Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΠανοσιολογιώτατε,
Αγαπητέ κύριε Νομάρχη,
Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε,
Αγαπητέ κύριε Νομάρχη,
Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε,
Αγαπητοί φίλοι και φίλες του Περάματος,
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να ρθω στην πόλη σας. Άλλοτε ερχόμουν πολύ πιο συχνά, για να αγωνισθώ μαζί σας στους δύσκολους καιρούς. Ήταν τα δύσκολα χρόνια για όλους μας αλλά κυρίως για σας και τους πολίτες της Β΄ Πειραιώς, που ήταν μια από τις πιο φτωχές και αδικημένες περιφέρειες της Ελλάδας.
Ήταν η εποχή των Λαμπράκηδων. Τότε που παλεύαμε για τα δικαιώματα των αδικημένων, για ελευθερία, δημοκρατία και πολιτισμό. Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια και έγιναν πολλά. Χούντα, Μεταπολίτευση… Είναι γεγονός ότι έγιναν μεγάλες και πολλές αλλαγές όλα αυτά τα χρόνια. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι η ίδια η ζωή είναι δυνατή, οι άνθρωποι και οι κοινωνίες έχουν την ικανότητα να ξεπερνούν τα εμπόδια, με πείσμα, αγώνες και συνεχείς προσπάθειες, όπως λέει κι ο Ποιητής: «Η ζωή τραβά την ανηφόρα». Κι έτσι σήμερα με χαρά μου βλέπω ένα καινούριο Πέραμα, καινούριους ανθρώπους και κυρίως καινούρια νιάτα, που είναι και η βασική εγγύηση πως η ζωή θα οδηγήσει ακόμα πιο μπροστά και το Πέραμα θα γίνεται όλο και πιο όμορφο ξεπερνώντας τα νέα εμπόδια που δεν θα πάψουν ποτέ να βρίσκονται μπροστά μας.
Είπα πως τότε, στη δεκαετία του ΄60, ζούσαμε στην εποχή των Λαμπράκηδων, που οι μεγαλύτεροι ανάμεσά σας είμαι βέβαιος πως τη θυμούνται καλά. Σας θυμίζω ότι τα δυο μεγάλα ιδανικά μας ήταν Δημοκρατία και Πολιτισμός.
Όπως είπα, από τότε έγιναν πολλά. Γιατί όμως σήμερα περνάμε μια τόσο βαθειά κρίση; Και δεν αναφέρομαι τόσο στην οικονομία αλλά στην πολιτική. Δεν θυμάμαι να συνέβη ποτέ άλλοτε μια τόσο εκτεταμένη και σοβαρή διαμαρτυρία που να αφορά το πολιτικό μας σύστημα. Οι αριθμοί είναι ιλιγγιώδεις. Ένα εκατομμύριο τετρακόσιες χιλιάδες Νεοδημοκράτες και οκτακόσιες ογδόντα χιλιάδες οπαδοί του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκαν να ψηφίσουν τα κόμματά τους. Γιατί; Τι φταίει και πάνω από δύο εκατομμύρια ψηφοφόροι γυρίζουν την πλάτη στους εκπροσώπους τους;
Η δική μου απάντηση είναι ότι ο Λαός μας ανακάλυψε τελικά ότι δεν υπάρχει ούτε πραγματική Δημοκρατία ούτε πραγματικός Πολιτισμός. Δηλαδή τα δύο μεγάλα ιδανικά, για τα οποία ο Λαός μας έκανε τόσες θυσίες, σήμερα είναι τραυματισμένα. Και εάν δεν αγωνιστούμε, σε λίγο θα είναι νεκρά.
Σήμερα έχουμε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που σημαίνει ότι ο Λαός διαλέγει ελεύθερα τους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο, τη Βουλή. Κι αυτοί οι 300 με τη σειρά τους επιλέγουν την Κυβέρνηση. Που σημαίνει ότι Κυβέρνηση και Βουλή αποφασίζουν ελεύθερα και κυριαρχικά για όλα τα προβλήματα στο όνομα του Λαού. Βλέπετε εσείς όμως να γίνεται κάτι τέτοιο; Δεν είναι πια μυστικό για κανένα ότι πάνω από την θέληση των εκπροσώπων του λαού, δηλ. πάνω από τον λαό, έχει σχηματιστεί ένας ιστός αράχνης από ολιγαρχικούς-οικονομικούς κύκλους, μέσα στον οποίο είμαστε όλοι τυλιγμένοι και προ παντός ο πολιτικός μας κόσμος.
