή. Κομμάτια του Χοιρινού μοιράζονταν σε όσους συγγενείς δεν είχαν. Με το κρέας του χοιρινού παρασκεύαζαν διάφορα φαγητά. Πρώτα, πρώτα ετοίμαζαν τις ονομαστές “ματιές”. Δηλαδή γέμιζαν το στομάχι και το παχύ έντερο με σιτάρι κομμένο, σταφίδες, καρύδια και διάφορα μυρωδικά. Μετά το ψήνανε στο φούρνο κι όταν κρύωνε το κόβανε φέτες και τα σερβίρανε στο γιορτινό τραπέζι. Ύστερα φτιάχνανε την “πηχτή”. Δηλαδή το κεφάλι, τα πόδια και την ουρά του χοιρινού το βράζανε με νερό, ξύδι και σκόρδο. Κατόπιν παρασκεύαζαν τα περίφημα λουκάνικα, με κομμάτια κρέας, μπαχαρικά, πιπεριές, σκόρδο και φλούδα πορτοκαλιού. Ενα μέρος του Χοιρινού, που λαχταρούσαν τα παιδιά ήταν η ουροδόχος κύστη, η περίφημη “φούσκα”. Αφού την έτριβαν στη στάχτη, την φούσκωναν και τη χρησιμοποιούσαν για μπάλα και μπαλόνι. Τα δύσκολα κείνα χρόνια της ανέχειας ήταν το μοναδικό Χριστουγεννιάτικο παιχνίδι. Κι όμως τα παιδιά ήταν χαρούμενα κι ευτυχισμένα.

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Κι ενώ οι μεγάλοι παρασκεύαζαν τα διάφορα φαγητά, από το χοιρινό, οι μικροί ξεχύνονταν στους δρόμους πριν ακόμη ξημερώσει, για να φέρουν στα σπίτια το μήνυμα του μεγάλου γιορτασμού. Χτυπούσαν με ραβδιά τις πόρτες ρυθμικά και τραγουδούσαν τα κάλαντα. Τα παιδιά ήταν παντού καλοδεχούμενα. Τα κάλαντα είναι κύρια ευχετικά και περιέχουν επαίνους για τον νοικοκύρη, την νοικοκυρά και τα άλλα μέλη της οικογένειας. Παραθέτουμε ευχετικά κάλαντα από την Βόρεια Εύβοια και την Κάρυστο.

ΣΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ Σ αυτά τα σπίτια τα ψηλά, τα μαρμαροστρωμένα, μα δω ‘ναι χύση το φλωρί, μα δω ‘ναι χύση τ’ άσπρα. Αφέντη μ’ αφεντάκι μου, πέντε βολές αφέντη, πέντε βολές αφέντηζες και πάλι αφέντης είσαι. Αφέντη όντας βουλήθηκες να πας καλό ταξίδι, Χίλιοι κρατούν το ράσο σου, Χίλιοι το ρητινό σου, Κι’ άλλοι χίλιοι παρακαλούν, αφέντη καβαλλίκα Κι αφέντης κοβαλίκεψε στη μέση στο φουσάτο. (Από την Σκεπαστή Δ. Σέττα - Κάλαντα από την Βόρεια Εύβοια

ΑΕΜ: Τόμος 1ος.σ 113)

ΚΑΛΑΝΤΑ ΚΑΨΑΛΩΝ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ

Χριστούγεννα πρωτούγεννα πρώτη γιορτή του Χρόνου για βγείτε, δείτε, μάθετε που ο Χριστός γεννιέται γεννιέται κι’ αναθρέφεται με μέλι και με γάλα το μέλι τρων οι άρχοντες το γάλα οι αφεντάδες και το μελισσοχόρταρο το τρώνε οι κυράδες. Ανοίχτε τα σεντούκια σας τα κατακλειδωμένα και δώστε μας τον κόπο μας απ’ το χρυσό πουγγί σας. Αν είστε από τους πλούσιους φλουριά μη τα λυπάστε, αν είστε από τους δεύτερους τάλλαρα και δραχμίτσες κι’ αν είστε απ’ τους πεντάφτωχους ένα ζευγάρι κότες και σας καληνυχτίζουμε πέστε να κοιμηθείτε ολίγον ύπνον πάρετε και ευθύς να σηκωθείτε στην εκκλησιά να τρέξετε μ’ όλη την προθυμία και του Χριστού ν’ ακούσετε την Θεία λειτουργία. Και του Χρόνου και εις έτη πολλά. (Χ. Μητραπέτρου Ιστορικά και Λαογραφικά της Καρυστίας -1990- σελ 129- 130). Όταν τα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα δεν έμεναν ευχαριστημένα από το νοικοκύρη, ή όταν δεν τους άνοιγαν την πόρτα, τα λόγια ήταν σκωπτικά: Αφέντη μου, στην κάπα σου χίλιες χιλιάδες μέρες, άλλες γεννούν, άλλες κλωσούν, άλλες αυγά μαζώνουν...”.

ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΤΖΑΡΟΙ

Από την παραμονή των Χριστουγέννων, ως τα Θεοφάνια, το Δωδεκαήμερο, που τα νερά είναι αβάπτιστα, εμφανίζονταν οι καλικάτζαροι. Δηλαδή δαιμόνια, που η φαντασία του λαού μας τάκανε μαύρα, μαλλιαρά, με κέραταα και πόδια τράγου. Έμπαιναν στα σπίτια από τους μπατχάδες (καπνοδόχους) και έκαναν ζημιές. Κατουρούσαν τη φωτιά, καβαλίκευαν στους ώμους στους διαβάτες, μαγάριζαν τις τροφές και τα γλυκά κι έκλεβαν τα ρούχα. Μάλιστα την παραμονή των Χριστουγέννων λούζονταν όλα τα μέλη της οικογένειας για να μην τα βρούν οι καλικάτζαροι ακαθάριστα. Οι καλικάτζαροι κατά την λαϊκή παράδοση, έρχονται από κάτω από τη γη. Όλο το χρόνο πελεκάνε με τα τσεκούρια τους να κόψουν το δένδρο που βαστάει τη γη, όταν κοντεύουν να το κόψουν έρχεται ο Χριστός και ξαναγίνεται το δένδρο. Τότε τα καλικαντζαράκια, χιμούν πάνω στη γη και πειράζουν τους ανθρώπους, που τα ξεφορτώνονται ολοκληρωτικά την μέρα των Φώτων, με τον αγιασμό των νερών. Τότε τα δαιμόνια εξαφανίζονται κυνηγημένα από την αγιαστούρα του παπά, λέγοντας αναμεταξύ τους: Φεύγετε να φεύγουμε γιατ’ ήρθε ο διαβολόπππας με την αγιαστούρα του και με την βρεχτούρα του.

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Η λειτουργία των Χριστουγέννων γινόταν τη νύχτα. Στις 2 τα μεσάνυχτα χτυπούσαν οι καμπάνες και οι Χριστιανοί ντυμένοι με τα γιορτινά τους κινούσαν για την εκκλησιά. Πριν ξεκινήσουν φιλούσαν σι μικρότεροι το χέρι των μεγαλύτερων και ζητούσαν συγχώρεση, αφού προηγούμενος είχαν νηστέψει σαράντα μέρες. Όταν τέλειωνε η λειτουργία, σχεδόν πρωί, γύριζαν σπίτι τους κι άρχιζε το φαγοπότι, που ολοκληρώνοταν με το μεσημεριανό Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Σ’ αυτό κυριαρχούσε το Χριστόψωμο, το χοιρινό, ψητό στο φούρνο, ή βραστό με σέλινο, οι ματιές και τα γλυκά. Κι ενώ οι άνθρωποι γεύονταν τ’ αγαθά πού ‘φερε η γέννηση του Χριστού, στο τζάκι έκαιγε το κούτσουρο από το μεγάλο ξύλο (κορμό, μέρος δένδρου) που τοποθετούσαν απο την παραμονή. Τα ξύλα που απόμεναν από την φωτιά, όπως και η στάχτη, είχαν δύναμη αποτρεπτική και χρησιμοποιούνταν για να προφυλάξουν το σπίτι και τα χωράφια τους από κάθε κακό, όπως ξωτικά, σκαθάρια και χαλάζι. Τη θέση του “Χριστόξυλου” πήρε στην πορεία το Χριστουγεννιάτικο δένδρο, που όπως είναι γνωστό κατάγεται από την Γερμανία. Αυτό το ξενόφερτο έθιμο σήμερα είναι το μόνο που θυμίζει ότι γιορτάζονται τα Χριστούγεννα.

ΚΩΣΤΑΣ Π. ΣΓΟΥΡΟΣ

http://eviac.gr

Μέσω EVIA BLOG

Επιστροφή στη Σίβυλλα - Sibilla

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Αναμφισβήτητα η πρωτόγνωρη κρίση που βιώνει σήμερα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και γενικότερα η διεθνής οικονομία πέραν από αυτές καθ’ αυτές τις οικονομικές της διαστάσεις, μέρα με τη μέρα, μέσα από αυτή αναδεικνύονται και οι παράπλευρές τις επιπτώσεις και διαστάσεις που αφορούν κυρίως στην όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και την κρίση των αξιών.
Η κατάρρευση του Αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, που συμπαρασύρει μαζί του και τα διεθνή χρηματοπιστωτικά συστήματα, αποτελεί την τελευταία πράξη της γενικότερης κατάρρευσης ενός παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού συστήματος. Ενός συστήματος, το οποίο λειτουργούσε για χρόνια με ασυδοσία, με χαρακτηριστική απληστία, αδιαφάνεια και υπέρμετρη συγκέντρωση πλούτου στους λίγους. Οι πρακτικές αυτές οδήγησαν στην υπονόμευση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την υποταγή των θεσμών και των πολιτικών στους λίγους και ισχυρούς.
Στην εποχή της απαξίωση της πολιτικής και της προσπάθειας μεταφοράς των κέντρων λήψεων αποφάσεων σε εξωθεσμικά όργανα, αυτό που προκύπτει ξεκάθαρα είναι το γεγονός ότι η παγκόσμια αυτή οικονομική κρίση είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό πρόβλημα και ταυτόχρονα πρόκληση για εκφορά πολιτικού λόγου για όσες πολιτικές δυνάμεις θέλουν να είναι συνδιαμορφωτές των μελλοντικών εξελίξεων.
Απέναντι σε αυτή την κρίση το Κ.Σ. ΕΔΕΚ αρνείται το ρόλο του απλού παρατηρητή. Οι σοσιαλιστές, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, παίρνουμε πρωτοβουλίες για ριζικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε διεθνές επίπεδο (Σοσιαλιστική Διεθνή), σε Ευρωπαϊκό επίπεδο (Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα) και σε τοπικό επίπεδο (Κύπρος).
Απέναντι στη νεοφιλελεύθερη δεξιά, η οποία παρακολουθεί άλαλη το σύστημα, το οποίο μέχρι πρόσφατα υμνούσε, να καταρρέει, όπως και η κομουνιστική αριστερά βίωνε την κατάρρευση του συστήματος του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη, οι σοσιαλιστές παίρνουν πρωτοβουλίες για την έξοδο από την οικονομική κρίση προβάλλοντας την αναγκαιότητα μιας γενικότερης στροφής της πολιτικής προς τα αριστερά η οποία θα προτείνει τις πολιτικές εκείνες οι οποίες θα επαναφέρουν τη διεθνή και τις τοπικές οικονομίες σε μια νέα τροχιά ανάπτυξης και σε μια δικαιότερη κατανομή του πλούτου.
Στη νέα πρόταση της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς αριστεράς έχει σημασία η ανάδειξη των βασικών μας διαφορών που αφορούν στην στρατηγική ανάπτυξης για το μέλλον, την οποία προτείνουμε, αλλά κυρίως τις βασικές μας διαφορές για το πώς αντιλαμβανόμαστε την ανάπτυξη.
Ανάπτυξη για ένα κράτος δεν αποτελεί μόνο η αύξηση του ΑΕΠ. Η ανάπτυξη πρέπει να χαρακτηρίζεται από σταθερότητα. Και σταθερή ανάπτυξη δεν επιτυγχάνεται με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, με την υπερκατανάλωση που στηρίζεται στον υπερδανεισμό, στην αλόγιστη εκμετάλλευση των φυσικών αγαθών και πλούτου και στην απουσία επανεπένδυσης από τη μεριά του κράτους των υπερεσόδων του. Η ύπαρξη και η λειτουργία συστήματος πρόληψης μονοπωλιακών καταστάσεων και η λειτουργία του σωστού ανταγωνισμού είναι απαραίτητη για την προστασία των εισοδημάτων των πολιτών και της ουσιαστικής εξασφάλισης της αγοραστικής τους δύναμης.
Η ανάπτυξη για την αριστερά έχει χαρακτήρα συμμετοχικό, και τουλάχιστον η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών θα πρέπει να επωφελείται από αυτή. Τα κράτη θα πρέπει να αντιληφθούν ότι οι ενεργοί πολίτες τους αποτελούν το σημαντικότερο περιουσιακό τους στοιχείο και ότι σε αυτό πρέπει να επενδύουν μέσα κυρίως από την εκπαίδευση. Ταυτόχρονα οι πολίτες θα πρέπει να αισθάνονται ότι τους περιβάλλει ένα καθεστώς απόλυτης κοινωνικής προστασίας.
Η σύγχρονη σοσιαλιστική αριστερά αντιλαμβάνεται πολύ διαφορετικά σε σχέση με τη δεξιά το ρόλο του κράτους στην προώθηση της ανάπτυξης. Για την αριστερά τα κράτη θα πρέπει να είναι πρωτοπόρα στην δημιουργία νέων βασικών έργων υποδομής, στη συνεχή βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, στην ανάπτυξη της τεχνολογίας και στη προώθηση της έρευνας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και στη καπιταλιστική Αμερική το κράτος ήταν αυτό που έθεσε τις βάσεις για την ανάπτυξη του διαδικτύου και της βιοτεχνολογίας.
Ο ρόλος και σημασία των αγορών διαχρονικά υπήρξε κεφαλαιώδους σημασίας στην ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας. Η παραδοσιακή δεξιά υποστήριζε πάντα ότι οι αγορές θα πρέπει να αφήνονται να λειτουργούν και να αυτορυθμίζονται από μόνες τους. Είναι γεγονός ότι πολλές φορές οι αγορές αυτορυθμίζονται σε βάθος χρόνου. Σε βάθος χρόνου δυστυχώς δεν θα ζούμε όλοι μας για να δούμε τις αγορές να επανακάμπτουν.
Οι ανεξέλεγκτες όμως αγορές αποδείχθηκε ότι δεν μπορούν να λειτουργούν από μόνες τους, και όταν αυτές κατάρρευσαν χρειάστηκαν οι κρατικές παρεμβάσεις προκειμένου να διορθωθεί το σύστημα μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια. Τα κράτη μπροστά στο φάσμα της ύφεσης και της μείωσης των ρυθμών ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας πήραν πρωτοβουλίες στήριξης της αγοράς και ιδιαίτερα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ακόμη και αν η παρούσα κρίση προκλήθηκε από λανθασμένες επιλογές των ιδίων των μεγαλοστελεχών του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ακόμη και μέσα σε αυτή την κρίση, ο τρόπος με τον οποίο η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση των ΗΠΑ επέλεξε να διασώσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αυτός χαρακτηριζόταν από αδιαφάνεια και αδυναμία αποκατάστασης της εμπιστοσύνης της αγοράς και των πολιτών προς το σύστημα. Ουσιαστικά όπως οι επενδυτικές τράπεζες και οι οίκοι αξιολόγησης πίστεψαν στην χρηματοοικονομική αλχημεία έτσι και τώρα η νεοφιλελεύθερη δεξιά πιστεύει ότι η πραγματική αξία του συστήματος θα πρέπει να αποκατασταθεί χρεώνοντας τα δημόσια ταμεία και τους πολίτες με όλο αυτό το υπερτιμημένο αρνητικό ενεργητικό που επιβαρύνει το χρηματοπιστωτικό σύστημα ώστε να έχουν όφελος οι τράπεζες.
Τα διδάγματα από αυτή την κρίση είναι πολύ ξεκάθαρα και ήρθε πλέον η ώρα για την κατάθεση πολιτικών προτάσεων, σε διεθνές και τοπικό επίπεδο, οι οποίες θα αποτελέσουν τη βάση εφαρμογής μέτρων που θα επαναφέρουν την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία και πρόοδο των πολιτών.
Ειδικότερα για τη λήψη και την εφαρμογή πολιτικών αποφάσεων σε διεθνές επίπεδο αποτελεί προϋπόθεση η εμπέδωση της συνειδητής συνεργασίας, κατανόησης και εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών και ιδιαίτερα μεταξύ των ισχυρά οικονομικότερων κρατών και ενώσεων κρατών του πλανήτη. Φορέας άσκησης μια νέας οικονομικής πολιτικής σε διεθνές επίπεδο θα πρέπει να αποτελέσει ένας νέος διεθνής οικονομικός οργανισμός με σωστή οργάνωση, δομημένος στη δημοκρατική νομιμότητα και ενδυναμωμένος με όλους εκείνους τους μηχανισμούς που θα του επιτρέψουν μέσα από μεγαλύτερη διαφάνεια να εφαρμόσει στο μέλλον καλύτερα συστήματα έγκυρης διάγνωσης και αποφυγής οικονομικών κρίσεων.
Στο οποιοδήποτε νέο μοντέλο ανάπτυξης οι αγορές πρέπει να λειτουργούν μέσα σε διαφανή πλαίσια λειτουργίας. Απαιτείται η θέσπιση κανονισμών λειτουργίας των αγορών με σαφή νομοθετική κατοχύρωση, κανονισμών και προτύπων λειτουργίας, τα οποία θα έχουν εφαρμογή και αποδοχή σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Ιδιαίτερα θα πρέπει να θεσπιστούν κανονισμοί λειτουργίας των αγορών παραγώγων, των διαφόρων επενδυτικών ταμείων (hedge funds, private equity funds), ως επίσης και των οργανισμών αξιολόγησης του τραπεζικού συστήματος και των προϊόντων του. Οι κανονισμοί αυτοί θα πρέπει να διέπονται από πρότυπα με διεθνή εφαρμογή.
Για εμάς τους σοσιαλιστές στην παρούσα οικονομική κρίση και χρονική στιγμή, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας θα πρέπει να συμβαδίζει με τα υπόλοιπα μέτρα στήριξης της οικονομίας. Βασικά κοινωνικά αγαθά όπως το δικαίωμα στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην πρόσβαση στα συστήματα υγείας, στην ιδιοκατοίκηση και στα συνταξιοδοτικά ωφελήματα δεν πρέπει να συνδέονται με χρηματοοικονομικά προϊόντα και τις υπηρεσίες των αγορών. Η αύξηση των δαπανών για την παιδεία και την υγεία είναι αδιαπραγμάτευτες.
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση ειδικότερα, το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, στα πλαίσια και των επικείμενων ευρωεκλογών προετοιμάζει τη δική του πολιτική πρόταση – μανιφέστο, της οποίας ισότιμο συνδιαμορφωτή αποτελεί και το Κ.Σ. ΕΔΕΚ. Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται ένα βήμα πριν την ύφεση. Τα Ευρωπαϊκά κράτη, ανάμεσα και σε αυτά και η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλουν, να εφαρμόσουν νέες πολιτικές ανάπτυξης μέσα από επενδύσεις σε νέες υποδομές και νέες τεχνολογίες, πάντα όμως με σεβασμό στο περιβάλλον και τον πολίτη, ενδυναμώνοντας την πραγματική οικονομία και ιδιαίτερα την αγοραστική δύναμη του μικρομεσαίου νοικοκυριού . Σ’ αυτή την προσπάθεια οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές θα είναι παρόντες καταθέτοντας μια νέα αριστερή πρόταση οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας.
Δρ. Χάρης Μηλιώτης
Γραμματέας Θεματικής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Μελετών
Κ.Σ. ΕΔΕΚ

