Σε δημοσιεύματα της «Ε» για τον Α. Παναγούλη αναφέρεται ο πρόεδρος της ΕΔΗΝ Στ. Καράμπελας με επιστολή του στην «Ε»:Αθήνα, 21.8.2008
Κύριε Διευθυντά,
Οργή και κατάπληξη μας κατέλαβε όλους διαβάζοντας τα φληναφήματα και τις πομφόλυγες του συνεργάτη της έγκριτης «Ελευθεροτυπίας» Μακάριου Δρουσιώτη καθώς και το ατυχές άρθρο του Γιώργου Βότση για τον Αλέκο Παναγούλη.
Είναι τραγικό το γεγονός ότι βρήκαν χώρο για να σπιλώσουν την Ηρωικότερη πράξη Αντίστασης κατά της χούντας, μέσα σε μια Εφημερίδα με πολλούς αγώνες, που σχεδόν έχει υιοθετήσει την προσπάθεια να μην πέσει ο Αλέκος στη λήθη. Τα δύο απανωτά χτυπήματα έρχονται να προστεθούν στη διάθεση από την Εφημερίδα της έκδοσης «Ιστορία των Ελλήνων», όπου ο «ιστορικός» κ. Σαμπατακάκης στο κεφάλαιο για τον Αντιδικτατορικό αγώνα αγνοεί παντελώς την απόπειρα...Είναι άξιο απορίας γιατί αυτή η προσπάθεια απαξίωσης από τον κ. Βότση, ίσως γιατί διακατέχεται από τη χρονία ψύχωση της δογματικής αριστεράς, να μην αναγνωρίζει αγωνιστές πλην των δικών της. Πάντως οι κύριοι Βότσης και Δρουσιώτης θα πρέπει να συμφωνήσουν: Ή ήταν αδύναμος ο μηχανισμός (κατά Βότση) ή ισχυρός (κατά Δρουσιώτη). Για να κλείσει το κομμάτι με τον κ. Βότση τον παραπέμπουμε στον προηγούμενο, όπου αναφέρεται σαφώς η εκπαίδευση του Παναγούλη στα εκρηκτικά και το γεγονός ότι ο ΙΔΙΟΣ επέλεξε τι θα χρησιμοποιήσει. Εμείς πάντως, έχουμε όλη την καλή διάθεση να προσφέρουμε θωρακισμένο αυτοκίνητο στον κ. Βότση να επαναλάβει το γεγονός...
Ευτυχώς, ο κ. Δρουσιώτης στις χωρίς επίκληση αποδείξεων θεωρίες του, λέει ότι όλοι όσοι έγραψαν για τον Αλέκο λένε τα αντίθετα από αυτόν...
Τα περί κομμουνιστή Παναγούλη είναι τουλάχιστον αστεία, αφού είναι γνωστό ότι ο Αλέκος είχε συλληφθεί ως ΕΔΗΝίτης σε διαδηλώσεις του Ανένδοτου Αγώνα, και για τον εθνικιστή Γεωρκάτζη η Ενωση Κέντρου ήταν εθνικό κόμμα. Αλλωστε στο κείμενο προσπαθεί να κρύψει το γεγονός ότι η συνάντηση Αλέκου - Γεωρκάτζη έγινε με εντολή Μακαρίου. Εκτός και αν ο Μακάριος ήταν και αυτός χουντικός...
Δύο σημεία όμως αποτελούν ντροπή για τον κ. Δρουσιώτη, το πρώτο στην προσπάθειά του να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του στην Κύπρο, πλέκει το σενάριο φαντασίας για το σχέδιο των σκληρών της χούντας να εξοντώσουν τον Παπαδόπουλο και ότι κάνει ο Γιωρκάτζης όργανο αυτών των σχεδίων τον Αλέκο. Αν πρόσεχε λίγο τις πηγές, θα έβλεπε ότι ο Αλέκος λιποτάκτησε στις 27 Μαΐου του 1967, έναν μόλις μήνα μετά το πραξικόπημα, και υπάρχουν αναφορές για τις προθέσεις του να κάνει την τυραννοκτονία από τις αρχές Ιουνίου ακόμα. Ο ισχυρισμός δηλαδή είναι ότι οι σκληροί της χούντας ήθελαν από τον πρώτο μήνα να φάνε τον Παπαδόπουλο;... Τα σχόλια περιττεύουν.
Το δεύτερο σημείο ντροπής είναι ότι αφήνει να εννοηθεί ότι ο Αλέκος πρόδωσε τους συντρόφους του. Αν έψαχνε λίγο, θα έβλεπε πώς έγινε η αποκάλυψη των ονομάτων και τον παραπέμπουμε στον κ. Βότση για τα όσα είπε ο Παπαδόπουλος ή στον Θεοφιλογιαννάκο και τα όσα δήλωσε στη Δίκη των βασανιστών στη Χαλκίδα.