Πράγματι, ποιος είναι αυτός που πληροφορεί και ενημερώνει σωστά τον Λαό; Η Κυβέρνηση, η Αντιπολίτευση ή μια χούφτα ολιγάρχες του πλούτου, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, διαστρεβλώνοντας απόψεις και γεγονότα, ώστε να την κατευθύνουν εκεί που ικανοποιούνται τα συμφέροντά τους; Και ποιος δεν γνωρίζει την εξάρτηση του πολιτικού κόσμου από τους ίδιους ολιγάρχες, που ελέγχοντας τα ΜΜΕ είναι ικανοί να αναδείξουν ή να θάψουν κάθε πολιτευόμενο, βουλευτή, ακόμα και υπουργό;
Σήμερα η κοινή μας γνώμη είναι αναστατωμένη από το σκάνδαλο της Siemens. Πόσες και πόσες όμως μεγάλες Εταιρίες υπήρξαν έως τώρα και υπάρχουν εφαρμόζοντας την ίδια τακτική; Διατηρώντας δηλαδή ειδικά ταμεία με εκατομμύρια, προκειμένου να λαδώσουν ανώτατα στελέχη δημοσίων επιχειρήσεων, ακόμα και
υπουργούς, ώστε στην ουσία να κλαπούν απ’ το Δημόσιο εκατοντάδες Ευρώ, ίσως και δισεκατομμύρια, να κλέψουν δηλαδή τον ιδρώτα του ελληνικού λαού που απορεί και διαμαρτύρεται, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για την υγεία, για την παιδεία, για ναναφερθώ μόνο σε δύο τομείς που αποτελούν ό,τι ιερότερο έχει ένας λαός: την μόρφωση των παιδιών του και την υγεία των πολλών και ανήμπορων. Δεν είναι τάχα αυτό ένα απεχθές εθνικό έγκλημα, που φτάνει στα όρια της προδοσίας;
Όπως καταλαβαίνετε, αυτή η κατάσταση με την πρωτοφανή δύναμη που έλαβαν οι κυρίαρχοι των ΜΜΕ και οι Μεγάλες Εταιρίες, παραμορφώνει τελικά την ουσία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, μιας και στην πραγματικότητα αχρηστεύουν τον ρόλο του πολιτικού μας κόσμου, που ευθύνεται για την σωστή πληροφόρηση και αγωγή του κοινού, καθώς και για τον έλεγχο των Δημοσίων Επιχειρήσεων, που είναι αρμόδιος για την διαχείριση του δημοσίου χρήματος, με σκοπό την ανάπτυξη της χώρας. Και είναι αυτή η παραμόρφωση της Δημοκρατίας που είδε επί τέλους ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, που γύρισε την πλάτη στους πολιτικούς, σαν να θέλει να τους πει «ως εδώ και μη παρέκει». Γι’ αυτό πιστεύω ότι η σημερινή κρίση είναι πολύ πιο βαθειά απ’ ό,τι φαίνεται και αλλοίμονο αν οι σημερινοί πολιτικοί υπεύθυνοι -όλων των παρατάξεων- δεν την κατανοήσουν.
Γνωρίζετε καλά, ότι σε όλη τη ζωή μου πάλεψα και παλεύω για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Δικαιώματα και Πολιτισμό. Ο στόχος μου παραμένει ο ίδιος. Για μια Κοινωνία της Αλληλεγγύης και του Ανθρωπισμού. Για τον Σοσιαλισμό. Όλοι βλέπουν πια, πως το άλλο σύστημα της Ελεύθερης Αγοράς, του Κέρδους και του Δικαίου του Ισχυρότερου, δηλαδή η Κοινωνία της Ζούγκλας, σήμερα περνά βαθειά κρίση. Μια παγκόσμια κρίση, που βρίσκει την χώρα μας σε διπλή κρίση. Τη μια που έρχεται απ’ έξω και την άλλη που την αφήσαμε εμείς οι ίδιοι να δημιουργηθεί. Γιατί για τη σημερινή Ολιγαρχία που μας κυβερνά, είμαστε όλοι υπεύθυνοι.