Επιστροφή στη Sibilla - Σίβυλλα

Η κυριότητα της αλήθειας

Δεκαεννιάμισι ώρες μετά το φόνο του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από το πιστόλι του ειδικού φρουρού στα Εξάρχεια (6/12/2008, ώρα 21.00), ένας άλλος «μεμονωμένος» αστυνομικός έστρεψε και αυτός το δικό του υπηρεσιακό όπλο εναντίον άλλων πολιτών, χωρίς ευτυχώς θύματα.
Το περιστατικό που δημοσιοποιήθηκε λίγα 24ωρα μετά, κυρίως στο Ιντερνετ- είναι λίγο πολύ γνωστό. Την Κυριακή 7/12/2008 στις 16.36, κατά τη διάρκεια της οργισμένης μεγάλης διαδήλωσης προς τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, ένας αστυνομικός των ΜΑΤ συνελήφθη από το φωτογραφικό φακό του ρεπόρτερ Κώστα Τσιρώνη, στη γωνία της Κυρίλλου Λουκάρεως με τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας να «πουλάει» -κι αυτός- «τσαμπουκά».
Είναι προφανές ότι η φωτογραφία αυτή, σ' εκείνες τις κρίσιμες ώρες, είχε τεράστια πολιτική σημασία. Ηταν ένα δημοσιογραφικό ντοκουμέντο που ασφαλώς, εφόσον προβαλλόταν, θα έθετε σε σκληρή δοκιμασία την κυβερνητική προπαγάνδα περί «μεμονωμένων», «συμπτωματικών» περιστατικών και «αμυντικής» στάσης των χιλιάδων πάνοπλων αστυνομικών που είχαν καταλάβει την Αθήνα, δέρνοντας και σκορπώντας επικίνδυνα χημικά αδιακρίτως κατά του οποιουδήποτε πολίτη κυκλοφορούσε στις «εμπόλεμες ζώνες».
Μ' αυτές τις σκέψεις, ο νεαρός φωτορεπόρτερ Κ. Τσιρώνης που εργαζόταν (ώς εκείνη τη μέρα) επί σχεδόν δύο χρόνια στον «Ελεύθερο Τύπο» (ΕΤ), και με την προτροπή των εμπειρότερων συναδέλφων του, για να προστατεύσει το υλικό του (αλλά και τη σωματική του ακεραιότητα), έφυγε από το χώρο των γεγονότων κι έτρεξε αμέσως στα γραφεία της εφημερίδας του, όπου παρέδωσε -περίπου μισή ώρα αργότερα- στα χέρια του διευθυντή του, Σεραφείμ Κοτρώτσου, τυπωμένες τις συγκλονιστικές φωτογραφίες.
Η αντίδραση ήταν απροσδόκητη: «Είναι το όπλο αυθεντικό;» διερωτήθηκε ο διευθυντής. «Να καλέσουμε έναν ειδικό», απεφάνθη, «και θα δούμε». Λες κι αν ήταν ιμιτασιόν το όπλο δεν αποτελούσε πρόκληση, ικανή να ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά που είχε ήδη ξεσπάσει σ' όλη τη χώρα. Επειτα κλείστηκε στο γραφείο του με τους επιτελείς του και, αφού εγκωμίασε την επαγγελματική ευσυνειδησία του ρεπόρτερ, του ζήτησε να αναμένει. Ο κ. Κοτρώτσος δεν παρέλαβε καν το σχετικό ψηφιακό υλικό (το «φιλμ» θα λέγαμε παλιά), αποκαλύπτοντας εμμέσως ότι δεν είχε καμιά πρόθεση να αξιοποιήσει την είδηση, είτε στην ηλεκτρονική, είτε την επομένη μέρα στην έντυπη έκδοση του «ΕΤ».
Τη Δευτέρα, 8/12, η εφημερίδα κυκλοφορεί (χωρίς τη φωτογραφία) με πρωτοσέλιδο: «Εγκλημα, τρόμος και βία» - «Νεκρός για το τίποτα», ενώ οι συσκέψεις των επιτελών και των οπλουργών για τη «γνησιότητα» του όπλου του «τσαμπουκά» ΜΑΤατζή της Λ. Αλεξάνδρας παίρνουν εξόφθαλμα παρελκυστικές διαστάσεις. Παρ' όλα αυτά, ο διευθυντής ζητά από τους γραφίστες να ετοιμαστεί το πρωτοσέλιδο της Τετάρτης με την επίμαχη φωτογραφία, οπότε από το μεσημέρι όλη η παραγωγική δομή της εφημερίδας έχει πρόσβαση στις φωτογραφίες. Το βράδυ, όμως, γύρω στις 22.30, ο κ. Τσιρώνης ενημερώνεται από τους προϊσταμένους του ότι η φωτογραφία «κόβεται» από το πρωτοσέλιδο. Λίγο μετά ο Σεραφείμ Κοτρώτσος εμφανίζεται στην εκπομπή «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη στο MEGA υποστηρίζοντας με πάθος ότι η δολοφονία του μαθητή «δεν είναι κρούσμα κρατικής βίας» κι ότι «η κυβέρνηση δεν ευθύνεται γι' αυτό»!
Τελικά η φωτογραφία δημοσιεύεται στο φύλλο της Τρίτης, αλλά όχι στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, το οποίο βρίσκεται στην εντελώς ανάποδη κατεύθυνση («Στο έλεος της αναρχίας»), χωρίς καμιά αναφορά στην αστυνομική βία. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο φωτορεπόρτερ ενημερώνεται ότι απολύεται, με τη δικαιολογία ότι οι φωτογραφίες είχαν διαρρεύσει σε διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και στο Διαδίκτυο λίγες ώρες πριν κυκλοφορήσει η εφημερίδα.
Ο ΙΟΣ του Σαββάτου, "Ελευθεροτυπία", 20 Δεκέμβρη 2008

Επιστροφή στη Sibilla

Για τον νεκροθάφτη της υγείας και πλασιέ των ιδιωτικών κλινικών

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Κοινοβουλευτική Ομάδα ΠΑΣΟΚ

ΕΡΩΤΗΣΗ


ΠΡΟΣ: Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Αθήνα, 17 Δεκεμβρίου 2008

ΘΕΜΑ: Ειδικό μηχάνημα ακτινοθεραπείας για παιδιά με καρκίνο

Κύριε Υπουργέ,
για μία ακόμη φορά, κατά την πρόσφατη επίσκεψή μας στην «Φλόγα», τον Σύλλογο Γονιών παιδιών με καρκίνο που αγωνίζεται για την καλύτερη ιατρική, ψυχική και κοινωνική φροντίδα των παιδιών, με την ευκαιρία εγκαινίων νέων χώρων φιλοξενίας της «Φλόγας», για παιδιά που έχουν ανάγκη ιδιαίτερα αυξημένης φροντίδας, διαπιστώσαμε την εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας και ειδικότερα του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Οι εθελοντές του Συλλόγου «Φλόγα», στα πλαίσια της προσπάθειας τους για την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα των παιδιών όλων των Ελλήνων, αγωνίζονται για την ίδρυση «Ακτινοθεραπευτικού Κέντρου Παίδων» στο Νοσοκομείο Αγλαΐα Κυριακού.
Θα έπρεπε να γνωρίζετε πολύ καλά, ως υπουργός Υγείας, ότι η ακτινοθεραπεία αποτελεί βασική θεραπεία του παιδικού καρκίνου. Σύμφωνα με επίσημες διεθνείς στατιστικές, το 50% των παιδιών που θα νοσήσουν από καρκίνο θα υποβληθούν σε κάποια φάση της νόσου σε Ακτινοθεραπεία.
Στην Ελλάδα ένα τέτοιο μηχάνημα δεν υπάρχει.
Επί πέντε χρόνια, παρά τις υποσχέσεις-δεσμεύσεις σας ότι θα εξοπλιστεί το νοσοκομείο Παίδων «Α. Κυριακού» με το ειδικό μηχάνημα ακτινοθεραπείας για παιδιά, ο διαγωνισμός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, οι προδιαγραφές αλλάζουν και ξαναλλάζουν με αδιαφανείς διαδικασίες στον βωμό του ανταγωνισμού των εταιριών και του κέρδους. Κι όλα αυτά στις “πλάτες” μικρών παιδιών που πάσχουν από καρκίνο.
Στο μεταξύ τα πάσχοντα παιδιά αναγκάζονται να κάνουν ακτινοθεραπεία σε μηχανήματα ενηλίκων, τα οποία δεν διαθέτουν τα ειδικά ακινητοποιητικά συστήματα και δεν είναι τόσο γρήγορα. Στο μηχάνημα για παιδιά απαιτούνται 5-10 λεπτά θεραπείας, ενώ στων ενηλίκων 30-50 λεπτά της ώρας.
Μάλιστα, κατά την επίσκεψη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου στο Νοσοκομείο Παίδων (18 Σεπτεμβρίου 2008), όπου είχε θέσει αυτό το ζήτημα, το Υπουργείο σας είχε διαρρεύσει προς τα ΜΜΕ ότι ο προκηρύχτηκε νέος διαγωνισμός με ευθύνη του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης!
Ακόμη όμως δεν έχει γίνει τίποτα, ενώ οι εγκαταστάσεις υποδοχής και λειτουργίας του ακτινοθεραπευτικού κέντρου είναι έτοιμες εδώ και πολλά χρόνια.