Τέλος, η θεωρία του ότι η επιτυχία της απόπειρας θα σκλήραινε το καθεστώς, είναι ανάλογη εκείνης στην Κατοχή, μην χτυπάτε τους Γερμανούς γιατί θα έχουμε αντίποινα. Ο Ελληνικός λαός και τότε και στη χούντα και στην Κύπρο ακόμα και σύγχρονα ξέρει να λέει ΟΧΙ. Ο κ. Δρουσιώτης βέβαια ξέρει να λέει ναι και να εμπλέκει Ηρωες στις προσωπικές του εμπάθειες. Τουλάχιστον είμαστε βέβαιοι ότι το μεγάλο του ναι δεν έγινε με αμερικανικά χρήματα όπως άλλων στην Κύπρο αλλά για το καλό της Μαρτυρικής Νήσου... Το επόμενο άρθρο του κυρίου φανταζόματε ότι θα είναι η αποκάλυψη ότι ο Αλέκος δεν βασανίστηκε από τη χούντα, αλλά τον φιλοξενούσε η ΕΣΑ...
Με τις ευχαριστίες μας για τη φιλοξενία και αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Σταύρος Καράμπελας
Πρόεδρος ΕΔΗΝ
Απάντηση του Γ. Βότση
Ο Γιώργος Βότσης, που έλαβε γνώση της επιστολής Καράμπελα, παρατηρεί:Σε όσα υποστήριξε στην έρευνά του ο Μακάριος Δρουσιώτης απάντησαν σοβαρά και με επιχειρήματα 12 από τους συναγωνιστές του αλησμόνητου Αλέκου Παναγούλη. Τι έρχεται τάχα να προσθέσει με την επιστολή του ο πρόεδρος της ΕΔΗΝ (;) εκτός από την εμπάθεια και την κακοήθειά του; Δεν απολογούμαι σ' αυτόν, λοιπόν. Δεν με αφορούν όσα λέει. Με αγανάκτηση τα αντιπαρέρχομαι. Το κείμενό μου υπάρχει. Και από την πρώτη ώς την τελευταία αράδα είναι ένας ύμνος (για πολλοστή φορά) για την «κορυφαία αντιστασιακή ενέργεια», για το «ανυπότακτο παλικάρι, από τις ηρωικότερες μορφές στη νεοελληνική Ιστορία» και για τους συναγωνιστές του. Για να μη δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις στον αδαή αναγνώστη, θα επισημάνω απλώς ότι δεν υπάρχει ένας απ' όσους τουλάχιστον έλαβαν μέρος στην αντίσταση, που θα διενοείτο να πει το παραμικρό μειωτικό ή απαξιωτικό για τον Αλέκο Παναγούλη, που ήταν και παραμένει το καμάρι μας. Οι χουνταίοι, οι κιοτήδες και οι άκαπνοι είναι άλλη ιστορία.
Απάντηση του Μ. Δρουσιώτη
Αν ο στόχος του κ. Σταύρου Καράμπελα ήταν ο κοινός προβληματισμός και ο διάλογος στην αναζήτηση της αλήθειας για ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, θα μπορούσα να σχολιάσω όλα τα σημεία που θίγει και με αφορούν. Εξάλλου, ο αναγνώστης μπορεί να βρει τεκμηριωμένες απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα που εγείρει, στο αρχικό κείμενό μου που είναι δημοσιευμένο στην «Ε», στις 13 και 14 Αυγούστου. Η αναφορά στα αμερικανικά δολάρια δεν με αφορά. Κερδίζω μέχρι και την τελευταία δεκάρα των εσόδων μου από το γράψιμο και ΜΟΝΟ. Είναι συνήθης αντίδραση από ανθρώπους που τους λείπουν τα επιχειρήματα να καταφεύγουν στα υπονοούμενα. Αλλά, αφού ο κ. Καράμπελας ανάμειξε μια ιστορική έρευνα με τα ΝΑΙ, τα ΟΧΙ και τα δολάρια, τον παροτρύνω, προτού αγγίξει ξανά αυτό το ζήτημα, να διαβάσει με προσοχή τα πρακτικά της δίκης ενώπιον του στρατοδικείου...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/08/2008
1 σχόλιο:
Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ., σήμερα Ε.ΔΗ.Κ.), καθώς αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο παρομοίζε με φασίστα και έλεγε πως ήταν ο Έλληνας Μουσολίνι, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται. Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μυνήματα που του αφήναν άγνωστοι κλπ.
Αυτο αποσιωπάται και δεν το λεω εγω
ψαχτε λιγο στο wikipedia
Ο Αλέκος δεν σταματησε τον αγωνα ποτε
Δημοσίευση σχολίου