Για μένα είναι σημαδιακό το γεγονός ότι με τιμάτε εδώ στο Πέραμα, όπου κάποτε παλεύαμε όλοι μαζί με νύχια και με δόντια για Δημοκρατία και Πολιτισμό. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Όμως ποιος θα το ΄λεγε, ότι ύστερα από 50 σχεδόν χρόνια θα ξαναρχόμουν για να σας πω, ότι άνθρωποι αδίστακτοι και πονηροί μας κλέψανε εκείνα για τα οποία θυσιάσαμε σε αγώνες τόσα χρόνια της ζωής μας; Τη Δημοκρατία και τον Πολιτισμό;
Κι όμως δυστυχώς έτσι είναι. Τότε ίσως θυμάστε ότι με αξίνες και φτυάρια φτιάξαμε μέσα σε μία μέρα τη Λεωφόρο Λαμπράκη, που έμελλε να μας οδηγήσει τελικά στον δύσβατο δρόμο της προόδου, όπως την βλέπουμε γύρω μας. Τα χρόνια πέρασαν κι εσείς μου κάνετε δώρο αυτόν τον υπέροχο Ναό της Τέχνης. Είναι τάχα μονάχα σύμπτωση, ότι αυτός ο τιμώμενος, φορτωμένος αμέτρητα χρόνια, ξαναβρίσκεται μπροστά σας, για να σας πει τα ίδια λόγια; Δηλαδή ανασκουμπωθείτε και πάλι, για να ξαναπάρουμε στα χέρια μας εκείνα που μας έκλεψαν.
Ο Αγώνας δεν τελείωσε. Πρέπει να κατακτήσουμε απόλυτα και τελειωτικά την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την πραγματική Δημοκρατία, το μερίδιο του εθνικού πλούτου που μας αναλογεί, τη Μόρφωση που μας αξίζει και τον Πολιτισμό μας, τον Ελληνικό Πολιτισμό, που μας δένει σφιχτά τον ένα με τον άλλο, για να οδηγηθούμε όλοι μαζί στην κατάκτηση μιας νέας Κοινωνίας της Αλληλεγγύης και της Ανθρωπιάς. Τον Σοσιαλισμό.
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να ρθω στην πόλη σας. Άλλοτε ερχόμουν πολύ πιο συχνά, για να αγωνισθώ μαζί σας στους δύσκολους καιρούς. Ήταν τα δύσκολα χρόνια για όλους μας αλλά κυρίως για σας και τους πολίτες της Β΄ Πειραιώς, που ήταν μια από τις πιο φτωχές και αδικημένες περιφέρειες της Ελλάδας.
Ήταν η εποχή των Λαμπράκηδων. Τότε που παλεύαμε για τα δικαιώματα των αδικημένων, για ελευθερία, δημοκρατία και πολιτισμό. Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια και έγιναν πολλά. Χούντα, Μεταπολίτευση… Είναι γεγονός ότι έγιναν μεγάλες και πολλές αλλαγές όλα αυτά τα χρόνια. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι η ίδια η ζωή είναι δυνατή, οι άνθρωποι και οι κοινωνίες έχουν την ικανότητα να ξεπερνούν τα εμπόδια, με πείσμα, αγώνες και συνεχείς προσπάθειες, όπως λέει κι ο Ποιητής: «Η ζωή τραβά την ανηφόρα». Κι έτσι σήμερα με χαρά μου βλέπω ένα καινούριο Πέραμα, καινούριους ανθρώπους και κυρίως καινούρια νιάτα, που είναι και η βασική εγγύηση πως η ζωή θα οδηγήσει ακόμα πιο μπροστά και το Πέραμα θα γίνεται όλο και πιο όμορφο ξεπερνώντας τα νέα εμπόδια που δεν θα πάψουν ποτέ να βρίσκονται μπροστά μας.
Είπα πως τότε, στη δεκαετία του ΄60, ζούσαμε στην εποχή των Λαμπράκηδων, που οι μεγαλύτεροι ανάμεσά σας είμαι βέβαιος πως τη θυμούνται καλά. Σας θυμίζω ότι τα δυο μεγάλα ιδανικά μας ήταν Δημοκρατία και Πολιτισμός.