Για τα παραπάνω Ερωτάται ο Υπουργός

1. Είναι πράγματι στις προθέσεις της κυβέρνησης να σταματήσει ο εμπαιγμός και η εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας;
2. Ενώ υπάρχουν τα χρήματα για την αγορά του μηχανήματος ακτινοθεραπείας, ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι της μη ολοκλήρωσης αυτής της αναγκαίας προμήθειας;
3. Πέρα από τις συνεχείς δημόσιες δεσμεύσεις του Υπουργείου, μπορείτε με σαφήνεια να προσδιορίσετε πότε ακριβώς προτίθεστε να λύσετε αυτό το ζήτημα και να σταματήσει ο εμπαιγμός οικογενειών και η αδιαφορία απέναντι σε πάσχοντα μικρά αθώα παιδιά;

ΟΙ ΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
Μιχάλης Τιμοσίδης
Ηλίας Καρανίκας
Ηλίας Λαμπίρης
Χρήστος Χάϊδος
Εμμανουήλ Σκουλάκης
Αικατερίνη Περλεπέ-Σηφουνάκη
Έκτορας Νασιώκας
Μιχάλης Κατρίνης
Γιάννης Σκουλάς

Λεωνίδας Γρηγοράκος

Επιστροφή στη Sibilla

Επικήδειος από τον Δρα Βάσο Λυσσαρίδη στην κηδεία του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου

Ένας γενναίος έφυγε Όρθιος. Όρθιος στη ζωή και τον θάνατο. Όρθιος μπροστά στις απειλές και αντιξοότητες.
(Η ζωή εν τάφω)

Όμως η λεβεντιά δεν χωράει σ΄ένα φέρετρο. Ο θάνατος πισωγυρίζει αμήχανος. Όσοι έταξαν στη ζωή τους να φυλάνε εθνικές αρχές να απορρίπτουν πιέσεις και απειλές Παραμένουν όρθιοι στη ζωή και τον θάνατο.
Μια μεγάλη προσωπικότητα που λάμπρυνε την πολιτική ζωή της πατρίδας μας, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα δρώμενα της Κύπρου, ο πρόεδρος που πιστός στη λαϊκή εντολή απέρριψε εθνοκτόνα σχέδια, επαναλαμβάνοντας το διαχρονικό στην Ελληνική ιστορία ΟΧΙ, πέρασε το κατώφλι της αιωνιότητας.
Πέρασε το κατώφλι της ιστορίας. Και πέρασε με περγαμηνές αγώνων, θυσιών και προάσπισης αρχών.
Με εκκρεμή οράματα με ανεκπλήρωτες προσδοκίες, αλλά και με τη βεβαιότητα ότι ο αγώνας στον οποίο αφιέρωσε τη ζωή του θα συνεχισθεί. Πως και νεκρός θα μαρτυρήσει τη δικαίωση.
Φίλε Τάσσο,
Ο λαός δεν σου παραχωρεί άδεια απουσίας ωσότου λεύτεροι σεριανίσουμε στα λεύτερα αγαπημένα τοπία.
Πικρός, μισεμός και πιο πικρός όταν στη πατρογονική ΄Ασσια φιμώνεται η αρχαία λαλιά και τα σκλαβωμένα χώματα ξεσηκώνονται.
Πικρή η σκλαβιά.
Μην ακουμπήσεις σ΄ αυτό το χώμα. Θα σ΄ αφανίσει η οργή του.
Νερό απ΄ τη βρύση της Λαπήθου μη γευτείς. Πικρό αφιόνι θα πικρολιώσει τα πικραμένα σου σωθικά.
Αέρα όταν φυσάει απ΄ τον βορρά, μην ανασάνεις. Θάναι στο λέω η τελευταία σου πνοή.Ένα σου μένει.
Το χώμα ν΄ αναδέψεις με τη δική σου οργή και το βοριά στης λευτεριάς την κολυμβήθρα να βαφτίσεις.
Τότε θα ζεις.
Όσο το συρματόπλεγμα της ντροπής θα διχοτομεί την αξιοπρέπεια και τα χώματα μας όσο η κατοχική σημαία θα συνοδεύει στον ξύπνιο τους εφιάλτες μας, έχοντας τώρα νικήσει τον θάνατο μαζί με την στρατιά των συναγωνιστών σου με τον Μακάριο σημαιοφόρο με τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη θα ανατρέψουμε το σκηνικό. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε από τη ζωή για να παραμείνει ζωντανός στη μνήμη ενός ολόκληρου λαού.
Η Κύπρος θρηνεί ένα άξιον της πατρίδος τέκνον. Και ο Ελληνισμός συμμετέχει στον θρήνο για την απώλεια.
Ο Ελληνισμός στο σύνολο του γιατί οι εθνικοί αγώνες αγνοούν ιδεολογικά σύνορα.
Η παρουσία εδώ του Πρωθυπουργού της Ελλάδας κ. Καραμανλή, του αρχηγού της αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου και της Υπουργού Εξωτερικών κας Μπακογιάννη μαρτυρούν του λόγου το αληθές.
Αυτή η οδυνηρή συγκυρία προσφέρει την ευκαιρία να αποστείλουμε από κοινού το μήνυμα ότι θα απορρίψουμε απορριφθέντα υπό του λαού σχέδια που εκκολάπτονται υπό νέα ονοματολογία και ότι θα σταθούμε ανάχωμα σε ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte με την κυνική απαίτηση μη συμμόρφωσης προς τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της και νομιμοποίηση κηδεμονικών δικαιωμάτων και στρατιωτικής παρουσίας, παρθενογένεσης δυο κρατών και συνεταιρισμού.
Φίλε Τάσσο,
Φεύγεις αφήνοντας αξιόλογη, ανεξίτηλη κληρονομιά.
Ο λαός θυμάται έντονα την τελευταία παρακαταθήκη σου στην κρίσιμη ώρα των αποφάσεων.

Σαφής η διαπίστωσή σου ότι «το σχέδιο Ανάν δεν καταλύει τη de facto διχοτόμηση, αλλά αντίθετα τη νομιμοποιεί και ότι υπάρχουν θέματα αρχών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου η «μέση λύση» δεν συνιστά τη σωστή απάντηση». Πρόσθετες: «Παρέλαβα κράτος με διεθνή αναγνώριση. Δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου και σε αναζήτηση κηδεμόνων».
Αυτά δήλωνες στο δραματικό σου διάγγελμα, πληγωμένος από την παραγνώριση αρχών από εκείνους που ήσαν εντεταλμένοι για την υπεράσπιση τους. Με έντονα φορτισμένη λυγμική φωνή με τη συναίσθηση ότι στεκόσουν ανένδοτος προασπιστής των δικαιωμάτων του λαού μας και θεματοφύλακας της ιστορίας μας. Ο συναισθηματισμός ταιριάζει στον ειλικρινή.
Στέρεες οι εθνικές ρίζες με τις πολυχιλιόχρονες ελληνικές παραδόσεις. Στέρεη η προσωπική ιστορία.
Προδιαγεγραμμένη, σχεδόν νομοτελειακή η πορεία σου.
Αγωνιστής από την πρώτη νεανική ηλικία στην πρώτη γραμμή του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ όπου και σε πρωτοσυνάντησα.
Μαζί στο Λονδίνο στη δραματική σύσκεψη καταψηφίσαμε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Ο Μακάριος στην πορεία αναγνωρίζοντας τις αρετές και ικανότητες σου σε διορίζει Υπουργό. Τον νεαρότερο Υπουργό της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αδέκαστος στην προάσπιση αξιών, έτοιμος για κατάθεση γνώμης και έτοιμος να προσαρμοσθεί έργοις.
Θάταν υποτιμητικό να αναλωθώ στην απαρίθμηση της πληθώρας πολιτικών και πολιτειακών αξιωμάτων στα οποία διέπρεψε και την τόσο αξιόλογη προσφορά του σ΄ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Υπουργός σε διάφορα υπουργεία, διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της Κύπρου στα διεθνή βήματα, Πρόεδρος της Βουλής, φυλακισθείς στο πραξικόπημα. Όμως δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην πρωτοποριακή προσφορά του για την εδραίωση του πρώτου κοινωνικού κράτους στην Κύπρο.
Αρχή άνδρα δείκνυσι. Και το τελευταίο αξίωμα στην προεδρία του κράτους υπήρξε η κορωνίδα της προσφοράς του και η ανάδειξη της προσωπικότητας του.
Αφόρητες οι πιέσεις, ασφυκτικός ο κλοιός για εξαναγκασμό του λαού μας να προσυπογράψει σχέδια εθνικής ταπείνωσης και υπονομευτικά της εθνικής μας επιβίωσης.Και τα πυρά εχθρικά και φίλια στρέφονταν προς τον εκλεγμένο πρόεδρο.
Κι εσύ, Τάσσο, φρουρός μιας άλλης μορφής Θερμοπυλών, παράμεινες πιστός τοις του λαού ρήμασι πειθόμενος γνωρίζοντας το τίμημα και έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες.Και ο αγώνας δεν αφορούσε μόνο την επιβίωση των Ελληνοκυπρίων αλλά και την ουσιαστική ακηδεμόνευτη πορεία των Τουρκοκυπρίων.
Γιατί πιστός στις εθνικές σου ρίζες υπήρξες και θερμός προασπιστής των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων με τη σωστή διαπίστωση ότι ειρήνη και πρόοδος μπορούν να διασφαλισθούν μόνο σε συνθήκες αλληλοσεβασμού.
Η ιστορία θα καθιερώσει τον ρόλο σου ως του προέδρου που απέκρουσε τα απαράδεκτα σχέδια αλλά και διαφοροποίησε αποτελεσματικά το αρνητικό κλίμα που δημιούργησε το πλήρως δικαιολογημένο ΟΧΙ του λαού μας.
Και αυτό επετεύχθη όχι με προσαρμογή σε πιέσεις ή εγκατάλειψη αρχών αλλά με θρησκευτική προσήλωση στην προάσπιση της ετυμηγορίας του λαού.Και αυτά χαρακτηρίσθηκαν ως απορριπτισμός.
Αν απορριπτισμός είναι η άρνηση της εθνικής αυτοκτονίας τότε ο τίτλος είναι άκρως τιμητικός.

Διάλεξες συνειδητά τον δρόμο του εθνικού Γολγοθά, γιατί γνώριζες πως μόνο με την ανάληψη ευθυνών χαράσσονται οι δρόμοι εθνικής σωτηρίας.
Στη ρήτρα ότι οι ιδέες δεν δολοφονούνται, προσθέτω: Όμως ούτε οι ιδεοφόροι πεθαίνουν.

Πεθαίνουν όσοι δεν αφήνουν κληρονομιά. Κι εσύ αφήνεις αξιόλογη κληρονομιά.
Τα μηνύματα είναι σαφή. Σεβόμαστε τα δικαιώματα όλων των λαών και όλων των ομάδων. Όμως απαιτούμε σεβασμό και στα δικά μας.
Είμαι βέβαιος ότι και από τον τάφο θα διαλαλείς ότι δεν θα δεχθούμε χωριστά κράτη και συνεταιρισμό που οδηγεί σε ένα πολυκηδεμονευόμενο συνομοσπονδιακό μόρφωμα.Νάσαι βέβαιος ότι ο αγώνας θα συνεχισθεί.
Συμβιβασμός ναι. Αλλά σε πλαίσια αρχών που διαφυλάττουν την εθνική αξιοπρέπεια και επιβίωση. Μόνιμη κοινή μας γραμμή παραμένει μια λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο που να διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, του χώρου, της οικονομίας, των θεσμών, θα απαλλάσσει από κηδεμονίες και ξένη στρατιωτική παρουσία και θα διασφαλίζει τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους.
Αυτές υπήρξαν οι διακηρύξεις όλων προς τον λαό και ο λαός είναι φυσικό να απαιτεί προσήλωση στις δεσμεύσεις. Φεύγεις δικαιωμένος με σαφή εντολή στα παιδιά σου, στους δικούς σου και σ΄όλο τον λαό να μη παρεκκλίνουν από τη διακηρυγμένη πορεία που τώρα σφραγίζεται με τη δική σου βιολογική απουσία, όχι την πολιτική.
Σ΄ αυτόν τον ιερό χώρο ενώπιον του λαού και της ιστορίας δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα παρεκκλίνουμε από αυτή την πορεία.
Η φωνή σου για απόρριψη απαράδεκτων σχεδίων θα είναι τώρα ακόμα πιο δυνατή, πιο καθολική, πιο αποδεκτή.
Για την οικογένεια σου θα είναι παρηγοριά ότι όλη η Κύπρος παραστέκεται στη θλίψη τους και ιδιαίτερα στη μεγάλη κυρία, τη Φωτεινή της αξιοπρέπειας και της προσφοράς.Θα συνεχίσουμε όλοι μαζί. Και θα σ΄ έχουμε πάντα συντροφιά ως την δικαίωση.Αυτή τη μοίρα όρισαν οι θεοί για τους διαχρονικούς αγωνιστές.
Μας είπαν: «Γιατί συνεχίζετε να αγωνίζεσθε, αφού η μάχη έχει κριθεί;»
Απαντήσαμε: «Γιατί αν δεν αγωνιζόμαστε, δεν θα υπάρξει άλλη μάχη.»
Θ΄αγωνίζεσαι και μετά θάνατο, ο λαός δεν σου δίνει άδεια απουσίας. Και ασφαλώς δεν έχεις καμιά πρόθεση απουσίας.
Όταν το βράδυ ο Ζέφυρος θα συνοδεύει του Αίαντα το παράφωνο γέλιο, οταν τα κιονόκρανα της Σαλαμίνας φοβισμένα θα διηγούνται ψεύτικες ιστορίες, όταν οι μαινάδες θα ξεσχίζουν τα ανύπαρκτα ιμάτια, εμείς μαζί σου θα θυμίσουμε στους μόνιμους και τους περαστικούς ότι περπατούν στ΄αχνάρια του Ζήνωνα.
Στην άκρη του Δαυλού ξεμπαρκάρουν τριήρεις φορτωμένες οργή και ρυτίδες, ότι αυτά τα χώματα φιλοξενούν το DNA του Ζήνωνα, του Κίμωνα, του Ρε, του Αυξεντίου.
Φίλε, ζωντανοί και νεκροί θα κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα. Κάθε μάχη που χάνεται μήτρα της μάχης που έρχεται. Κι οι μαχητές δρασκελούν τα σύνορα του Άδη.
Όταν ο ήλιος θα βηματίζει οργισμένος από τον Πενταδάκτυλο στη Λύση. Όταν οι πρόσφυγες θα σέρνουν κουρασμένοι τα βήματα στο δικό, μα πάντα ξένο σπίτι. Όταν οι Άννες και οι Καϊάφες θα ετοιμάζουν σύγχρονες φυλακές με αόρατα, μα φρικτά σίδερα, ο λαός θα θυμάται πως το όχι είναι οδυνηρό μα όχι θανάσιμο, πως η λευτεριά ούτε δίνεται, ούτε ταιριάζει στους γονατισμένους.
Τότε, αγαπημένε φίλε, οι νεκροί αναστηθήσονται κι οι αληθινοί ζωντανοί θα βρεθούν και πάλι στο μετερίζι της ανθρωπιάς και της λευτεριάς.
Κι εσύ καρτεράς από τώρα αυτή την ώρα.
Το αιωνία η μνήμη σου δεν αντέχει.

Αιωνία θα είναι η μοίρα σου.

Επιστροφή στη Sibilla

...«the only sin worse than prejudice, is the sin of apathy»

Φίλες/φίλοι επισκέπτες μας,

το μικρό αυτό κειμενάκι, γράφεται για πρώτη φορά χωρίς φίλτρο από πρόγραμμα ομοιομορφίας κειμένων, κάτι που η ομάδα μας χρησιμοποιεί εδώ και δύο χρόνια. Επιθυμώ να επικοινωνήσουμε άμεσα και ειλικρινά. Επιθυμώ να βγάλουμε λίγο «την κουκούλα» της σάτιρας και της ξύλινης πολιτικοσατιρικής γλώσσας. Επιθυμώ ακόμα, να γνωρίσετε πως είμαστε στην κανονική μας ζωή αντί του concept «εκδικητικός οργίλος» που τους τελευταίους μήνες βλέπετε στο blog μας.

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι επισκέπτες μας,

Εδώ και μήνες, εγώ και η παρέα μας οι bloopers, έχουμε αναγορευτεί οι αυτόκλητοι υπερασπιστές της δημοκρατίας, με τις κύριες αξίες οι οποίες νομιμοποιούν τις εξουσίες που την συνθέτουν, την λειτουργούν και την χαρακτηρίζουν.

Αναφέρομαι στην ισονομία, στην ισοπολιτεία, στην αξιοκρατία, στην αναλογικότητα στην αμοιβή για έργο αλλά και στην ποινή για παράπτωμα, το δικαίωμα σε ιδιοκτησία ανάλογη της προσφοράς με ελάχιστο όριο για τους συνανθρώπους/συμπολίτες που δεν είναι τόσο τυχεροί, στο δικαίωμα του σεβασμού στην προσωπικότητα και την διαφορετικότητα του άλλου, το σεβασμό στις πεποιθήσεις του με την προϋπόθεση ότι αυτές δεν προσβάλλουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Αναφέρομαι ακόμη στις θεμελιώδεις, βασικές δομές μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με την πραγματική έννοια του όρου. Όχι την Ελληνική Δημοκρατία που ζούμε, την Δημοκρατία μα το «Δ» κεφαλαίο.

Μια δημοκρατία η οποία θα συντίθεται λειτουργικά μεν, αυτοτελώς λειτουργικά δε, από την νομοθετική, την δικαστική και τέλος, χαμηλά στην ιεραρχία, την εκτελεστική εξουσία, μια δημοκρατία που αξιωματικά θα διέπεται στην πράξη από το βασικό αξίωμα του ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον πολίτη για τον πολίτη».

Μια δημοκρατία, φίλοι, όπου η νομιμότητα και η ειρήνη θα υπάρχουν για να εξυπηρετούν και να προάγουν τις υγιείς κοινωνικές δομές, να συντείνουν προς την ελπίδα, την ευημερία και την ασφάλεια του συνανθρώπου μας ουδενός εξαιρουμένου, να επιτρέπουν την βελτίωση της προσωπικότητας των παραβατικών από απελπισία συνανθρώπων μας με έναν τρόπο όχι εκδικητικό αλλά παιδευτικό. Μια δημοκρατία ανθρώπινη, ένα σύστημα διοίκησης και λειτουργίας για την προαγωγή του κοινωνικού, του συνολικού οφέλους. Αυτά και άλλα πολλά σε επίπεδο αντίληψης και πεποιθήσεων, είναι οι αξίες που μας χαρακτηρίζουν σαν ομάδα.

Φίλοι και φίλες, σας τη φέραμε!

Αθελά μας, σας παραπλανήσαμε.

Σας παγιδέψαμε μέσα στη δική μας ουτοπία, την έντονη επιθυμία για ένα ανθρωπιστικό και δίκαιο σύστημα στο οποίο έχει αξία η νομιμότητα. Στον υπαρκτό κόσμο όμως, η μόνη αξία της νομιμότητας είναι ότι αν κινείσαι στα όριά της, απαλλάσσεσαι από πιθανούς μπελάδες από εκείνους που έχουν την δύναμη να την ψηφίζουν, να την εφαρμόζουν με άδικο τρόπο και να την καταπατούν όταν πλέον παύει να τους εξυπηρετεί.

Σας παγιδέψαμε ακόμα σε ότι αναφέρεται στη δίκαια αμοιβή για παραγόμενο έργο. Ο γιατρός πχ, σώζει ζωές κα αμείβεται με 1.800 ευρώ. Ο βουλευτής «νομιμοποιεί» κάθε άδικο, κάθε αντικοινωνικό, κάθε ποινικά κολάσιμο έγκλημα και εκτός των πλούσιων παροχών και αμοιβής που εισπράττει, έχει και τα τυχερά, τα φιλοδωρήματα για underground lobbing και υποστήριξη ανόμων και αδίκων συμφερόντων. Ο τραπεζίτης κλέβει επί δεκαετίες καταπατώντας κάθε νόμο γραπτό και άγραφο, αλλά αποζημιώνεται για τα λάθη του.Σας παγιδέψαμε ακόμα και στα βασικά, στα θεμελιώδη. Ζούμε σε μία «δημοκρατία» όπου η εκτελεστική εξουσία νομοθετεί ανεξέλεγκτα χωρίς την δυνατότητα παρέμβασης της αντιπολίτευσης που λόγω του εκλογικού νόμου είναι η αντιπρόσωπος κοινοβουλευτική δύναμη της πραγματικής πλειοψηφίας. Η ίδια εκτελεστική υπερεξουσία, αφού πρώτα διορίσει τους ανακριτές και προϊσταμένους της δικαστικής, επιβάλει και αποφασίζει το άδικο ή/και παράνομο το οποίο έχει προηγουμένως θεσμοθετήσει. Η νομοθετική εξουσία στην πράξη έχει ήδη καταργηθεί, αφού τα κόμματα τα οποία υποτίθεται ότι θα ήταν τα κύτταρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, οι πολιτικού χαρακτήρα οργανισμοί μέσα από τους οποίους θα διαμορφωνόταν με δημοκρατικές συνθετικές διεργασίες και με διαφανείς διαβουλευτικές ή εισηγητικές διεργασίες, έχουν πλέον μετατραπεί σε συλλόγους χούλιγκαν, σε «πανεπιστημιακές» σχολές επικοινωνίας με σκοπό την παραπλάνηση και την απάτη, σε σκοτεινά και απρόσβατα κέντρα προώθησης της ανομίας, της αδικίας, του παραγοντισμού και του απεχθούς διαγκωνισμού με σκοπό την επανεκλογή για την διαιώνιση του πλιάτσικου που τον τελευταίο καιρό έχει μάλιστα αναχθεί σε πρωτεύουσα πολιτικο-οικονομική ιδεολογία.

Συγγνώμη φίλοι, την πατήσαμε όλοι μαζί.

Όχι, δεν την αγαπώ, την μισώ ολόψυχα αυτή τη «δημοκρατία».

Μην διδάξετε «δημοκρατία» σε κανέναν.

Τη μισώ και θέλω να αλλάξει επειδή ενόσω ο κόσμος εξελίσσεται, βελτιώνεται προοδεύει, ενόσω όλος ο κόσμος ελπίζει σε κάτι καλύτερο, εμάς μας έχει κάτσει στο σβέρκο το μικρότερο, το χειρότερο και το ρυπαρότερο τμήμα της κοινωνίας μας. Ένα τμήμα παραχαρακτών της δημοκρατίας της οικονομίας αλλά μέχρι και της ιστορίας, που ενώ κωλυσιεργεί για οτιδήποτε το καλό, καταχράται, εκποιεί και καταπιέζει το σύνολο όσων δεν το υποστηρίζουν. Ακόμα, ένα άλλο μικρότερο τμήμα, εκτρέφει φαρδύτερα και βαρύτερα πισινά, συναγελάζεται με οικονομικά ισχυρούς, τρέφει παραισθήσεις για δήθεν κοινωνική καταξίωση, παράγει μεγάλες ποσότητες κοπράνων υπερκαταναλώνοντας εδέσματα, ροφήματα και ποτά σε κυλικεία βουλής και παραπισίνιες ή γιωτάτες δεξιώσεις «συνεισφερόντων στο πολιτικό siemens-ο-system».

Εχουμε φίλοι τα κόμματα που μας αξίζουν, ίσως όμως να έχουμε υπερφίαλους πολιτικούς καρκίνους, που εμείς επιτρέψαμε να διογκωθούν και να πνίξουν την ελάχιστη δημοκρατικοφάνεια που διαφαινόταν 35 σχεδόν χρόνια πριν ότι μπορεί να ενηλικιωθεί σε Δημοκρατία και να ζήσει.

Αν και θα αναφέρομαι σε πρώτο ενικό, είμαι βέβαιος ότι δεν διαφωνεί κανείς στην ομάδα μας και άρα θα μπορούσα να το κάνω σε πρώτο πληθυντικό.

Καταδικάζω ΚΑΘΕ μορφή ολοκληρωτισμού από τα ακραία και γραφικά κόμματα που επιδιώκουν την άλωση και κατάλυση της δημοκρατίας. Τέτοια κόμματα είναι το φιλοχουντικό και νεοναζί κόμμα του ΛΑΟΣ, ίδιο ως προς την επιβουλή και την αναχρονιστικότητα, αλλά πιο οκνηρό, πιο συγκεντρωτικό και δυστυχώς πιο ύπουλο, το κόμμα ομηρίας και συλλήβδην λασπολογίας, το ΚΚΕ. Για το ΚΚΕ, μπορώ να πω ότι παρότι απεχθάνομαι τον κομματικό μηχανισμό του, μάλλον συμπαθώ τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους του και συμπολίτες μας. Για τον Χίτλερ, τους Ναζί, τους χουντικούς της πρώην ΕΠΕΝ και τους βασιλοβαρελόφρονες, συγγνώμη, δεν θα πάρουμε.

Φίλες και φίλοι επισκέπτες μας,

Στις μέρες που ζούμε και είναι κρίσιμες, δεν θα καταδικάσω καμία διαδήλωση, καμία εξέγερση, αυτά είναι του ΚΚΕ για να τα αποκηρύξει όπως είχε πράξει στο Πολυτεχνείο, και του ΛΑΟΣ για να τα απαγορεύσει επίσης όπως τάνκς και Πολυτεχνείο. Ακόμα, ότι γνώμη και άποψη ή εμπειρία κι αν έχω, δεν θα βαφτίσω πολίτη «εχθρό της δημοκρατίας». Δεν θα το κάνω, επειδή αυτό έπραξε και ο «δασάρχης» (συγνώμη, εθνάρχης) θείος επί χούντας, αποκαλώντας «αλήτας αναρχοκομμουνιστάς» τους εξεγερμένους κατά του δικτάτορα και του προδότη της Κύπρου.

Θα σημειώσω απλώς ότι η βία φέρνει βία και ο αυταρχισμός κλιμάκωση. Τα επεισόδια φέρνουν κομματική συσπείρωση παρέχοντας low-cost ψήφους στους διαγκωνιζομένους, η βλακεία των κυβερνώντων κοινωνικές εκρήξεις, η καθ’ έξη και κατ’ επάγγελμα καταπάτηση του καταστατικού χάρτη της χώρας, νομιμοποίηση για αντίσταση. Μήπως να δούμε πρώτα αν υπάρχουν θετικά σημεία, και μετά να «ζητήσουμε ταυτότητες»;

Θα μπορούσα φίλοι, να αδρανήσω απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. Έχουμε όλοι μας εδώ μια οικονομική επιφάνεια, μια οικογένεια, μια έως ένα βαθμό επαγγελματική καταξίωση…

Τι με νοιάζει εμένα, αν ο Ρουσσόπουλος χαρίζει τα Ολυμπιακά ακίνητα, ο Χατζηδάκης τις ΟΑ, ο Βουλγαράκης τα λιμάνια; Εγώ μπορώ να το κάνω; Μπορώ εγώ να πουλήσω αυτό που μου ανέθεσαν να διαχειριστώ; Αν μπορέσω όμως; Αν «μου κάτσει»;

Τι με νοιάζει εμένα αν η ΚΥΠ έχει αρμοδιότητα για κομματικές εξυπηρετήσεις εντός μάλιστα της χώρας; Αν συνεισφέρω στο εκάστοτε κόμμα εξουσίας, δεν θα ενοχληθώ.

Τι με νοιάζει αν ο Χατζηγάκης με τα χρήματα που προορίζονται για την συντήρηση δικαστικών μεγάρων, αγοράσει θωρακισμένη λιμουζίνα; Εγώ δεν εργάζομαι εκεί και δεν θα βρεθώ αν κι εφόσον έχω χρήματα να πληρώσω τους κατάλληλους.

Τι με νοιάζει αν ο Σανιδάς δηλώσει χρέος του να υπερασπιστεί το γνωστό ιδεολόγημα, το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια»; Αφού μπορώ να λαδώσω τους υφισταμένους του, και όταν πάει για μέλλων υπουργός «δικαιοσύνης» να του στείλω γλυκά, λουλούδια και ένα ευχετήριο δώρο.

Τι με νοιάζει πως ζουν οι μετανάστες; Καλύτερα, να περιορίζεται και το κόστος κλαδέματος του κήπου.

Τι με νοιάζει η γενιά των 700 ευρώ; Τα παιδιά μου δεν θα έχουν ποτέ τέτοιο πρόβλημα.

Τι με νοιάζει αν η χρυσή αυγή μαχαιρώνει στους δρόμους; Μια κοντόκαννη ρέμινγκτον 7/8 (σε ένα σκάφος με ξένη σημαία), εξαφανίζει μισό καρχαρία.

Τι με νοιάζει αν η αστυνομία αυθαιρετεί και κάνει κατάχρηση εξουσίας; Εδώ δεν τολμάει να πατήσει, και αν το κάνει, είναι το άκρον άωτο της ευγένειας και της γαλαντομίας.

Τι με ενδιαφέρει αν κάποιος είναι παράνομα οπλισμένος, όταν με τρείς κινήσεις μπορεί αυτό που κραδαίνει απειλητικά, να του γίνει ένεμα;

Τι με ενδιαφέρει τελικά, το τι κάνει και τι λέει ο Καραμανλής; Εγώ θα του γράφω τα κείμενα που τον εξυπηρετούν, θα τα αρπάζω κανονικά, και αν ζορίσουν τα πράγματα, εγώ, μαζί με άλλους απείρως πιο ισχυρούς από εμένα θα τον στείλουμε στο διάολο κι ακόμα παραπέρα με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες.

Η σημερινή Ελληνική πολιτική σκηνή φίλοι μας, δεν είναι παιχνίδι, δεν είναι άμιλλα δεν ευγενής συναγωνισμός. Στην πολιτική δεν ισχύει το «let the best man win». Η πολιτική είναι μάχη για την εξουσία, διαγκωνισμός εκείνων που έχουν την ανοσία να μην εμέσουν πάραυτα εμπλεκόμενοι μαζί της, ώστε παρά την γενική κατακραυγή, παρά την απώλεια κάθε ουσιαστικής και τυπικής νομιμοποίησης στην άσκηση της εξουσίας, να εξυπηρετήσουν ίδια και αλλότρια άνομα συμφέροντα. Στην πολιτική ισχύει μόνο το «only the strong survive», «και αυτοί που δεν σιχαίνονται, δεν αηδιάζουν», προσθέτω εγώ.

Κι εσείς ζητάτε να καταδικάσω…

Εγώ και όσοι ελάχιστοι ακόμα εναπομείναμε να σκεφτόμαστε κατ’ αυτό τον τρόπο…

Ε, όχι φίλοι μας, ποτέ!

Όχι, διότι ούτε το ΚΚΕ με την Αλέκα είμαι, ούτε το ΛΑΟΣ γραφείο τύπου των Απριλιανών, ούτε με το κυβερνόν κόμμα είμαι, ούτε σε τελική προσβλέπω σε οφέλη από μια μελλοντική αλλαγή κομμάτων εξουσίας. Αν αυτό ζητάτε όσοι το ζητάτε, την καταδίκη, αν αυτό περιμένετε, μην κρατήσετε την αναπνοή σας, θα περιμένετε επί μακρόν. Κίνδυνος ασφυξίας. Ο κόσμος είναι ένα καζάνι που λιώνει, κι εγώ μπορεί να μην βράζω, αλλά δεν μπορώ, δεν μπορούμε να είμαστε απαθείς. Ακούστε το «melting pot», εσείς οι παλαιότεροι ότι καταλάβετε για εμένα, ότι θυμηθείτε.

Μην ξεχάσετε όμως το ρητό που δεν θυμάμαι πλέον τίνος είναι.

Λέει: «the only sin worse than prejudice, is the sin of apathy» που Ελληνικά κάνει και ρίμα.

Καζάνι που βράζει η χώρα, εμείς να κηρύσσουμε την απάθεια;

snb

Συγκλίνουσες αντιθέσεις

- Επιστροφή στη Sibilla

Νέος επικοινωνιακός θρίαμβος

Η επανάσταση του 52χρονου.
Έριξε μολότοφ στον Θείο του.

Σπύρος Χατζάρας

Ο νεότερος Καραμανλής, που θεωρεί φυσιολογικό το γδάρσιμο μας από τους τοκογλύφους, ανέτρεψε τον «μύθο » του θείου του και αποκατάστησε το «οικονομικό θαύμα των Συνταγματαρχών, στη Σύνοδο Κορυφής.
Σύμφωνα με το επίσημο κείμενο της συνέντευξης στις Βρυξέλλες που ανήρτησε στο www. Minpress.gr, το γραφείο τύπου του πρωθυπουργού, ο κ.K. Καραμανλής αναφερόμενος στο δημόσιο χρέος της χώρας, είπε: « Ξέρουμε όλοι ότι μία από τις αδυναμίες που έχει η οικονομία μας, είναι ένα πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος, το οποίο διαμορφώθηκε με αλόγιστες, με ανεύθυνες πολιτικές για περισσότερα από 30 χρόνια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. το χρέος είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που φορτώθηκε στους Έλληνες πολίτες και στις νεότερες γενιές και θα χρειαστεί συνεπή και υπεύθυνη πολιτική για να αντιμετωπιστεί μακροπρόθεσμα στην ρίζα του».
Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού ήταν ξεκάθαρη και σαφέστατη. Για περισσότερα από 30 χρόνια ,ανεύθυνες και αλόγιστες πολιτικές, προκάλεσαν «ένα πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος».
Αν αφαιρέσουμε, «περισσότερα από 30 χρόνια » από το 2008, φθάνουμε στο 1974. Στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον πρεσβύτερο. Δεν φτάνουμε στο 1967. Γιατί τότε θα έλεγε σαράντα χρόνια. Αν ήθελε να εξαιρέσει τον θείο του, θα έλεγε για περισσότερα από 25 χρόνια. Δεν το είπε όμως. Γιατί ήθελε να ρίξει και αυτός, επηρεασμένος από την τηλεόραση, μια μολότοφ στο παρελθόν.
Επομένως, οι ανεύθυνες και αλόγιστες πολιτικές ,άρχισαν με τον «ανεύθυνο» θείο του, και την «σοσιαλμανία» του Παπαληγούρα, οι οποίες ανέτρεψαν, το έργο της Χούντας των συνταγματαρχών, και των λελογισμένων και υπεύθυνων Μακαρέζου και του Ανδρουτσόπουλου. Ίσως με αυτόν τον τρόπο ,να ήθελε να απαντήσει, σε όσους ονειρεύονται επιστροφή στην «παλιά Ν.Δ.» της «σοσιαλμανίας». Ο θείος του ωστόσο, για να αντιμετωπίσει την οικονομική κατάσταση που παρέλαβε, είχε πει ότι «οι συνταγματάρχες έφαγαν το ψωμί μας του αύριο».
Για την τη δική του πενταετία η είπε ότι, «τα χρόνια αυτά η Ελλάδα πέτυχε να έχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, να μειώσει την ανεργία, να ανεβάσει το εισόδημα του Έλληνα. Φτάσαμε σχεδόν πλέον τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, είμαστε κοντά στο 100%.».
Τον διέψευσε σχεδόν αμέσως η Eurostat. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, το κατά κεφαλή ΑΕΠ στη χώρα μας, υπολογιζόμενο σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ΜΑΔ), είναι χαμηλότερο κατά 15% από τον μέσο όρο στην ευρωζώνη, ενώ το ελληνικό ΑΕΠ, καταλαμβάνει την προτελευταία θέση στην παλαιά Ευρώπη των 15, (με τελευταία την Πορτογαλία 76%) και την 11η θέση στην ευρωζώνη. Tο κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν στην Ελλάδα ανήλθε στο 95% του ΑΕΠ των 27 το 2007.Είναι, λοιπόν, χαμηλότερο κατά 5% του μέσου όρου στην Ευρώπη των «27». Σε αυτό τον μέσο όρο περιλαμβάνονται και οι φτωχές νέες χώρες. Οπότε μειώθηκε το κατά κεφαλήν ευρωπαϊκό εισόδημα. Ταυτόχρονα, το ελληνικό ΑΕΠ αυξήθηκε «εικονικά» κατά 9,6%, και έτσι γίναμε όλοι πλούσιοι. Εικονικά όμως. Στην πραγματικότητα και ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η Eurostat διαμορφώθηκε το 2008, στην Ελλάδα στα 681 ευρώ Σε ονομαστικούς όρους, η ετήσια αύξηση των μισθών στην Ελλάδα είναι 3,1%. Ωστόσο, ο πραγματικός (δηλαδή συνυπολογίζοντας τον πληθωρισμό) κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 0,5% ετησίως. Μείωση πραγματικών μισθών εμφανίζει ακόμα μόνο το Βέλγιο (-0,2% ετησίως).
Οι Έλληνες μισθωτοί ανήκουν στη «δεύτερη κατηγορία» των εργαζομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην ίδια κατηγορία είναι ακόμα οι μισθωτοί σε Πορτογαλία (497 ευρώ), Σλοβενία (567 ευρώ), Μάλτα (612 ευρώ) και Ισπανία (700 ευρώ).Στην «πρώτη κατηγορία» είναι οι εργαζόμενοι σε Λουξεμβούργο (1.610 ευρώ), Βρετανία (1.148 ευρώ), Γαλλία (1.321 ευρώ),κλπ.
Ο κ. Καραμανλής είπε ακόμα ότι ,«Το δημόσιο χρέος τα τελευταία 4 χρόνια, μειώθηκε κατά 10 περίπου ποσοστιαίες μονάδες, δεν παύει όμως να εξακολουθεί να είναι υψηλό και ως εκ τούτου να δημιουργεί ένα σοβαρό πρόβλημα. Επαναλαμβάνω: Είμαστε σε καλύτερη κατάσταση από πολλούς, από τους περισσότερους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αδυναμίες και μία από αυτές είναι πράγματι, το υψηλό δημόσιο χρέος, που επιβάλει ακόμα μεγαλύτερη υπευθυνότητα στον χειρισμό των θεμάτων. Με υπευθυνότητα, μακριά από λαϊκισμούς, εύκολες υποσχέσεις, μεγαλοστομίες και κουβέντες που όμως είναι ανεύθυνες, να οδηγήσουμε την Ελληνική οικονομία στην κατεύθυνση που πρέπει» .
Το δημόσιο χρέος ,σε απόλυτους αριθμούς από 175 δις ευρώ, θα φθάσει τα 273,το 2009 σύμφωνα με τον προϋπολογισμό. Προστέθηκαν δηλαδή 98 δισ. χωρίς λαϊκισμούς, εύκολες υποσχέσεις, μεγαλοστομίες και ανεύθυνες κουβέντες. Με υπευθυνότητα, και «σεμνά και ταπεινά» . Η μείωση σαν ποσοστό του Α.Ε.Π. έγινε επειδή αυξήθηκε εικονικά το ελληνικό ΑΕΠ κατά 9,6%.
Στην πραγματικότητα η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει. Όπως είπε ο κ. Λέγκας, στη βουλή, το έλλειμμα το 2008 διαμορφώθηκε στα 11.639 εκατ ευρώ, έναντι ετήσιου στόχου 10.836 εκατ ευρώ. Οι δαπάνες για τόκους αυξήθηκαν κατά 14%, και έφθασαν στα 10.134 εκατ. ευρώ έναντι 8.887 εκατ. ευρώ του αντίστοιχου διαστήματος του 2007 λόγω της ανόδου των επιτοκίων εξαιτίας της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Πληρώσαμε 1,3 δις παραπάνω επειδή ο κ. Τρισέ αύξησε σε λάθος στιγμή τα ευρωπαϊκά επιτόκια. Και ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν διαμαρτυρήθηκε στις Βρυξέλλες. Αντίθετα είπε ότι, «σε συνθήκες πίεσης της ρευστότητας στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, είναι φυσικό να ανεβαίνουν τα επιτόκια».
Eίναι φυσικό να δανείζει η ΕΚΤ τις τράπεζες στη διατραπεζική αγορά 3.470 % και αυτές να μας δανείζουν με 6%.
Στη διάρκεια του 2009 λήγουν ομόλογα αξίας άνω των 26 δισ. ευρώ, ενώ μόνο τον Ιανουάριο λήγουν ομόλογα 6 δισ. ευρώ. Το Δημόσιο καλείται να αναχρηματοδοτήσει τις λήξεις και επιπλέον να καλύψει τα ελλείμματα και τους τόκους που θα καταβάλει για το σύνολο του χρέους . Έτσι, θα δανειστεί συνολικά 41 δισ. ευρώ ενώ θα χρειαστεί να αντλήσει 13 δισ. ευρώ που αφορά στα ομόλογα τα οποία θα εκδώσει για το σχέδιο στήριξης των τραπεζών.
Επομένως τα 54 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 20,4 % του ΑΕΠ, θα μας κοστίσουν 1,366 δις παραπάνω. Και αυτό ο πρωθυπουργός το θεωρεί φυσιολογικό!! (Τα 13 δις για τις τράπεζες θα μας κοστίζουν 780 εκατομμύρια το χρόνο). και αυτό φυσιολογικό!!http//www.deltio11.blogspot.com
http//www.blueskytv.gr

Επιστροφή στο Sibilla

Δεν τον σκότωσαν... Τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ

«Δεν τον σκότωσαν... Τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ»

Της ΓΙΑΝΝΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ

Καρέ καρέ ο 15χρονος Νίκος Ρ., ο φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που ήταν μαζί του στα Εξάρχεια, καταρρίπτει όλα τα επιχειρήματα του κατηγορουμένου ειδικού φρουρού Επαμ. Κορκονέα, ότι δήθεν το τραγικό συμβάν ήταν ένα απλό ατύχημα: «Τον Αλέξανδρο», λέει στο τέλος της κατάθεσής του, «δεν τον σκότωσαν. Τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ...».

Ολη η κατάθεση του 15χρονου, που γλίτωσε κι αυτός από θαύμα, έχει ως εξής:

«Πηγαίνω στη Α' Λυκείου στο Δημόσιο Λύκειο του Ψυχικού. Τον Αλέξανδρο ή Gregory, όπως τον φωνάζαμε χαϊδευτικά, από το επίθετό του, τον γνώριζα από την Τετάρτη Δημοτικού. Πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο. Μέχρι την Πρώτη Γυμνασίου δεν κάναμε κολλητή παρέα. Από την Α' Γυμνασίου, όμως, μέχρι και χθες που τον σκότωσαν, είμαστε κολλητοί».
* Χθες 6-12-2008 βρεθήκατε με τον Αλέξανδρο;

- ... Εγώ χθες γύρω στις 17.50 πήγα σε ένα φίλο μου δίπλα στον σταθμό Λαρίσης. Πριν πάω εκεί, όμως, είχα μιλήσει με τον Αλέξανδρο. Μου είπε ότι θα πήγαινε στον αγώνα πόλο... Του είπα να με πάρει τηλέφωνο όταν θα τελείωνε ο αγώνας για να βρεθούμε στην οδό Μεσολογγίου, στα Εξάρχεια. Θα πήγαινε στον αγώνα με τον φίλο του Νίκο Φ. και τον Π. Χ. Ανά τακτά διαστήματα δίναμε εκεί ραντεβού. Είχαμε σκοπό, στη συνέχεια, να ανεβούμε στον Φάρο Ψυχικού, να βρούμε τους φίλους μας από τα παλιά μας σχολεία για να διασκεδάσουμε μαζί γιατί χθες γιόρταζα.

* Τελικά, ο Αλέξανδρος σου τηλεφώνησε όταν έληξε ο αγώνας. Πού θα πήγαινε;

- Ναι, μου τηλεφώνησε και μου είπε να ξεκινήσω και θα ξεκινούσε και αυτός από το γήπεδο... Απ' ό,τι βλέπω στο κινητό μου η κλήση του Αλέξανδρου έγινε στις 19.10.

* Πότε συναντηθήκατε με τον Αλέξανδρο στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια;

- Δεν θυμάμαι ακριβώς. Γύρω στα 45 λεπτά πριν από το περιστατικό. Από το σπίτι του φίλου μου πήγα με τα πόδια. Ανέβηκα την Ηπείρου (αν δεν κάνω λάθος), στο Μουσείο πήγα δεξιά, αριστερά επάνω στη Στουρνάρη μέχρι την πλατεία δεξιά και δέκα μέτρα μετά είναι η Μεσολογγίου... Τον περίμενα 3-4 λεπτά.

* Οταν ήρθε τι κάνατε;

- Με το που ήρθε πήγαμε σε ένα ψιλικατζίδικο δέκα μέτρα πιο πάνω και αγοράσαμε κάτι να φάμε και δύο αναψυκτικά... Γυρίσαμε πάλι στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου για να φάμε και να συζητήσουμε.

* Πού ακριβώς καθήσατε;

- Καθήσαμε εκεί στην είσοδο μιας πολυκατοικίας στη συμβολή Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, στην αριστερή πλευρά που κοιτάμε την οδό Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί έχει τρία κάγκελα στον πεζόδρομο όπου μπορείς να καθήσεις. Εκεί καθήσαμε. (Στο σημείο αυτό δείχνουν στον μάρτυρα εκτυπωμένο χάρτη της περιοχής). Φάγαμε αυτά που είχαμε αγοράσει και ξαφνικά, όπως συζητούσαμε, ακούσαμε ένα μπαμ δυνατούτσικο. Αρκετά κοντά σε μας, για να ακούσουμε και αρκετά μακριά για να μην καταλάβουμε τι είχε γίνει. Δεν δώσαμε σημασία...

* Είδατε λάμψη να συνοδεύει το μπαμ που μου περιγράφεις;

- Οχι, γιατί από την κατεύθυνση που ακούστηκε το μπαμ εμείς δεν είχαμε οπτική επαφή, διότι μπροστά μας ήταν τοίχος... Για να δεις τι συμβαίνει στην οδό Ναυαρίνου πρέπει να φύγεις στη μέση του πεζόδρομου της Τζαβέλλα. Μετά από ενάμισι λεπτό ακούστηκε από 4-5 περαστικούς «κατεβαίνουνε οι μπάτσοι, κάτι έγινε...». Από περιέργεια, λοιπόν, και εγώ με τον Αλέξανδρο, πήγαμε στη μέση της οδού Τζαβέλλα να δούμε τι είχε συμβεί. Απόσταση 2-3 μέτρα μακριά... Οταν βγήκαμε στη μέση του πεζόδρομου είδαμε από απόσταση 15-20 μέτρων δύο αστυνομικούς. Αυτοί βρίσκονταν ακριβώς στη συμβολή των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλλα. Ο ένας ήταν πιο ψηλός από τον άλλον. Στη συνέχεια σταμάτησαν στη συμβολή των δύο δρόμων... Μπροστά μας δεν υπήρχαν άλλοι. Ο Αλέξανδρος ήταν μπροστά μου και πίσω δεξιά τους ήμουν εγώ. Οταν οι αστυνομικοί στάθηκαν στη Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλλα είχαν τα χέρια τους, αριστερό ή δεξί δεν θυμάμαι, πάνω στα όπλα που ήταν μέσα στη θήκη τους που κρέμεται από τη ζώνη. Κάποιος από πίσω μου πέταξε ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι και φυσικά δεν έφτασε στους αστυνομικούς. Ξέχασα να σας πω ότι με το που είδα τους αστυνομικούς, αυτοί άρχισαν να βρίζουν εμένα και τον Αλέξανδρο και έλεγαν «θα σας γ... την Παναγία, ελάτε να σας δείξω ποιος είναι ο μάγκας» και άλλα τέτοια. Τα παιδιά πίσω μάς φώναζαν «κάντε πίσω» και «άντε στο διάολο...» στους αστυνομικούς... Με το που έριξε κάποιος το πλαστικό μπουκάλι οι αστυνομικοί, και οι δύο αν δεν κάνω λάθος, έβγαλαν τα όπλα από τις θήκες, σημάδεψαν προς τα εμπρός, δηλαδή προς το μέρος που βρισκόμουν εγώ, ο Αλέξανδρος και ο άλλος και ακούστηκαν τρεις συνεχόμενοι πυροβολισμοί. Ξέχασα να σας πω ότι είμαι σίγουρος ότι ο ένας από τους δύο αστυνομικούς κρατούσε το όπλο με τα δυο του χέρια. Τους είδα -και είμαι απόλυτα σίγουρος- ότι οι αστυνομικοί δεν πυροβολούσαν ούτε προς τα επάνω, ούτε προς τα κάτω. Σημάδεψαν προς το μέρος μας και πυροβόλησαν!

Ο Αλέξανδρος έπεσε κάτω, αν δεν κάνω λάθος στον πρώτο ή στον δεύτερο πυροβολισμό, σίγουρα πάντως πριν από τον τρίτο... Μετά δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα. Ο κόσμος φώναζε και κάποιοι σήκωσαν την μπλούζα του Αλέξανδρου. Είδα ότι είχε μια τρύπα στη μέση του θώρακα και λίγο προς την καρδιά. Είχε βγάλει και αίμα... Να σας πω ακόμα ότι οι αστυνομικοί που πυροβόλησαν με το που είδαν τον Αλέξανδρο να πέφτει, έφυγαν. Δεν θυμάμαι προς ποια κατεύθυνση... Στη συνέχεια ήρθε το ΕΚΑΒ και πήρε τον Αλέξανδρο νεκρό. Το λέω γιατί δεν είχε σφυγμό και έβγαλε αίμα από το στόμα...

* Τι φωτισμό είχε εκεί που μας περιέγραψες το περιστατικό;

- Παρ' όλο που είχε πέσει η νύχτα είχε φως από τις λάμπες στους στύλους που φωτίζουν αλλά και από τα μαγαζιά... Μόνο μία λάμπα δεν λειτουργούσε, αριστερά του Αλέξανδρου...

* Θέλεις να μας πεις κάτι άλλο για όλα όσα ξέρεις εσύ;

- Το μόνο που θέλω να σας πω είναι ότι τον Αλέξανδρο δεν τον σκότωσαν. Τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ...
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 14/12/2008

Επιστροφή στο Sibilla

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Η οικονομική κρίση ήρθε ξανά. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά. Η ιστορία του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος είναι γεμάτη από τέτοιες κρίσεις, που επαναλαμβάνονται συνεχώς κατά τακτά διαστήματα και έχουν όλες σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά. Την απόδοση δηλαδή σε ένα εμπόρευμα μεγαλύτερης αξίας από αυτή που πραγματικά έχει. Και έτσι όσοι έχουν αποκτήσει αυτό το εμπόρευμα, που μπορεί να είναι οτιδήποτε, από αντικείμενα αξίας, “χαρτιά” όπως ομόλογα, μετοχές κ.λ.π. αρχικά πιστεύουν ότι κατέχουν μεγάλη ποσότητα πλούτου, ενώ όταν θελήσουν να μετατρέψουν αυτόν τον υποτιθέμενο πλούτο σε πραγματικό χρήμα, αποδεικνύετε ότι τελικά η αληθινή αξία αυτού του εμπορεύματος είναι πολύ λιγότερη, και έτσι ο φαινομενικά “πλούσιος” αποδεικνύεται ότι είναι τελικά φτωχός.
Αυτό είπαμε πως δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία. Η παλαιότερη κρίση στον σύγχρονο κόσμο, τουλάχιστον από όσα γνωρίζω, συνέβη στην Ολλανδία στα μέσα του 17ου αιώνα και ήταν η λεγόμενη “κρίση της τουλίπας” όπου κάθε σπόρος τουλίπας υπερτιμήθηκε και άξιζε μια ολόκληρη περιουσία. Και όταν ξαφνικά η τουλίπα ξαναπήρε την αξία που είχε σαν ένα απλά ωραίο φυτό, όλοι αυτοί που είχαν επενδύσει την περιουσία τους βρέθηκαν ξαφνικά να κατέχουν φυτά που δεν είχαν παρά ελάχιστη αξία, και έτσι καταστράφηκαν οικονομικά.
Το ίδιο συνέβη και αργότερα στις αρχές του 18ου αιώνα όταν όλοι στην Αγγλία επένδυαν τις περιουσίες τους στην Βασιλική εταιρεία που υποτίθεται ότι θα εκμεταλλευόταν τον πλούτο που ανακαλύφθηκε στον νέο κόσμο της Αμερικανικής ηπείρου χωρίς να γνωρίζουν καν αν υπήρχε και τι ήταν αυτός ο πλούτος. Και τελικά όταν όλα αποδείχθηκαν όνειρα απατηλά, έχασαν τις περιουσίες τους και καταστράφηκαν. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν πολλά στην ιστορία της ανθρωπότητας και έχουν κοινά χαρακτηριστικά τους την ύπαρξη “νόμιμων” ή ημινόμιμων, αλλά πάντα μη ηθικών τρόπων και μηχανισμών ,τους οποίους δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε, και με τους οποίους απορροφάται ο περισσότερος υπάρχον ή παραγόμενος πλούτος από τη βάση της κοινωνίας δημιουργώντας μια οικονομική ολιγαρχία.
Τα παραδείγματα από την ιστορία είναι πάμπολλα. Στην αρχαία εποχή, όπου η καλλιεργήσιμη γη αποτελεί την πηγή του πλούτου, υπάρχουν τα παραδείγματα της αρχαίας Αθήνας και της αρχαίας Ρώμης όπου μια μειοψηφία γαιοκτημόνων με μηχανισμούς πολλές φορές βίαιους ή εκβιαστικούς συγκέντρωσε όλη τη γη στα χέρια τους, δημιουργώντας χιλιάδες εξαθλιωμένους ακτήμονες πολλοί από τους οποίους κατάντησαν δούλοι. Δημιουργήθηκαν έτσι τα μεγάλα κτήματα, τα Λατιφούντια, όπου απέραντες εκτάσεις, ήταν στα χέρια ελάχιστων ανθρώπων και καλλιεργούνταν από ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων πρώην ιδιοκτητών μικρών κομματιών γης που αναγκάστηκαν να χάσουν την περιουσία τους και να γίνουν δούλοι ή ακτήμονες, και να καλλιεργούν την ίδια τους τη γη χωρίς κανένα ανθρώπινο δικαίωμα.
Αυτό οδήγησε βέβαια, σε πολλές εξεγέρσεις που κράτησαν αρκετές δεκαετίες μέχρι να βρεθεί τρόπος μείωσης αλλά όχι εξαφάνισης της αδικίας (Μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα και του Κλεισθένη στην Αθήνα, εξέγερση των Γράκχων στη Ρώμη κ.λ.π.).
Κάτι ανάλογο συνέβη στο τέλος της Ρωμαϊκής εποχής όταν η κατάρρευση της τότε κοινωνίας, και η ανάγκη ασφάλειας οδηγούσε τους ανθρώπους να ζητήσουν την προστασία των ισχυρών γύρω από τα κάστρα με συνέπεια την δημιουργία των φέουδων του Μεσαίωνα με ολίγους πάλι ανθρώπους να ζουν στην απόλυτη χλιδή και χιλιάδες να ζουν στην απόλυτη εξαθλίωση χωρίς κανένα δικαίωμα.
Χαρακτηριστική είναι επίσης η περίπτωση της Ρωσίας στην εποχή των Τσάρων, όπου τα εκατομμύρια δουλοπάροικων που καλλιεργούσαν τη γη των γαιοκτημόνων, δεν είχαν καν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν, και η απλή διαμαρτυρία ήταν αδίκημα που τιμωρούνταν με θάνατο.
Και ερχόμαστε στην σημερινή εποχή, όπου επιφανειακά μόνο φαίνεται διαφορετική. Αν την αναλύσουμε όμως ποιο βαθειά, θα δούμε ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες.
Και στην δική μας εποχή υπάρχουν οι ίδιοι μηχανισμοί που απορροφούν τον πλούτο που παράγει η κοινωνία στα χέρια λίγων ανθρώπων, ενώ η πλειοψηφία που παράγει αυτό τον πλούτο αναγκάζεται με διαφόρους τρόπους (χαμηλούς μισθούς, πλύση εγκεφάλου για υπερκατανάλωση, δημιουργία ψεύτικων αναγκών), να καταφεύγει σε αυτούς για να μπορέσει να επιβιώσει.
Σε παλαιότερες εποχές η μορφή πλούτου ήταν η γη και συγκεντρωνόταν στα χέρια λίγων, σήμερα η μορφή πλούτου είναι το χρήμα και οι μετοχές, και πάλι συγκεντρώνονται στα χέρια λίγων. Αντί δηλαδή να έχουμε φέουδα γης σήμερα έχουμε φέουδα χρήματος και στην θέση των μικρών ιδιοκτητών γης που έχασαν την γη τους, και έγιναν δουλοπάροικοι χωρίς κανένα δικαίωμα, έχουμε σήμερα τους μικρούς επαγγελματίες που αδυνατούν να συντηρήσουν τις μικρές επιχειρήσεις τους και αναγκάζονται να βρουν δουλειά στα σημερινά φέουδα, που είναι τα μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα με χαμηλότερες αποδοχές και ελάχιστα δικαιώματα, όπως επίσης οι νέοι που όταν βρίσκουν δουλειά, την βρίσκουν με μισθούς εξαθλίωσης ενώ τα κοινωνικά δικαιώματα που κερδήθηκαν τους τελευταίους δύο αιώνες, από την Γαλλική επανάσταση και μετά, θεωρούνται ασυμβίβαστα με την σημερινή εποχή. ( στην πραγματικότητα όμως, ασύμφορα με τα συμφέροντα των σύγχρονων φεουδαρχών ).
Δηλαδή στην ουσία η κοινωνία μας ξαναεπιστρέφει σιγά-σιγά, στην εποχή της εργασίας χωρίς ωράριο, με μισθό απλής επιβίωσης, και με ανύπαρκτα ή ελάχιστα δικαιώματα. Από όλα αυτά είναι προφανές, ότι τις τελευταίες δεκαετίες επιχειρείται η αναβίωση και η επιστροφή σε κοινωνικές δομές και κοινωνικές σχέσεις παρόμοιες με εκείνες του Μεσαίωνα και της φεουδαρχίας.
Απλά αυτό που αλλάζει είναι η εξωτερική μορφή (φέουδα γης – φέουδα χρήματος, δουλοπάροικοι – εργαζόμενοι φθηνά χωρίς δικαιώματα), η ουσία όμως παραμένει η ίδια. Όλα αυτά βέβαια, υποτίθεται ότι είναι “αναγκαία” και γίνονται “για το καλό μας”.
Κατά πόσο όμως αυτό είναι το “καλό μας” ας το αναλογιστεί ο καθένας μας, την στιγμή που η παγκόσμια κοινότητα παράγει αμύθητα πλούτη. Αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η κοινωνία μας, δεν είναι η υποχρεωτική και δήθεν αναγκαία αναβίωση του Μεσαίωνα, αλλά η συνειδητοποίηση και η δραστηριοποίηση καθενός από εμάς ώστε από θεατής όλης αυτής της κατάστασης να γίνει πολίτης που να απαιτεί δικαιότερη λειτουργία της κοινωνίας και της κατανομής του πλούτου ο οποίος σε τελική ανάλυση παράγεται από την ίδια την κοινωνία, και αντί να επιστρέφει σε αυτήν, απορροφάται από τους σύγχρονους φεουδάρχες.
Διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα ξαναζήσουμε εποχές νέων κοινωνικών συγκρούσεων με ίσως απρόβλεπτες συνέπειες, γιατί είναι ο νόμος της φύσης η δράση να γεννά αντίδραση και η αδικία να γεννά επιδίωξη της δικαιοσύνης.
Γι’ αυτό ο άνθρωπος από τη φύση του, όσο και αν καταπιέζεται και αδικείται πάντα θα εξεγείρεται και θα απαιτεί την εφαρμογή της δικαιοσύνης.
Βούης Βασίλης

* Το κείμενο στάλθηκε σ’ εμάς στις 3 Δεκέμβρη, δηλαδή πριν την κρατική δολοφονία του 15χρονου Αλέξη

- Επιστροφή στο Sibilla

Αγωνιστείτε

Άγγελε της Οδύνης.
Αλέξανδρε,
Κομμένο τριαντάφυλλο
Στην άκρη της Άνοιξης
Σε βάρβαρο καιρό
Υποκλινόμαστε απολογούμενοι.

*

Χαιρέτισες νωρίς
Τον κόσμο του μίσους.
Τα εφηβικά όνειρά σου
Γίνανε συντρίμμια στο κράσπεδο
Ενός άθλιου κόσμου
Που η μοίρα σε έφερε άκαιρα.
Και σε πήρε νωρίς.

Εμείς
Απολειφάδια
Του ματαιόδοξου καιρού μας
Ντρεπόμαστε να ατενίσουμε
Τα σφαλισμένα μάτια σου.

*

Πελώρια τα ωραία σου μάτια
Αλέξανδρε
Σφραγισμένα από του μίσους το χέρι
Μας ρωτάνε:
Γιατί;
Τι να αποκριθούμε
Στα σφαλισμένα μάτια σου;

Και τι να πούμε στη γενιά σου
Που οι άδικοι καιροί
Δένουν με χειροπέδες
Την ελπίδα τους;
Απολογούμεθα.

*

Με κυρτωμένο το κορμί μας
Από το άχθος της ντροπής
Δεν μπορούμε να αντικρίσουμε
Το Ανάστήμά σου.

*

Ήθελες
Ακέραιο το δικαίωμα στο όνειρο
Και στο σκοτώσανε άγουρο
Διεκδικούσες
Ολάκερο το δικαίωμα στη ζωή
Και των δειλών το χέρι
Στο δολοφόνησε
Έφυγες
Με το μεγάλο Γιατί
Αναπάντητο.
Κι’ εμείς
Πελιδνοί και επιλήσμονες
Στου θολού ποταμού ρείθρο
Οδοιπορούμε.
Η γδαρμένη από τύψεις
Ψυχή μας
Στης ενοχής τον άνεμο
Παραδέρνει αλύτρωτη
Ανήμπορη να ζητήσει
Τη συγγνώμη σου.
Και οι Ερινύες
Τιμωροί του άδικου
Σέρνουν των ενόχων τα βήματα
Στο περιθώριο της ιστορίας.

Αλέξανδρε
Το στερνό σου μήνυμα
Στη γενιά σου
Που άφησες πρόωρα
Ας είναι:
«Αγωνιστείτε»!
Για ένα όμορφο κόσμο
Που οι σφαίρες
Δεν θα σκοτώνουν τα όνειρα,
Που το μίσος
Δεν θα δολοφονεί την ελπίδα,
Και το χαμόγελο
Πριν ανθίσει.


Αγωνιστείτε
Για ένα κόσμο
Που τα παιδιά θα μοιράζουν τριαντάφυλλα
Μαζί με τους αστυνόμους
Στις γειτονιές των απόκληρων.
Αγωνιστείτε
Για να μπορέσουν αγκαλιασμένα
Τα χαμόγελα όλων των παιδιών,
Όλων των μανάδων,
Όλων των ανθρώπων
Να περπατάνε στον δρόμο.
Αγωνιστείτε
Μέχρι η ελπίδα να γίνει βεβαιότητα.
Για να μπορείτε τότε
Σε στέρεο έδαφος
Να χτίζετε τα όνειρά σας.
Το χώμα που το ποτίζει
Των άγουρων παιδιών το αίμα
Γίνεται στέρεο.

Αρχάγγελε της Δίκαιης Οργής
Αν είναι μπορετό,
Συγχώρεσέ μας
Εμάς τους επιλήσμονες του χρέους.

*

Τώρα
Που η γυμνή ψυχή μας
Αιωρείται στο κενό.
Τιμωρός της
Η γενιά σου,
Ερινύα της
Τα σφαλισμένα σου μάτια
Αρχάγγελε της Δίκαιης Οργής
Ας είναι αείρροη η μνήμη σου
Ας γίνει
Αριάδνειος μίτος
Για να βγει η γενιά σου
Από τους δαιδάλους
Της απόγνωσης
Στο φως της ελπίδας.
Για να βγει ο κόσμος στο φως.
Το φευγαλέο πέρασμά σου
Από τον κόσμο του Άδικου

Ας είναι ένα μήνυμα Χελιδονιού
Μιας Αυριανής ΆνοιξηςΑλέξανδρε.

Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού *

* Ο Παναγιώτης Κρητικός ήταν Αντ/ος της Βουλής και είναι Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ»

Επιστροφή στο Sibilla

Η μικρή Υπατία μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας

ΑΘΩΟΙ ΕΝΟΧΟΙ
Είμαι 19 χρονών ... δεν είμαι παιδί μα ούτε και επιχειρηματίας με κουστούμι και γραβάτα .Και ναι δηλώνω ανοιχτά ότι πήγα στην διαδήλωση , διότι δεν είναι δυνατόν ένας αστυνομικός να σκοτώνει εν ψυχρώ ένα παιδί .. Ναι παιδί ! Πριν 4 χρόνια ήμουν δεκαπεντάχρονη και το ξέρω. Πριν 4 χρόνια είχα μόλις αρχίσει να μπαίνω στον κόσμο των μεγάλων ... Δεν γράφω αυτήν την έκθεση για να περιαυτολογήσω αλλά για να υπερασπιστώ την γενιά μου που όλοι οι "μεγάλοι" αποκαλούν εγκληματική.Από μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος όχι για να κουτσομπολεύω την προσωπική ζωή του καθενός αλλά επειδή ήθελα να βλέπω την αλήθεια πίσω από τα σερβιρισμένα γεγονότα. Το ότι ασχολούμαι η ίδια με την δημοσιογραφία δεν σημαίνει ότι δεν έχω το δικαίωμα να την κρίνω. Πήγα στην πορεία, ένιωσα τα δακρυγόνα, έχασα για λίγο τις αισθήσεις μου . Επιτρέψτε μου να έχω άποψη γι' αυτά που είδα.
Υπάρχουν καταρχήν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που παρευρίσκονται στις διαδηλώσεις :
1. Όλοι εμείς οι μαθητές και φοιτητές που θέλουμε να εκφράσουμε την οργή μας για τον άδικο θάνατο του Αλέξη και δεν δεχόμαστε αμερικάνικους συμβιβασμούς . Μαζί μας είναι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που μας υποστηρίζουν, καθηγητές, απλοί εργαζόμενοι κ.α.. Δεν αναφέρομαι σε γονείς γιατί όπως είναι φυσικό ποτέ δεν εγκρίνουν τέτοιες επιχειρήσεις, και σας διαβεβαιώ ότι αν όχι όλοι , οι περισσότεροι από εμάς, φοιτητές και μαθητές το "σκάσαμε" από το σπίτι με την άλφα βήτα δικαιολογία, για να καταφέρουμε να παραβρεθούμε στην διαδήλωση και να εκφράσουμε τον βαθύ μας πόνο για τον κόσμο που οι "μεγάλοι'" μας κληρονομούν. Όχι! Δεν έχουν το δικαίωμα να κατηγορούν εμάς για τον κόσμο τον οποίο οι ίδιοι έπλασαν. Οι περισσότεροι από εμάς ζούμε σε οικογένειες με χωρισμένους γονείς , περάσαμε από ένα σχολείο που δεν μας έμαθε ουσιαστικά τίποτα , καταφέραμε να μπούμε σε ένα πανεπιστήμιο για να συνειδητοποιήσουμε πως όλη αυτή η ψυχοσωματική πίεση που δεχτήκαμε ήταν για ένα τίποτα. Ναι! Είμαστε θυμωμένοι με τον κόσμο και το κατεστημένο κι επιτρέψτε μας να έχουμε φωνή και άποψη αλλά ΟΧΙ δεν είμαστε εγκληματίες! Δεν κάψαμε εμείς τα μαγαζιά και τις τράπεζες! Παρά τα όσα λένε τα ΜΜΕ για μας και μας κατηγορούν συνεχώς, δεν είμαστε αυτό που οι άλλοι θέλουν να είμαστε. Είμαστε άτομα συνειδητοποιημένα. Ξέρουμε σε τι κόσμο ζούμε, έχουμε συναισθήματα, αγωνιζόμαστε, ελπίζουμε και πάνω απ' όλα έχουμε σεβασμό. Πάντα φυσικά υπάρχουν και τα μαύρα πρόβατα που τους παρασέρνει η δύναμη του πλήθους. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν χαρακτήρα ή παιδιά που ακόμα δεν έχουν προλάβει να τον διαμορφώσουν. Όμως είμαι απόλυτα κατηγορηματική στην φράση που λένε οι τηλεοράσεις "Οι νεαροί καψανε ... ρίψανε βόμβες ... δεν σεβάστηκαν την κηδεία". Και φωνάζω δυνατά σε εκείνους που λένε αυτές τις φράσεις να μας διευκρινίσουν όταν μιλάνε για νεαρούς σε τι ηλικίες αναφέρονται. Γιατί οι νεαροί που κάψανε την Αθήνα δεν ήταν φοιτητές, είδα τα πρόσωπά τους, οι περισσότεροι ήταν γύρω στα τριάντα και ένας ενήλικας 30 ετών ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΑΡΟΣ!!! Για να μην σχολιάσω ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήταν καν Έλληνες. Έτσι μεταφερόμαστε στην δεύτερη κατηγορία εκείνη των κουκουλοφόρων επαναλαμβάνοντας κατηγορηματικά και απαιτώντας τα ΜΜΕ να πάψουν να κατηγορούν εσκεμμένα ή όχι την γενιά μας!
2. Η δεύτερη κατηγορία ήταν εκείνη που βρίσκονταν στα δεξιά και αριστερά των διαδηλωτών. Δεν είχαν σκοπό να λεηλατήσουν αλλά μόνο να καταστρέψουν. Πετούσαν βόμβες, δεν σέβονταν τίποτα και κανέναν. Ορισμένοι διαδηλωτές θυμώναμε με τις εικόνες που βλέπαμε αλλά τους φοβόμασταν πιο πολύ κι απ' ότι φοβόμασταν τους αστυνομικούς. Ήταν επικίνδυνο να απομονωθείς από το πλήθος. Πίσω και μπροστά τα σώματα ασφαλείας. Δεξιά και αριστερά κουκουλοφόροι που οπλοφορούσαν. Μας έριξαν δακρυγόνα. Η αστυνομία δεν επιτέθηκε σε αυτούς που καίγανε τις ξένες περιουσίες αλλά σε εμάς που απλά ενώσαμε τις φωνές μας για να διαμαρτυρηθούμε για τον θάνατο του Αλεξάνδρου αλλά και τις αυθαιρεσίες των αστυνομικών που βιώνουμε καθημερινά. Καθώς υπερασπίζομαι την δημοκρατία όσο σάπια κι αν είναι θέλω να εκφράσω την προσωπική μου άποψη μετά από πολλούς διαλόγους και έρευνες αλλά και μαρτυρίες, σχετικά με το ποιοί είναι οι κουκουλοφόροι. Ξέρω εκ των προτέρων πως καθώς δεν έχω ακόμα πτυχίο και για κάποιους είμαι μικρή για να έχω φωνή, πως δεν θα ακουστώ αλλά παρ' όλα αυτά θα γράψω την άποψή μου κι ας μην την διαβάσει ποτέ κανένας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εκπαιδευμένα σώματα ή αλλιώς πράκτορες όχι όμως εσωτερικοί. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που προκαλούν αυτόν τον καιρό ανάλογες αναστατώσεις σε όλον τον κόσμο. Οι ίδιοι που ξεκίνησαν τον πόλεμο του Ιράκ. Είναι άραγε τυχαίο ότι πριν οι Γάλλοι και τώρα εμείς δεχόμαστε ακριβώς ίδια χτυπήματα. Όχι, θυμηθείτε πως όταν το Μακεδονικό ζήτημα βρίσκονταν σε αναβρασμό, οι Γάλλοι τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι στους Αμερικανούς και να μας υπερασπιστούν. Τα προαναφερόμενα όργανα έχουν αμερικανική βάση. Δεν τους αρέσει που έχουμε πολλά πάρε δώσε με Κίνα και Ρωσία , έτσι χτυπάνε με έμμεσο τρόπο. Διότι ο άμεσος δεν τους συμφέρει. Ύστερα θα βγουν και θα κατανομάσουν αυτούς τους ανθρώπους που οι ίδιοι βάλανε να μας πυρπολήσουν, τρομοκράτες. Ό ψευτοπόλεμος κατά της τρομοκρατίας θα μας αναγκάσει να αυξήσουμε τα μέτρα ασφαλείας. Παιδιά ξυπνήστε , θέλουν να μας επιβάλλουν δικτατορία. Θέλουν εμείς οι ίδιοι να ζητήσουμε να μας ασφαλίσουν!!!
3. Η τρίτη κατηγορία είναι οι τα τσακάλια της υπόθεσης, που τρώνε τα απομεινάρια τροφής των λιονταριών. Οι κουκουλοφόροι κατέστρεφαν δεν κλέβανε. Αυτοί είναι είτε ληστές, είτε άστεγοι ,είτε ναρκωμανείς γενικά άνθρωποι κακόμοιροι, που βρήκαν την ευκαιρία να "πλουτίσουν" με δυο τρία κινητά και μια τηλεόραση από τα καταστήματα που διέλυσαν οι κουκουλοφόροι. Αυτοί είναι "μικροί'" άνθρωποι, χωρίς χαρακτήρα, με προβλήματα για τα οποία ίσως δεν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι. Ίσως να μην έχουμε το δικαίωμα να τους κρίνουμε, αλλά σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν τους υπερασπιζόμαστε.
Εσύ κύριε, που σκέφτεσαι το "ψαράκι στην γυάλα" αν είσαι μορφωμένος όπως λές θα καταλάβεις τι εννοώ. Κλείσε λίγο την τηλεόραση και βγες στους δρόμους να δεις τι γίνεται. Α δεν μπορείς λες , έχεις υποχρεώσεις... Σίγουρα , είναι πιο ασφαλές να φιλοσοφείς σε τέτοιες στιγμές παρά να ζεις. Τότε συνέχισε την ζωή σου όπως είναι τώρα, αφού σου αρέσει όπως είναι και πιστεύεις ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται να αλλάξει. Δικαίωμά σου, δεν σε κατηγορώ, αλλά πάψε κι εσύ να κατηγορείς εμένα και την γενιά μου! Αν βαριέσαι να μπεις στον κόπο να ερευνήσεις τουλάχιστο μην κρίνεις χωρίς να ξέρεις. Σέβομαι τον τρόπο σου σεβάσου κι εσύ τον δικό μου. Αυτόν τον κόσμο μου παρέδωσες, επέτρεψέ μου να τον αρνηθώ και να πολεμήσω για τον δικό μου. Δεν σπάσαμε εμείς τα μαγαζιά. Δείτε καλύτερα τις κάμερες. Οι αστυνομικοί μάχονται και συλλαμβάνουν παιδιά που δεν φοράνε κουκούλες. Με εκείνους που φορούσαν δεν τολμούν να τα βάλουν. Τα ΜΜΕ λένε ότι θέλουν, μην τα πιστεύετε, την δουλειά τους κάνουν, και αναγκάζονται να λένε ότι τους λένε.
Μα πιο πολύ δεν πονάω για τα σπίτια και τις περιουσίες που καίγονται . Δεν πονάω για τους ανθρώπους που τραυματίζονται. Πονάω για μια γυναίκα που κανείς δεν ακούει την δική της φωνή. Την λένε Γη... Αχ αγαπημένη , πόσες πληγές ακόμα θα σου ανοίξουν με τις βόμβες και τα δακρυγόνα τους! Μιλάνε για ολικές καταστροφές και συντέλειες του κόσμου, τρομοκρατούν τους ανθρώπους και πιστεύουν ότι θα νικήσουν την βία με την βία. Γι αυτό ποτέ δεν νικούν. Εσείς ίσως μας κατηγορείτε για όλα εμείς όμως ξέρουμε ποιό είναι το ποιό δυνατό όπλο που υπάρχει στην Γη και προσπαθείτε με τόσα μέσα να μας το κλέψετε, το ονομάζουνε Αγάπη. Δεν θέλουμε πολέμους για θρησκείες, διαδηλώσεις που σκοτώνουν την φύση, τεχνολογίες εναντίων του ανθρώπου, θέλουμε μόνο αγάπη. Αυτή που ο κόσμος μας στερεί. Θέλουμε να βλέπουμε τους γονείς μας συμφιλιωμένους , να ζούμε σε μια χαρούμενη οικογένεια, να έχουμε μέλλον και όχι να μας λένε πως είμαστε η γενιά των 600 ευρώ , να έχουμε όνειρα που να μην μας τα διαλύουν οι ματαιοδοξίες των τηλεοράσεων. Εμείς δεν ακούμε σκυλάδικα τραγούδια όπως όλοι λένε, εμείς ψάχνουμε την ποιότητα στην ζωή, να βρούμε ένα ίχνος φωτός μέσα στο σκοτάδι. Δεν είμαστε η γενιά των εγκληματιών. Δεν είμαστε η γενιά που οι άλλοι λένε ότι είμαστε , αλλά είμαστε αυτό που νιώθουμε. Και νιώθουμε οργή που κανείς δεν μας καταλαβαίνει και όλοι μας κατηγορούν. Και θα συνεχίσουμε να εκφράζουμε τον θυμό μας απέναντι στις κατεστημένες αντιλήψεις διότι δεν είμαστε η γενιά των χαμένων αλλά η γενιά των νικητών.
Υπατία

Επιστροφή στη Sibilla

Βάσος Λυσσαρίδης: Η επιστολής της 29ης Οκτωβρίου ας θεωρηθεί προειδοποίηση προς τον Χριστόφια

Βάσος Λυσσαρίδης: Η επιστολής της 29ης Οκτωβρίου ας θεωρηθεί προειδοποίηση προς τον Χριστόφια
Δέχομαι εκλελεγμένο Τουρκοκύπριο Πρόεδρο

Ο Βάσος Λυσσαρίδης ανοίγει τα χαρτιά του στον "Π" και δίδει τις κατευθυντήριες γραμμές για μια σωστή λειτουργική ομοσπονδία. Απορρίπτει επιστροφή στο Σύνταγμα του '60 και προσδίδει ιδιαίτερη έμφαση στους κοινούς εκλογικούς καταλόγους, που στόχο θα έχουν την ενδυνάμωση του κεντρικού κράτους, ενώ φέρνει και ως παράδειγμα πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν. Παράλληλα, δεν διστάζει να δηλώσει πως ο ίδιος δεν έχει κανένα πρόβλημα να βρίσκεται στο τιμόνι της Κύπρου ένας εκλελεγμένος από το λαό Τουρκοκύπριος Πρόεδρος, ενώ ξεκαθαρίζει πως οι εγγυήσεις και ο συνεταιρισμός είναι μεγάλα σφάλματα, που θα σημαίνουν και το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού. Αναφορικά με τους χειρισμούς του Προέδρου Χριστόφια, ο κ. Λυσσαρίδης τονίζει πως η γραπτή επιστολή του, της 29ης Οκτωβρίου, είναι και μια πρώτη προειδοποίηση προς τον Πρόεδρο, και σημειώνει πως ούτε ο ίδιος, ούτε η ΕΔΕΚ, αλλά και το ΔΗΚΟ, έδωσαν στον Δημήτρη Χριστόφια λευκή επιταγή.

- Είσαστε υπέρ της ομοσπονδίας;

- Όχι είμαι, τη δέχομαι. Είναι μια ανάγκη, όμως εξαρτάται από το περιεχόμενο. Ομοσπονδία υπάρχει και στις ΗΠΑ.

- Η διζωνική - δικοινοτική ομοσπονδία είναι μια ανάγκη;

- Είπα πολλές φορές πως δεν ασχολούμαι με ταμπέλες, αλλά με το περιεχόμενο. Δεν με ενδιαφέρει ο ορισμός. Ο ορισμός είναι στο τέλος και όχι στην αρχή. Αρχή είναι το περιεχόμενο. Δεν δέχομαι όμως δυο κράτη που θα συνεταιριστούν για να κάνουν μια κυβέρνηση. Το απορρίπτω. Δέχομαι επαρκή και εγγυημένη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων εις όλα τα πολιτειακά σώματα. Ευρύτερη μελλοντική προοπτική πρέπει να είναι οι κοινοί εκλογικοί κατάλογοι. Στόχος πρέπει να είναι η ενοποίηση. Δεχόμαστε να υπάρξουν οι ασφαλιστικές δικλίδες, ώστε να τους δοθούν όλα τα προνόμιά τους. Και εγώ σας λέω ότι μετά από 50 χρόνια δεν θα υπάρχει τίποτα που να μας χωρίζει. Τη διαφορετικότητά μας στις εθνικές καταβολές, μπορούμε να τη μετατρέψουμε σε πλούτο αντί σε διχασμό.

- Αλλά πιστεύετε πως η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία μπορεί να πετύχει αυτή την ενότητα του κράτους;

- Αυτοί που το λένε, να μας το πουν. Εγώ στηρίζομαι στις δικές τους δηλώσεις. Στις δηλώσεις τού εκάστοτε Προέδρου. Τώρα μιλάμε για τον Χριστόφια. Εγώ έχω τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και λέω αν αυτή είναι η λύση, όπως την περιέγραψε στις προεκλογικές του διακηρύξεις και δεσμεύσεις, που διασφαλίζει την ενότητα του χώρου, του κράτους, των θεσμών, της οικονομίας, να απαλλάσσει από ξένες κηδεμονίες και στρατιωτική παρουσία, να διασφαλίζει τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά φοβάμαι πως δεν είναι έτσι τα πράγματα.

- Δεν πιστεύετε όμως ότι από τη στιγμή που έχει εισαχθεί η ορολογία "διζωνική - δικοινοτική" ομοσπονδία, δεν θα έχουμε ποτέ μια ομαλή ή καθαρή ομοσπονδία;

- Δηλαδή κοροϊδεύουν το λαό; Αν εισήγαγαν τους όρους αυτούς και εννοούν ότι θα πάμε σε συνομοσπονδία, αυτό θα είναι εξαπάτηση του λαού. Γι' αυτό λέω, να μην είμαστε αιχμάλωτοι ορισμών. Και αντί να τσακωνόμαστε για ορισμούς, να συμφωνήσουμε τα χαρακτηριστικά της λύσης. Και νόμιζα ότι συμφωνήσαμε προεκλογικά. Εγώ επιμένω σε αυτά που συμφωνήσαμε. Είναι κακό να επιμένω σε αυτά που συμφωνήσαμε; Δεν νομίζω.

- Αν υπήρχε επιλογή και μπορούσαμε να επιστρέψουμε στο Σύνταγμα του 1960, θα συμφωνούσατε;

- Δεν είναι λειτουργικό. Είχαμε ανωμαλία, γιατί δεν ήταν λειτουργικό. Και πάλι λέω πως αν δεν υπήρχε η Τουρκία, θα μπορούσαμε να το κάνουμε λειτουργικό. Διότι, όταν ο Αντιπρόεδρος μπορούσε να αναιρέσει μια πρόταση του Προέδρου και αυτός του Αντιπροέδρου, αντιλαμβάνεστε πως δεν μπορεί να λειτουργήσει τέτοιο σύστημα. Έχουμε εισβολή, κατοχή, εποίκους.

- Μετά από όλα αυτά οι Τουρκοκύπριοι θα αποδεχθούν μια λύση που θα τους δίδει λιγότερα δικαιώματα απ' όσα τους παραχωρούνταν από το Σύνταγμα του '60;

- Μα δεν είναι θέμα δικαιωμάτων. Η λειτουργικότητα είναι το θέμα. Ακόμη και τα προνόμια, αν δεν επεμβαίνουν στη λειτουργικότητα και στην παραβίαση των δικαιωμάτων των υπολοίπων, έχουν γίνει ούτως ή άλλως κατανοητά.

- Ένα δικαίωμα, όμως, για παράδειγμα, θα ήταν η εκ περιτροπής προεδρία; Ή γενικώς να υπάρχει ικανοποιητική και αποτελεσματική συμμετοχή των Τ/Κ. Εσείς, με την επιστολή σας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, απορρίπτετε την εκ περιτροπής. Προτιμάτε προεδρικό συμβούλιο;

- Πρέπει να πούμε κάτι για το συνεταιρισμό. Άλλο συμμετοχή εγγυημένη και άλλο συνεταιρισμός. Ο συνεταιρισμός διαλύεται όταν ένας εκ των δύο συνεταίρων αποσυρθεί. Βεβαίως είμαι υπέρ της συμμετοχής των Τ/Κ. Εγγυημένης και επαρκούς. Εγώ θα δεχόμουν οποιονδήποτε να είναι Πρόεδρος, αρκεί να εκλέγεται από το λαό, όπως για παράδειγμα στις ΗΠΑ. Ποιος θα μας έλεγε πως θα είχαν Αφροαμερικανό Πρόεδρο, πριν δύο γενιές. Θα νομίζαμε πως μας έλεγε χοντρό αστείο. Μπορεί ένας Τ/Κ να είναι Πρόεδρος, όχι για μια θητεία, αλλά για πολλές αν εκλεγεί από το λαό. Αν αύριο έχουμε κοινά κόμματα, τα οποία, όχι να στηρίζονται πάνω στην εθνική προέλευση, αλλά πάνω στην ιδεολογία και κοινούς εκλογικούς καταλόγους, ασφαλέστατα θα μπορούσε να βάλει υποψηφιότητα, Τούρκος, Αρμένιος, Μαρωνίτης και να εκλεγεί. Δεν υπάρχει ένσταση στο να εκλεγεί ένας Τουρκοκύπριος Πρόεδρος. Είναι η μέθοδος. Αν δεχτούμε πως θα υπάρξουν ξεχωριστοί εκλογικοί κατάλογοι και οι εκλογές θα γίνονται βάσει εθνικής καταγωγής, αντιλαμβάνεστε πως αυτό είναι ρατσισμός, δεν είναι δημοκρατία. Εγώ λέω, γιατί όχι; Μπορεί πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κινήματος, αύριο, αν έχουμε κοινά, μεικτά κόμματα, να είναι Τουρκοκύπριος.

- Δεν θα χρειάζεται όμως κάποια φόρμουλα για το μεταβατικό στάδιο; Αλλιώς, δεν θα θεωρηθεί πως αποκλείονται οι Τ/Κ από οποιαδήποτε εκλογή, τουλάχιστον για τα πρώτα 10-15 χρόνια, μέχρι να καλλιεργηθεί αυτή η νοοτροπία;

- Βεβαίως θα υπάρξει μεταβατικό στάδιο. Λέμε πως οι Τουρκοκύπριοι θα πρέπει να συμμετέχουν στην Κάτω Βουλή, για παράδειγμα, με ένα συγκεκριμένο ποσοστό. Έχουμε μεικτά κόμματα. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα μπορεί να εκλέγει, ας πούμε, 9 βουλευτές, και αυτοί που εκλέγονται όμως να είναι και οι 9 Ελληνοκύπριοι. Οι 3 τελευταίοι να παραιτηθούν και θα πάρουν τη θέση τους οι 3 Τουρκοκύπριοι, ώστε η αναλογία που θα τους εγγυηθούμε να υπάρχει. Ό,τι τους αναλογεί, να το παίρνουν. Μα ούτε και για μας δεν θα ήταν καλό να μην συμμετέχουν σε όλα τα όργανα του κράτους. Επομένως, οποιεσδήποτε διευθετήσεις θα γίνουν για το ενδιάμεσο στάδιο να εγγυώνται την υλοποίηση των δικαιωμάτων που θα τους εκχωρηθούν.

- Και για τη θέση του Προέδρου; Πώς θα γίνει εκεί;

- Γι αυτό λέω πως πρώτα πρέπει να συμφωνήσουμε τι θα κτίσουμε και μετά να δούμε τι συμμετοχή θα έχει ο καθένας. Δεν θα έπρεπε να συζητούμε την εκ περιτροπής προτού καν συζητήσουμε τις μεθόδους εκλογής. Είναι λάθος. Και όταν τα βάζεις κάτω, είναι δύσκολο μετά να αναιρέσεις. Πρέπει πρώτα να συμφωνήσεις πάνω σε άλλα ζητήματα, όπως τη μέθοδο εκλογής και μετά να δεις πώς θα διευθετηθεί η συμμετοχή ή πώς εξασφαλίζεται η σωστή συμμετοχή.

- Ένα κύριο σημείο, κ. Λυσσαρίδη, της ομαλής εξέλιξης μιας ομοσπονδίας είναι οι κοινοί εκλογικοί κατάλογοι...

- Και το οποίο όλοι δέχτηκαν. Είχα πολλές συζητήσεις και με Αμερικανούς επισήμους. Αν προσέξετε, ακόμη και στο τελευταίο σχέδιο Ανάν, οι ψηφοφόροι για τις εκλογές της Άνω Βουλής θα ψήφιζαν με βάση τον τόπο διαμονής τους. Αντιλήφθηκαν όλοι πως δεν μπορούμε να έχουμε αυτό το αναχρονιστικό φαινόμενο, να ψηφίζουν αιωνίως οι άνθρωποι επί τη βάση της εθνικής τους προέλευσης, θρησκείας και χρώματος. Το μέλλον μιας χώρας είναι οι πολίτες να αισθάνονται τη δική τους εθνική καταγωγή, αλλά και την κοινή υπηκοότητά τους, και να έχουν κοινά εκλογικά σώματα. Αν τώρα θα πρέπει να υπάρξουν κάποιες διευθετήσεις για κάποια μεταβατική περίοδο, αυτό είναι άλλο, είναι κάτι που μπορεί να συζητηθεί.

Δεν αναιρείς το έγκλημα του εποικισμού.

- Στην επιστολή σας σημειώνετε πως "Η a priori νομιμοποίηση του εγκλήματος του εποικισμού...είναι επίσης άστοχη". Η a posteriori ή η κατόπιν συμφωνίας νομιμοποίησή του, είναι εντάξει;

- Υπάρχει κανένας που νομίζει πως θα φύγουν όλοι οι έποικοι; Όμως το έγκλημα του εποικισμού δεν το αναιρείς, δεν το νομιμοποιείς εκ των προτέρων. Πρακτικά ξέρουμε όλοι πως είναι αδύνατο να φύγουν όλοι. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να ενδώσουμε και να πούμε ότι είναι δικαίωμά τους να παραμείνουν; Όχι. Γίνεται χαριστικώς εκ μέρους μας με ορισμένες προϋποθέσεις και όρους, ώστε να μην νομιμοποιηθεί αυτό το έγκλημα.

- Στην επιστολή σας (ημερομηνίας 29/10/08) προς τον Πρόεδρο Χριστόφια, και την οποία δημοσιοποιήσατε στις 18/11/08, αναφέρετε πως "η συνεχής αναφορά σε συνεταιρισμό επιτρέπει συνέχιση της εκτροπής". Δηλαδή βρισκόμαστε ακόμη σε εκτροπή;

- Ακόμη δεν ξέρω τι συνομιλούμε. Αν πράγματι δεχτούμε αυτά, είναι εκτροπή. Δηλαδή συνεταιρισμό υπό την έννοια που έχω πει πριν, την εκ περιτροπής προεδρία προτού συζητήσουμε τη μέθοδο εκλογής, αν θα συζητήσουμε νομιμοποίηση των δικαιωμάτων της Τουρκίας, αν θα δεχθούμε ότι το κατάλοιπο εξουσίας δεν είναι τις κεντρικής, αλλά των περιφερειών, αυτά κατά τη γνώμη μου είναι εκτροπή. Αλλά θέλω να ελπίζω πως όλοι θα αντιληφθούν, συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου, πως πρέπει να στηριχθούμε στις προεκλογικές δεσμεύσεις όλων μας. Ήταν κοινές.

- Μετά και τη δημοσιοποίηση της επιστολή σας προς τον Πρόεδρο πιστεύετε πως υπήρξε "διόρθωση και διασαφήνιση της πορείας μας", όπως καταλήγετε και στην ίδια την επιστολή σας;

- Το γεγονός ότι όλοι εξαναγκάζονται να ομνύουν πίστη στις προεκλογικές δεσμεύσεις είναι ένα βήμα. Δεν λέω ότι είναι ικανοποιητικό. Θέλω δείγματα πρακτικής γραφής. Αλλά είναι ένα βήμα, το ότι αναγκάζονται όλοι να πουν πως δεν θα υπάρξει παρέκκλιση από αυτά που υποσχέθηκαν στο λαό. Ακόμη και η ζύμωση που γίνεται στο λαό είναι διορθωτική. Όταν ο λαός επαγρυπνεί, δεν μπορούν να γίνουν δεκτές παρεκκλίσεις.

- Αν υπάρξει απόκλιση από τις προεκλογικές δεσμεύσεις, αυτό θα ήταν ένα σημείο αντιπαράθεσης και μάλιστα σοβαρής αντιδικίας;

- Ασφαλέστατα. Γι' αυτό και προειδοποίησα. Ο ίδιος λέει, "μα με έχεις παρεξηγήσει". Μακάρι να τον έχω παρεξηγήσει, αλλά δεν μπορούμε να παραμένουμε αδρανείς, όταν γίνεται αναφορά σε δύο κράτη, συνεταιρισμό κτλ. Εγώ χαίρομαι όταν δηλώνει πως θα παραμείνει πιστός στις προεκλογικές δεσμεύσεις. Αλλά επαγρυπνώ, για να δω αν αυτό πρακτικά υλοποιείται.

- Και αν δεν υλοποιείται;

- Και εγώ, αλλά και το κόμμα μου, αλλά και το ΔΗΚΟ για να είμαι δίκαιος, κατ' επανάληψη είπαν ότι δεν υπάρχει εν λευκώ επιταγή. Εμείς ευρισκόμαστε εδώ, αλλά διατηρούμε το δικαίωμά μας. Εμάς μας δεσμεύει το προεκλογικό πρόγραμμα και οι διακηρύξεις.

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΑΓΓΑΡΗ
ΠΟΛΙΤΗΣ - 07/12/2008, Σελίδα: 18

Επιστροφή στο Sibilla