Όπως είπα, από τότε έγιναν πολλά. Γιατί όμως σήμερα περνάμε μια τόσο βαθειά κρίση; Και δεν αναφέρομαι τόσο στην οικονομία αλλά στην πολιτική. Δεν θυμάμαι να συνέβη ποτέ άλλοτε μια τόσο εκτεταμένη και σοβαρή διαμαρτυρία που να αφορά το πολιτικό μας σύστημα. Οι αριθμοί είναι ιλιγγιώδεις. Ένα εκατομμύριο τετρακόσιες χιλιάδες Νεοδημοκράτες και οκτακόσιες ογδόντα χιλιάδες οπαδοί του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκαν να ψηφίσουν τα κόμματά τους. Γιατί; Τι φταίει και πάνω από δύο εκατομμύρια ψηφοφόροι γυρίζουν την πλάτη στους εκπροσώπους τους;
Η δική μου απάντηση είναι ότι ο Λαός μας ανακάλυψε τελικά ότι δεν υπάρχει ούτε πραγματική Δημοκρατία ούτε πραγματικός Πολιτισμός. Δηλαδή τα δύο μεγάλα ιδανικά, για τα οποία ο Λαός μας έκανε τόσες θυσίες, σήμερα είναι τραυματισμένα. Και εάν δεν αγωνιστούμε, σε λίγο θα είναι νεκρά.
Σήμερα έχουμε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που σημαίνει ότι ο Λαός διαλέγει ελεύθερα τους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο, τη Βουλή. Κι αυτοί οι 300 με τη σειρά τους επιλέγουν την Κυβέρνηση. Που σημαίνει ότι Κυβέρνηση και Βουλή αποφασίζουν ελεύθερα και κυριαρχικά για όλα τα προβλήματα στο όνομα του Λαού. Βλέπετε εσείς όμως να γίνεται κάτι τέτοιο; Δεν είναι πια μυστικό για κανένα ότι πάνω από την θέληση των εκπροσώπων του λαού, δηλ. πάνω από τον λαό, έχει σχηματιστεί ένας ιστός αράχνης από ολιγαρχικούς-οικονομικούς κύκλους, μέσα στον οποίο είμαστε όλοι τυλιγμένοι και προ παντός ο πολιτικός μας κόσμος.
Πράγματι, ποιος είναι αυτός που πληροφορεί και ενημερώνει σωστά τον Λαό; Η Κυβέρνηση, η Αντιπολίτευση ή μια χούφτα ολιγάρχες του πλούτου, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, διαστρεβλώνοντας απόψεις και γεγονότα, ώστε να την κατευθύνουν εκεί που ικανοποιούνται τα συμφέροντά τους; Και ποιος δεν γνωρίζει την εξάρτηση του πολιτικού κόσμου από τους ίδιους ολιγάρχες, που ελέγχοντας τα ΜΜΕ είναι ικανοί να αναδείξουν ή να θάψουν κάθε πολιτευόμενο, βουλευτή, ακόμα και υπουργό;
Σήμερα η κοινή μας γνώμη είναι αναστατωμένη από το σκάνδαλο της Siemens. Πόσες και πόσες όμως μεγάλες Εταιρίες υπήρξαν έως τώρα και υπάρχουν εφαρμόζοντας την ίδια τακτική; Διατηρώντας δηλαδή ειδικά ταμεία με εκατομμύρια, προκειμένου να λαδώσουν ανώτατα στελέχη δημοσίων επιχειρήσεων, ακόμα και
υπουργούς, ώστε στην ουσία να κλαπούν απ’ το Δημόσιο εκατοντάδες Ευρώ, ίσως και δισεκατομμύρια, να κλέψουν δηλαδή τον ιδρώτα του ελληνικού λαού που απορεί και διαμαρτύρεται, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για την υγεία, για την παιδεία, για ναναφερθώ μόνο σε δύο τομείς που αποτελούν ό,τι ιερότερο έχει ένας λαός: την μόρφωση των παιδιών του και την υγεία των πολλών και ανήμπορων. Δεν είναι τάχα αυτό ένα απεχθές εθνικό έγκλημα, που φτάνει στα όρια της προδοσίας;
Όπως καταλαβαίνετε, αυτή η κατάσταση με την πρωτοφανή δύναμη που έλαβαν οι κυρίαρχοι των ΜΜΕ και οι Μεγάλες Εταιρίες, παραμορφώνει τελικά την ουσία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, μιας και στην πραγματικότητα αχρηστεύουν τον ρόλο του πολιτικού μας κόσμου, που ευθύνεται για την σωστή πληροφόρηση και αγωγή του κοινού, καθώς και για τον έλεγχο των Δημοσίων Επιχειρήσεων, που είναι αρμόδιος για την διαχείριση του δημοσίου χρήματος, με σκοπό την ανάπτυξη της χώρας. Και είναι αυτή η παραμόρφωση της Δημοκρατίας που είδε επί τέλους ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, που γύρισε την πλάτη στους πολιτικούς, σαν να θέλει να τους πει «ως εδώ και μη παρέκει». Γι’ αυτό πιστεύω ότι η σημερινή κρίση είναι πολύ πιο βαθειά απ’ ό,τι φαίνεται και αλλοίμονο αν οι σημερινοί πολιτικοί υπεύθυνοι -όλων των παρατάξεων- δεν την κατανοήσουν.
Γνωρίζετε καλά, ότι σε όλη τη ζωή μου πάλεψα και παλεύω για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Δικαιώματα και Πολιτισμό. Ο στόχος μου παραμένει ο ίδιος. Για μια Κοινωνία της Αλληλεγγύης και του Ανθρωπισμού. Για τον Σοσιαλισμό. Όλοι βλέπουν πια, πως το άλλο σύστημα της Ελεύθερης Αγοράς, του Κέρδους και του Δικαίου του Ισχυρότερου, δηλαδή η Κοινωνία της Ζούγκλας, σήμερα περνά βαθειά κρίση. Μια παγκόσμια κρίση, που βρίσκει την χώρα μας σε διπλή κρίση. Τη μια που έρχεται απ’ έξω και την άλλη που την αφήσαμε εμείς οι ίδιοι να δημιουργηθεί. Γιατί για τη σημερινή Ολιγαρχία που μας κυβερνά, είμαστε όλοι υπεύθυνοι.
Για μένα είναι σημαδιακό το γεγονός ότι με τιμάτε εδώ στο Πέραμα, όπου κάποτε παλεύαμε όλοι μαζί με νύχια και με δόντια για Δημοκρατία και Πολιτισμό. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Όμως ποιος θα το ΄λεγε, ότι ύστερα από 50 σχεδόν χρόνια θα ξαναρχόμουν για να σας πω, ότι άνθρωποι αδίστακτοι και πονηροί μας κλέψανε εκείνα για τα οποία θυσιάσαμε σε αγώνες τόσα χρόνια της ζωής μας; Τη Δημοκρατία και τον Πολιτισμό;
Κι όμως δυστυχώς έτσι είναι. Τότε ίσως θυμάστε ότι με αξίνες και φτυάρια φτιάξαμε μέσα σε μία μέρα τη Λεωφόρο Λαμπράκη, που έμελλε να μας οδηγήσει τελικά στον δύσβατο δρόμο της προόδου, όπως την βλέπουμε γύρω μας. Τα χρόνια πέρασαν κι εσείς μου κάνετε δώρο αυτόν τον υπέροχο Ναό της Τέχνης. Είναι τάχα μονάχα σύμπτωση, ότι αυτός ο τιμώμενος, φορτωμένος αμέτρητα χρόνια, ξαναβρίσκεται μπροστά σας, για να σας πει τα ίδια λόγια; Δηλαδή ανασκουμπωθείτε και πάλι, για να ξαναπάρουμε στα χέρια μας εκείνα που μας έκλεψαν.
Ο Αγώνας δεν τελείωσε. Πρέπει να κατακτήσουμε απόλυτα και τελειωτικά την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την πραγματική Δημοκρατία, το μερίδιο του εθνικού πλούτου που μας αναλογεί, τη Μόρφωση που μας αξίζει και τον Πολιτισμό μας, τον Ελληνικό Πολιτισμό, που μας δένει σφιχτά τον ένα με τον άλλο, για να οδηγηθούμε όλοι μαζί στην κατάκτηση μιας νέας Κοινωνίας της Αλληλεγγύης και της Ανθρωπιάς. Τον Σοσιαλισμό.
Σας ευχαριστώ.
► Επιστροφή στην παρέμβαση του Στέφανου Τζουμάκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου