ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! Μήνυση για την προδοσία της Κύπρου, που ανοίγει το “δρόμο” για τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, κατέθεσε ο νομικός Στέλιος Γρηγορίου

Ενώπιον του κου Εισαγγελέως

του Αρείου Πάγου

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Του Στυλιανού Χαρ. Γρηγορίου, δικηγόρου...

KATA

Παντός υπευθύνου, στρατιωτικού και πολιτικού προσώπου, ενεχομένου εις τα γεγονότα της Κυπριακής προδοσίας, ως τούτα κατονομάζονται από τα συνημμένα εις την παρούσα από 31.10.1988 Πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ ΠΡΟΣ:
1) Τον Πρόεδρον της Ελληνικής Δημοκρατίας κον Κάρολο Παπούλια
2) Τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κον Δημήτριο Χριστόφια
3) Τον Πρωθυπουργό της Ελληνικής Δημοκρατίας κον Κωνσταντίνο Καραμανλή

4) Τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κον Γεώργιο Παπανδρέου
5) Την Γ.Γ. του ΚΚΕ κα Αλέκα Παπαρήγα
6) Τον Πρόεδρο του ΛΑΟΣ κον Γεώργιο Καρατζαφέρη
7) Τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κον Αλέκο Αλαβάνο

Αθήνα, 27.7.2009

Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ του Αρείου Πάγου,
Α. Επί 35 συναπτά έτη ο λεγόμενος «φάκελος της Κύπρου» παραμένει ερμητικά κλειστός και οι ένοχοι της Κυπριακής τραγωδίας, όσοι επιζώντες, εκφεύγουν της νεμέσεως της Δικαιοσύνης.
Η Βουλή των Ελλήνων διά της αποφάσεως 1209/901/3.3.1986 του Προέδρου της απεφάσισε και συνεκρότησε Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή διά την Κυπριακή προδοσία, η οποία διεξήγαγε ενδελεχώς την σχετική έρευνα και εκ της ηυξημένου πολιτειακού κύρους θέσεώς της.
Την 31.10.1988 η συσταθείσα Εξεταστική Επιτροπή υπέβαλε το εμπεριστατωμένο Πόρισμά της ενώπιον της Ολομελείας της Βουλής, το οποίο συνημμένως υποβάλλεται ενώπιον Υμών.
Παρότι το συλλεγέν αποδεικτικόν υλικόν, ως τούτο αναλύεται εκτενώς εις το ως άνω Πόρισμα της Βουλής, ήτο και εξακολουθεί να είναι απολύτως επαρκές διά την άσκησιν των αναγκαίων ποινικών διώξεων και την τιμωρία των πραγματικών ενόχων, οι μετέπειτα Κυβερνήσεις δεν ήραν την ισχύουσα από το έτος 1976, κατ’ άρθρον 30 παρ. 2 ΚΠΔ, αναστολή της ποινικής διώξεως και ως εκ τούτου δεν κατέστη εφικτή η άσκησις ποινικών διώξεων κατά των γνωστών και αδιαμφισβητήτως ποινικώς υπευθύνων της Κυπριακής τραγωδίας.
Ειδικώτερον:
Διά του άρθρου 30 παρ. 2 του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας προβλέπεται η εξουσία του Υπουργού Δικαιοσύνης να αναστέλλει την ποινική δίωξιν επί ποινικών υποθέσεων, εφ’ όσον εκ της εκδικάσεως αυτών συντρέχουν λόγοι διαταράξεως των διεθνών σχέσεων του κράτους.
Δυνάμει της από 3.5.1976 Υπουργικής Αποφάσεως του Υπουργού Δικαιοσύνης Κων. Στεφανάκη εν συνδυασμώ προς την υπ’ αρ. 44/7.3.1975 Πράξιν του Υπουργικού Συμβουλίου ανεστάλη η ποινική δίωξις κατά απάντων των υπευθύνων της Κυπριακής τραγωδίας, διότι εκρίθη ότι «…ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών…».
Η ειρημένη απόφασις του Υπουργού Δικαιοσύνης εμποδίζει την άσκησιν ποινικών διώξεων υπό της Εισαγγελίας της χώρας μας και, ως εκ τούτου, αποτελεί τον βασικόν νομικόν λόγον, διά τον οποίον η Κυπριακή τραγωδία δεν δύναται να διερευνηθεί υπό της Δικαιοσύνης και να καταλογισθούν οι ποινικές ευθύνες εις τους υπαιτίους αυτής.
Β. Διά της από 20.7.2008 και υπ’ αρ. 6388/22.7.2008 Αιτήσεώς μου προς τον κον Υπουργό της Δικαιοσύνης, η οποία συγκοινοποιήθηκε υπ’ αρ. 6388/22.7.2008 και εις τον κον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, εζήτησα την άρσιν της από 3.5.1976, ληφθείσης κατ’ άρθρον 30.2 ΚΠΔ, Υπουργικής Αποφάσεως του Υπουργού Δικαιοσύνης, δι’ ής ανεστάλη η ποινική δίωξις κατά απάντων των υπευθύνων, μη στρατιωτικών προσώπων, της Κυπριακής τραγωδίας, διότι τότε εκρίθη ότι «…ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών…».
Εις απάντησιν του εν λόγω αιτήματός μου, εις την συνημμένη υπ’ αρ. 85146/15.9.2008 επιστολή του Υπουργού Δικαιοσύνης προς εμέ, αναφέρεται επί λέξει:
«Σε απάντηση της από 20.7.2008 αιτήσεώς σας, σας γνωρίζουμε ότι δεν εξέλιπαν οι λόγοι γιά τους οποίους ανεστάλη η ποινική δίωξη των υπευθύνων για τα εγκλήματα της Κυπριακής τραγωδίας.
Η Γενική Διευθύντρια
ΕΥΔΟΚΙΑ ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΑ»
Γ. Ακολούθως, υπεβλήθη η από 31.10.2008 και υπ’ αρ. 249913/3.11.2008 Αίτησίς μου προς τον κο Υπουργό Εθνικής Αμύνης, διά της οποίας εζήτησα την άρσιν της από 8.3.1976, ληφθείσης κατ’ άρθρον 273 του προισχύσαντος Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος, Υπουργικής Αποφάσεως του Υπουργού Εθνικής Αμύνης, δι’ ής ανεστάλη η ποινική δίωξις κατά απάντων των στρατιωτικών υπευθύνων της Κυπριακής τραγωδίας, διότι εκρίθη ότι «… δύνανται να διαταραχθούν αι διεθνείς σχέσεις του κράτους …».
Η εν λόγω Αίτησίς μου προς τον κο Υπουργό Εθνικής Αμύνης παραμένει εισέτι άνευ νομίμου απαντήσεως.
Δ. Η μονολεκτική σχεδόν απάντησις του κου Υπουργού Δικαιοσύνης πάσχει από παντελή έλλειψιν οιασδήποτε νομίμου αιτιολογίας διά ποίον λόγον εν έτει 2008 δεν εξέλιπαν οι λόγοι αναστολής της ποινικής διώξεως των υπευθύνων για την Κυπριακή προδοσία.
Εις την πραγματικότητα οφείλει ο κος Υπουργός Δικαιοσύνης να αιτιολογήσει νομίμως, τουλάχιστον κατά το γράμμα της διατάξεως 30.2 ΚΠΔ, διατί εκ της ενδεχομένου διεξαγωγής δίκης κατά των υπαιτίων της Κυπριακής προδοσίας δύναται να «συντρέχουν λόγοι διαταράξεως των διεθνών σχέσεων του κράτους», και ιδία ποίας μορφής είναι οι εισέτι επικαλούμενοι λόγοι διαταράξεως των διεθνών σχέσεων της Ελλάδος και μετά ποίων κρατών, τα οποία, πράγματι, εμπλέκονται εις την Κυπριακή υπόθεση – των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πράγματι, αποτελεί ζήτημα μείζονος σημασίας και βάσιν νομίμου αιτιολογίας της απορριπτικής απαντήσεως του Υπουργού να γνωρίζει ο Ελληνικός λαός ποία εκ των αναφερομένων κρατών θίγονται από την ποινική δίωξη και καταδίκη των υπευθύνων της Κυπριακής τραγωδίας και, μάλιστα, εις τοιούτον βαθμόν, ώστε να καταλύεται εν τοις πράγμασιν αυτή τούτη η συνταγματική τάξις της χώρας μας, καθότι ουσία παρέχεται αμνηστία των ποινικώς υπευθύνων διά το βαρύτατον έγκλημα της εσχάτου προδοσίας, και δή άνευ της θεσπίσεως σχετικού Νόμου, ως επιβάλλει η Συνταγματική τάξις της χώρας μας, κατ’ άρθρον 47 του Συντάγματος.
Η εύγλωττος σιωπή του κου Υπουργού Εθνικής Αμύνης επί αιτήματος Ελληνος πολίτου απλώς επιρρωνύει τα ανωτέρω.
Ε. Η Δημοκρατία εις την Ελλάδα έχει αδιαμφισβητήτως στέρεα θεμέλια και ουδείς κίνδυνος συντρέχει να τίθεται εν αμφιβόλω από την αναμέτρησίν της προς την ιστορικήν αλήθειαν επί των μειζόνων εθνικών θεμάτων, τα οποία συγκροτούν διαχρονικώς την εθνικήν και κοινωνική συνείδησιν του έθνους μας.
Επειδή εθνικόν είναι ότι είναι αληθές, αυτονόητον καθίσταται ότι η ποινική τιμωρία των ενόχων της Κυπριακής προδοσίας αποτελεί εθνικόν καθήκον, επιτασσόμενον από την απώλεια του εθνικού εδάφους των κατεχομένων της Κυπριακής Δημοκρατίας, από τις μνήμες των αδικαίωτων νεκρών, από την κραυγή των αγνοουμένων και των χιλιάδων προσφύγων.
Η παρέλευσις τοσούτον μακρού χρονικού διαστήματος, ισοδυναμεί προς την παροχήν, ανεπιτρέπτως και αντισυνταγματικώς, αμνηστίας εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας διά τα εγκλήματα της Κυπριακής τραγωδίας.
Ουδεμία πολιτική ή διεθνής σκοπιμότης και ουδεμία πολιτική συγκυρία δύναται πλέον να αναστέλλει την εκπλήρωσιν του εθνικού χρέους τούτου.
Ως εκ τούτου, εν όψει της όλως παρανόμου, αναιτιολογήτου και αντισυνταγματικής μακροχρόνου αρνήσεως των αρμοδίων Υπουργών Δικαιοσύνης και Εθνικής Αμύνης να προβούν εις την αναγκαίαν άρσιν των αντιστοίχων Υπουργικών Αποφάσεων περί αναστολής της ποινικής διώξεως των ποινικώς υπευθύνων της Κυπριακής προδοσίας, κατ’ άρθρον 30 παρ. 2 ΚΠΔ, δέον όπως προβείτε αυτεπαγγέλτως εις την άσκησιν ποινικής διώξεως, διά την κατά τον Ποινικόν Νόμον τιμωρίαν των ενόχων της Κυπριακής προδοσίας, στρατιωτικών και μη, βάσει των αδιαμφισβητήτων στοιχείων του συνημμένου Πορίσματος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής αλλά και όσων επισήμων εγγράφων και μαρτυρικών καταθέσεων ευρίσκονται εις τα αρχεία της Βουλής των Ελλήνων, τα οποία συγκροτούν τον λεγόμενο «Φάκελο της Κύπρου» και εξακολουθούν ανεπιτρέπτως και παρανόμως να προστατεύονται από το καθεστώς του «απορρήτου εγγράφου» .
Το δικαίωμα και η υποχρέωσις της Εισαγγελίας, εν προκειμένω, να ασκεί ποινική δίωξιν, απορρέει από την εν τοις πράγμασιν, μετά παρέλευσιν 35 συναπτών ετών, χορήγησιν αμνηστίας υπέρ των ποινικώς υπευθύνων της Κυπριακής προδοσίας Ελλήνων πολιτών, στρατιωτικών και μη, διά μόνης της Υπουργικής Αποφάσεως αναστολής της ποινικής διώξεως και χωρίς την έκδοσιν του αναγκαίου Νόμου, ο οποίος δέον να ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής με ηυξημένη πλειοψηφία 3/5 των βουλευτών, ως επιβάλλει το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η κατάστασις τούτη παράγει αφόρητα αποτελέσματα διά την ευνομουμένη Πολιτεία και την λειτουργία του Κράτους Δικαίου, καθώς, χωρίς την ανάληψιν της αναγκαίας πολιτικής και πολιτειακής ευθύνης, που θα προήρχετο από την υπερψήφισιν του αναγκαίου Νόμου περί αμνηστίας, απαλλάσσονται οριστικώς, διά της παντάπασιν αντισυνταγματικώς ισχυούσης και όλως παρωχημένης πολιτικώς Υπουργικής Αποφάσεως του 1976, ποινικώς υπόλογα πρόσωπα διά πράξεις αναγόμενες ουχί μόνον εις το πεδίον της ποινικής ευθύνης, αλλά ιδίως εις το πεδίον της εσχάτης προδοσίας, και ούτω καταλύεται η έννοια της Δημοκρατικής Αρχής και της ιεραρχίας των Νόμων.
Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, εν όψει της καταφώρου παραβιάσεως του Συντάγματος και της Ευρωπαικής Συμβάσεως Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, οφείλει να θεωρήσει αντισυνταγματικές και, συνεπώς, παράνομες και άκυρες τις Υπουργικές Αποφάσεις αντιστοίχως των Υπουργών Δικαιοσύνης και Εθνικής Αμύνης και να ασκήσει αυτεπαγγέλτως τις νόμιμες κατά τον Ποινικό Νόμον και τον Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα ποινικές διώξεις κατά παντός ενεχομένου, στρατιωτικού και μη, προσώπου.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Υπό την επιφύλαξιν της προσφυγής μου εις το Ευρωπαικον Δικαστήριον Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διά την κατάφωρον παραβίασιν του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας και διά την προσβολήν του δικαιώματος της προσβάσεως εις την Δικαιοσύνην των Ελλήνων πολιτών αναφορικώς προς την ποινικήν δίωξιν των υπευθύνων της Κυπριακής τραγωδίας, το οποίον ισοδυναμεί προς την έλλειψιν δικαίας δίκης, κατά το άρθρο 6 της Ευρωπαικής Συμβάσεως Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

ΖΗΤΩ

Την κατά τον Ποινικόν Νόμον ποινικήν δίωξιν και τιμωρίαν των ενόχων της Κυπριακής προδοσίας, στρατιωτικών και μη, βάσει των αδιαμφισβητήτων στοιχείων του συνημμένου Πορίσματος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής και όσων επισήμων εγγράφων και μαρτυρικών καταθέσεων ευρίσκονται εις τα αρχεία της Βουλής των Ελλήνων, τα οποία συγκροτούν τον λεγόμενο «Φάκελο της Κύπρου».
Μετά σεβασμού και τιμής
Ο ΥΠΟΒΑΛΛΩΝ ΤΗΝ ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Στυλιανός Χαρ. Γρηγορίου

► Επιστροφή στο «Σίβυλλα-Sibilla» και περισσότερες πληροφορίες

Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣOΚ

Το πλήρες κείμενο της πολιτικής παρέμβασης-ομιλίας του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ (3 Ιούλη 2009)

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αποτελεί παράδοση και μάλιστα από τις παλαιότερες, μετά από μια εκλογική αναμέτρηση, να συνεδριάζουν τα όργανα για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος.
Και αν το εκλογικό αποτέλεσμα είναι αρνητικό, αν έχουμε ήττα, αποτελεί παράδοση να βρίσκουμε τις αιτίες, να στρογγυλεύουμε τα πράγματα και να διατρανώνουμε την πίστη μας στη μελλοντική νίκη.
Αν πάλι μιλάμε για νίκη, αποτελεί παράδοση να πανηγυρίζουμε, να πιστώνουμε το μέγεθος της νίκης στον αρχηγό και να σκεπάζουμε τα λάθη για να μην εμποδίζουν την πορεία προς την επόμενη νίκη.
Το ίδιο συμβαίνει για πολλά θέματα. Όλα έχουν την παράδοσή τους.
Μετά από τριάντα πέντε χρόνια ΠΑΣΟΚ, πολλά αρχίζουν και μοιάζουν με παράδοση.
Με συνήθεια.
Εγώ ο ίδιος πιάνω τον εαυτό μου να ανέχεται πολλά, μόνο και μόνο από συνήθεια.
Όμως αν ένα Κίνημα Αλλαγής σαν το ΠΑΣΟΚ γίνει συνήθεια και παράδοση υπάρχει ο κίνδυνος ν’ αλλάξει ο λαός συνήθειες και να μας οδηγήσει σε συρρίκνωση.
Τα ίδια και τα ίδια δεν οδηγούν πουθενά.
Νιώθω ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αναπτύξει τέτοιες αδράνειες στην ανάλυσή του που ακόμα και ατομική βόμβα να ρίξει ο Πρόεδρός μας, οι περισσότεροι θα μείνουμε κολλημένοι στην συνήθεια της αδράνειας, με αποτέλεσμα στην κοινωνία να φτάσει ο απόηχος μιας χειροβομβίδας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όπως έκανα πάντα, θα εκθέσω ξεκάθαρα την ανάλυσή μου για τις ευρωεκλογές, θα καταθέσω τις απόψεις μου με την ειλικρίνεια που μου επιβάλει η αγωνία μου για την πορεία του κινήματος μας στην τελική ευθεία για την ανάληψη της ευθύνης διακυβέρνησης της χώρας.
Κάποτε πρέπει να το πάρουμε απόφαση, ότι για να πείσουμε την κοινωνία να μας δώσει μια νέα πλατιά πλειοψηφία, πρέπει ν’ αλλάξουμε. Πρέπει να πάψουμε να πολιτευόμαστε από συνήθεια.
Πρέπει να ξαναλατρέψουμε την αλλαγή και την πρωτοπορία. Πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία στα καινούρια μηνύματα. Πρέπει ν’ αφήσουμε στην άκρη τις αυταπάτες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Κάθε εκλογή και κάθε αποτέλεσμα στην πραγματικότητα κόβουν σα μαχαίρι την επανάπαυση στις παραδοσιακές αναλύσεις ρουτίνας.
Οι Ευρωεκλογές μοιάζουν με το τραγούδι της Μελίνας: «αγάπη που ‘γινε δίκοπο μαχαίρι». Μοιάζουν και με νόμισμα με δύο όψεις.
Διχασμένες ερμηνείες,
Διχασμένα συναισθήματα.
Νικήσαμε. Ναι.
Νίκησε ο Πρόεδρος. Ναι.
Είμαστε πιο κοντά από ποτέ στην επάνοδο στην εξουσία. Ναι.
Μετά από πολλά χρόνια βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να συνεδριάσουμε έχοντας μπροστά μας ένα πολιτικό τοπίο δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο για το ΠΑ.ΣΟ.Κ και τον ελληνικό λαό.
Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που το ΠΑ.ΣΟ.Κ κέρδισε την Ν.Δ.
Είναι η πρώτη φορά που ο Πρόεδρός μας Γεώργιος Α. Παπανδρέου κέρδισε τον κ. Καραμανλή και η νίκη αυτή πρέπει να πιστωθεί στον Πρόεδρό μας που διέσχισε ακούραστος όλη την Ελλάδα.
Ταρακούνησε και ζωντάνεψε τον κόσμο μας, δίνοντας του, προοπτική και αγωνιστική δύναμη για να αντιπαρατεθεί απέναντι στην δεξιά.
Είναι βέβαιο ότι όχι μόνο η Ν.Δ έχασε καθαρά αλλά και ο κ. Καραμανλής έπαψε πλέον να διαθέτει την νομιμοποίηση του άμεμπτου και ακέραιου ηγέτη.
Δεν διαθέτει πλέον κανένα ηθικό πλεονέκτημα.
Αντίθετα ο Πρόεδρός μας διαθέτει πλέον την εικόνα του στιβαρού και αποφασιστικού ηγέτη που έχει επίγνωση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο τόπος και θέλει να δώσει λύση.
Αυτή είναι η μία κόψη του μαχαιριού. Η μία όψη του νομίσματος.
Απ’ την άλλη, όμως, να σκεφτούμε.
Πόσο μακρύτερα θα ‘χαμε φτάσει, αν είχαμε πλαισιώσει το λόγο του Προέδρου με συγκεκριμένες λύσεις που περίμενε ο κόσμος ν’ ακούσει;
Πόσο πλατύτερη θα ‘ταν η νίκη, αν είχαμε πείσει ότι δεν θέλουμε να ξανάρθουμε στην κυβέρνηση για να εξουσιάσουμε, αλλά για ν’ αλλάξουμε ξανά την Ελλάδα;
Πόσο ασφαλέστερη θα ‘ταν η προοπτική της αυτοδυναμίας αν είχαμε πυροδοτήσει τη δημόσια συνείδηση και αν μπορούσαμε να φέρναμε το λαό στην κάλπη;
Πήραμε περισσότερες ψήφους από πριν;
Όχι.
Μετακινήθηκαν οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας σε μας αναζητώντας νέα ελπίδα;
Όχι.
Αγγίξαμε τις ψυχές των αριστερών πολιτών που έμειναν στο σπίτι και αρκέστηκαν σ’ ένα δικό τους ατομικό πικραμένο διάλογο με το κόμμα τους, αντί να έρθουν στην κάλπη να βρουν τη λύση στο ΠΑΣΟΚ;
Όχι.
Αυτή είναι η άλλη, η κακή κόψη του μαχαιριού σύντροφοι. Η άλλη όψη του νομίσματος.
Κι αν κλείσουμε τα μάτια σ’ αυτή την πραγματικότητα, φοβάμαι ότι ο λαός θα μας σπρώξει σιγά – σιγά, στο ίδιο κάδρο με τη Νέα Δημοκρατία, ως μέρος του προβλήματος και όχι ως μέρος της λύσης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών κρύβει ορισμένες παγίδες τις οποίες πρέπει να προσέξουμε.
Η διαφορά των 4,5 μονάδων που έχουμε από την Ν.Δ δείχνει ότι χρειάζεται ακόμα αρκετή δουλειά για να σφραγιστεί η νίκη που θα δίνει κυβερνητική αυτοδυναμία.
Το ποσοστό της αποχής είναι αρκετά μεγάλο.
Η απάθεια του λαού είναι ένα ανησυχητικό φαινόμενο και πρέπει να μας προβληματίσει.
Τι συμβαίνει και παρόλη την δυναμική εκλογική μας καμπάνια ο λαός εξακολουθεί να παραμένει αδιάφορος;
Γιατί ενώ είχε την επιλογή ψήφου διαμαρτυρίας προτίμησε τις παραλίες;
Είναι βέβαιο και τα εκλογικά αποτελέσματα το δείχνουν, ότι η παραδοσιακή αριστερά έχασε τελείως την εναλλακτική ταυτότητά της, προσκολλημένη σε στείρες και ανέφικτες προτάσεις.
Το αποτέλεσμα των οικολόγων είναι καθαρά ψήφος διαμαρτυρίας. Με θολές προτάσεις δεν συγκροτείς ιδεολογία για το περιβάλλον.
Υπάρχει όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι ένα ανησυχητικό αποτέλεσμα που σχετίζεται με την άνοδο της ακροδεξιάς στην χώρα μας.
Βέβαια το φαινόμενο συντηρικοποίησης της κοινωνίας δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο αλλά και Ευρωπαϊκό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σε όλη την Ευρώπη η κοινωνία αρχίζει να γυρίζει την πλάτη στα κατεστημένα κόμματα, μα πιο πολύ τη γύρισε στη Σοσιαλδημοκρατία.
Στη Σοσιαλδημοκρατία που δεν έπεισε. Που δεν ενέπνευσε. Που δεν πήρε συγχωροχάρτι για το γεγονός ότι η σημερινή τρομακτική κρίση γεννήθηκε με την ανοχή της.
Οι κλέφτες του σήμερα ήσαν κλέφτες και χθες.
Η φτώχια του σήμερα έχει αιτίες και στο χθες.
Η αίσθηση ματαιότητας του αγώνα και της δράσης των πολιτών σήμερα γεννήθηκε πολύ πριν, όταν σε όλη την Ευρώπη, οι εργαζόμενοι ήσαν στη γωνία και έβλεπαν κάποιους να πλουτίζουν ασύστολα.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να εφησυχάσουμε. Για μας, για το ΠΑ.ΣΟ.Κ έχει μεγάλη σημασία να κατανοήσουμε το γιατί υπάρχει αύξηση των ακροδεξιών και συντηρητικών σχηματισμών με ταυτόχρονη απόρριψη μιας σοσιαλδημοκρατικής προοπτικής.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το συμπέρασμα είναι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ νίκησε στις εκλογές αλλά η πολιτική ευθύνη που αναλαμβάνει είναι μεγάλη.
Η νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ εκ των πραγμάτων έχει «πιλοτικό χαρακτήρα» σε σχέση με τις απαντήσεις και τις λύσεις που μπορεί να δώσει η σοσιαλδημοκρατία στα αδιέξοδα των συντηρητικών πολιτικών και μάλιστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Πρόεδρος μας είναι και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Όπως το ’81 ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Μιττεράν σάλπισαν τον αέρα της Αλλαγής στην Νότια Ευρώπη, έτσι μπορεί και πρέπει να γίνει και τώρα.
Είναι πλέον δική μας ευθύνη να πείσουμε τους πολίτες να εμπιστευτούν το κίνημά μας.
Πρέπει να πείσουμε τους πολίτες να κάνουν δικό τους κτήμα την διακυβέρνηση της χώρας.
Η παρουσία μας πρέπει να γίνει δυναμική στην κοινωνία την οποία πρέπει να επανασυσπειρώσουμε γύρω από την πολιτική.
Με οργανωμένη και συγκροτημένη παρέμβαση μπορούμε να ανατρέψουμε την χαλαρή ενασχόληση, την βαριεστημένη παρουσία, την αμφισβήτηση, τη αδιαφορία.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ οφείλει να εξηγήσει στο λαό αυτά που συμβαίνουν και να καταθέσει την πρόταση του για την διακυβέρνηση της χώρας.
Η Ν.Δ βρίσκεται παγιδευμένη στις 151 έδρες και δεν πρόκειται να αλλάξει πολιτική. Θα σέρνεται από τους πολιτικούς υπεύθυνους των σκανδάλων και τους μικροεκβιασμούς των υπουργήσιμων.
Μόνο το ΠΑ.ΣΟ.Κ έχει δυνατότητες για την μεγάλη ανατροπή αν επανασυνδεθεί με τις λαϊκές δυνάμεις που παραδοσιακά το στήριξαν και δημιούργησαν το πλειοψηφικό ρεύμα που το έφεραν στην εξουσία.
Η επανασύνδεση θα γίνει αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ ανοίξει όλα τα καυτά θέματα, τα θέσει σε δημόσιο διάλογο και ταυτόχρονα να δεσμευτεί τουλάχιστον για την ειλικρινή πρόθεσή του να τα λύσει και τις βέβαιες δυνατότητες που έχει γι’ αυτό.
Ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται γενικότητες αλλά συγκεκριμένο πρόγραμμα όπως το ’81 (πρόγραμμα 100 ημερών) για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα της Νέας Αλλαγής.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Για να πάμε στις εκλογές χρειάζεται να έχουμε υπόψη μας μερικά πολύ βασικά πράγματα.
Μερικά πολύ συγκεκριμένα πράγματα:
Κατ’ αρχήν χρειαζόμαστε συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα.
Πρέπει να προσδιορίσουμε τις στρατηγικές μας και να εξειδικεύσουμε προτάσεις προσαρμοσμένες στην ιδεολογία μας.
Που σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εξηγήσει στο λαό:
► ποιο κράτος θέλει
► ποιος θα είναι ο ρόλος του κράτους
1. στην ανάπτυξη
2. στην οικονομία
3. στην υγεία
4. στην παιδεία
5. στην κοινωνική ασφάλιση
6. στις εργασιακές σχέσεις, κ.λ.π.
και να προσδιορίσει τα χαρακτηριστικά, την οργάνωση και τη λειτουργία αυτού του κράτους, σε σύγχρονη βάση.
Η «απόσυρση» του κράτους έχει απαξιωθεί ως εργαλείο οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής και έχει υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας μας.
Αυτό δεν σημαίνει επιστροφή στον κρατισμό, ο οποίος έχει αποτύχει ως μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, αλλά λειτουργία ενός κράτους που θα κυριαρχείται από κοινωνικά χαρακτηριστικά, εμποδίζοντας την ανάπτυξη κάθε είδους ασυδοσίας.
Χρειαζόμαστε ένα κράτος ρυθμιστή, ένα κράτος που θα αρνηθεί το ρόλο του μεσάζοντα για να επιβραβεύσει τους πολιτικούς που θεωρούν ότι κατέχουν μετοχές ανωνύμου εταιρείας για να εισπράξουν κέρδη.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας ζει στον αστερισμό των αποκαλύψεων του Χριστοφοράκου και το ζήτημα δεν είναι αν κάποια αδικήματα έχουν παραγραφεί, αλλά αν υπάρχει δυνατότητα οι πολιτικοί να αποκτήσουν αξιοπιστία και ευθύνη σεβασμού του δημόσιου συμφέροντος.
Δεν γίνεται να φορολογείται ο Ελληνικός Λαός και να αυξάνεται το δημόσιο χρέος για να πλουτήσουν κάποιοι. Έχουν χρέος όσοι ευθύνονται για την αδιαφάνεια να μιλήσουν.
Στα κόμματα ηγεσίας δεν ευθύνονται μόνο κάποια μεμονωμένα άτομα αλλά τα συστήματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία. Είναι ώρα πλέον να αναλάβουμε όλοι της ευθύνες μας, όποιες και αν είναι για να αποκατασταθεί μια στοιχειώδη ηθική ευθύνη απέναντι στον ελληνικό λαό.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει:
-Να εξηγήσει στο λαό πως θα φορολογήσει τον πλούτο και πως θα προστατεύσει το εισόδημα των εργαζόμενων, των αγροτών, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων.
-Να εξηγήσει πως θα διαχειριστεί τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των πολιτών.
-Να ενημερώσει το λαό για τις προτάσεις του σε θέματα Δημόσιας υγείας η οποία καταρρέει κάτω από το βάρος των υπέρογκων χρεών.
-Να στηρίξει τη Δημόσια παιδεία.
Αλήθεια για πιο λόγο η νεολαία μας πρέπει να κάνει την προσπάθεια για το πανεπιστήμιο;
Τι προσφέρει η τριτοβάθμια εκπαίδευση;
Ποιός ο λόγος που πρέπει να ξοδεύονται τα νοικοκυριά για να σπουδάσουν τα παιδιά μας;
Για να αμείβονται με 600 €;
-Να προστατεύσει την απασχόληση και να εγγυηθεί την εργασία.
-Να εξηγήσει στο λαό πως θα αντιμετωπίσει την ακρίβεια, τη φτώχεια, την ανεργία.
-Να δεσμευτεί και να εξαγγείλει ασφαλιστικές δικλείδες για την προστασία της Δημόσιας περιουσίας.
Πως θα πεισθούν αλήθεια οι πολίτες να πληρώνουν τους φόρους τους όταν η δημόσια περιουσία εκποιείται με τόση θρασύτητα;
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ πρέπει να πείσει ότι επιδιώκει την εξουσία για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του Λαού και να βγάλει την χώρα από την κρίση.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ χρειάζεται να πείσει το Λαό περισσότερο για τις προθέσεις του μιας και οι δυνατότητες είναι πολλές φορές δεδομένες.
Πρέπει να οικοδομήσουμε μια έντιμη και ειλικρινή σχέση με το Λαό, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο αλλά συγχρόνως να πείσουμε ότι θα τιμήσουμε την υπογραφή μας σ’ αυτό.
Σ’ αυτή λοιπόν τη συγκυρία το ΠΑΣΟΚ πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, καταθέτοντας στον Ελληνικό λαό συγκροτημένη πρόταση για το κοινωνικό κράτος, που διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή, την οικονομία των πολιτών, το περιβάλλον, την οικονομική Δημοκρατία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το δεύτερο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι ένα κόμμα όπου το στελεχιακό δυναμικό δουλεύει συντονισμένα και ενωτικά.
Η πορεία μας προς τις εκλογές δεν θα έχει τα χαρακτηριστικά των ευρωεκλογών.
Η δεξιά θα επιχειρήσει με την κινδυνολογία και την κρατική μηχανή να αντισταθεί.
Εμείς μόνο μ’ ένα κόμμα συνθετικό και αποφασισμένο μπορούμε να απαντήσουμε.
Για να νικήσουμε απαιτείται συλλογική και συντονισμένη προσπάθεια για να μειωθούν στο ελάχιστο οι μικροπολιτικές επιδιώξεις.
Ο ελληνικός λαός περιμένει από εμάς υπερβάσεις και μόνο η ενιαία έκφραση του κόμματος μπορεί να του τη δώσει.
Σ’ αυτές τις εκλογές δεν περισσεύει κανείς και είναι χρέος της κομματικής ηγεσίας να το εγγυηθεί. Όλοι οφείλουν να συστρατευθούν και να οργώσουμε την Ελλάδα από το Σουφλί μέχρι τη Γαύδο. Θα πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας ότι οι εκλογές εξαρτώνται μόνο από μας και μόνο έτσι θα κερδίσουμε.
Όταν ο λαός είναι σε σύγχυση, αποκλεισμό ή ομηρία, δεν πρόκειται να ενεργοποιηθεί, δεν πρόκειται να συναινέσει στην ανασυγκρότηση της χώρας, αν δεν έχουμε ένα κόμμα ισχυρό να τον ταρακουνήσει και να τον καθοδηγήσει.
Η πορεία μας προς την εξουσία είναι δεδομένη.
Η διακυβέρνηση όμως της χώρας θα είναι δύσκολη και επίπονη και ίσως και μη αρεστή, διότι χρειάζονται μέτρα και πολύ συγκεκριμένες πολιτικές για να βγούμε από την Εθνική και την Διεθνή κρίση.
Η πορεία του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε συγκεκριμένο μονόδρομο.
Υπηρετώντας εμφανώς το κοινωνικό κράτος, μπορεί να ελπίζει στη στήριξη των πολιτών.
Πάμε κοντά στο λαό, Ξαναφέρνουμε κοντά μας τη νεολαία.
Με τη συμμετοχή, με τη σοβαρότητα και με τους πολίτες συμμάχους μας έχουμε το δικαίωμα και την πίστη να λέμε ότι θα πετύχουμε!!!
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σ’ αυτό το περιβάλλον, το ζητούμενο δεν είναι μόνο μια κυβερνητική αυτοδυναμία. Την ώρα που έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη του λαού στο πολιτικό σύστημα, κυβέρνηση θα γίνει αυτός που θα επιδιώξει την κοινωνική αυτοδυναμία.
Αυτός που θα σβήσει το κοντέρ της αντιπαράθεσης για την εξουσία και θα γράψει χιλιόμετρα μιλώντας με την κοινωνία.
Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το ’81 σήμαινε κυβέρνηση κοινωνικής αυτοδυναμίας. Σήμαινε συσχετισμούς μέσα στους οποίους ο λαός ένιωσε αγάπη, φροντίδα, ζεστασιά.
Ένιωσε ικανός να πετύχει το ακατόρθωτο. Πέταξε σαν αητός ο λαός.
Και σήμερα έχει γίνει ο λαός αντικείμενο μετρήσεων που καταγράφουν αν μπορεί ακόμη να σέρνεται στον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης.
Ο λαός δεν αγαπά τις «λευκές επιταγές». Ούτε τις δίνει, ούτε τις παίρνει.
Ο λαός θέλει μια σύγχρονη, συλλογική, διάφανη και ασυμβίβαστη πορεία προς τον σοσιαλισμό.
Κάνουμε βήμα εμπρός για να πάμε απ’ την παράδοση στο μέλλον. Για να πάμε μπροστά τα πράγματα. Για ν’ ανοίξουμε τα αυτιά, τα μάτια και τις καρδιές μας και να συναντηθούμε με τη νέα κοινωνική πλειοψηφία που έχει διαμορφωθεί.
Για να ξαναγράψουμε την ιστορία απ’ την αρχή.
Για να γίνουν οι επόμενες εθνικές εκλογές νέα αφετηρία για τους Έλληνες και τερματισμός αδιέξοδων φιλοδοξιών.
Δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα κόμματα το 2009.Υπάρχουν μικρές και μεγάλες αλήθειες που η κοινωνία είναι έτοιμη ν’ ακολουθήσει.

Επιστροφή στο "Σίβυλλα-Sibilla"

Θέατρο Περάματος Μίκης Θεοδωράκης (Εγκαίνια, Σάββατο 4 Ιούλη 2009)

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Πανοσιολογιώτατε,
Αγαπητέ κύριε Νομάρχη,
Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε,

Αγαπητοί φίλοι και φίλες του Περάματος,
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να ρθω στην πόλη σας. Άλλοτε ερχόμουν πολύ πιο συχνά, για να αγωνισθώ μαζί σας στους δύσκολους καιρούς. Ήταν τα δύσκολα χρόνια για όλους μας αλλά κυρίως για σας και τους πολίτες της Β΄ Πειραιώς, που ήταν μια από τις πιο φτωχές και αδικημένες περιφέρειες της Ελλάδας.
Ήταν η εποχή των Λαμπράκηδων. Τότε που παλεύαμε για τα δικαιώματα των αδικημένων, για ελευθερία, δημοκρατία και πολιτισμό. Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια και έγιναν πολλά. Χούντα, Μεταπολίτευση… Είναι γεγονός ότι έγιναν μεγάλες και πολλές αλλαγές όλα αυτά τα χρόνια. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι η ίδια η ζωή είναι δυνατή, οι άνθρωποι και οι κοινωνίες έχουν την ικανότητα να ξεπερνούν τα εμπόδια, με πείσμα, αγώνες και συνεχείς προσπάθειες, όπως λέει κι ο Ποιητής: «Η ζωή τραβά την ανηφόρα». Κι έτσι σήμερα με χαρά μου βλέπω ένα καινούριο Πέραμα, καινούριους ανθρώπους και κυρίως καινούρια νιάτα, που είναι και η βασική εγγύηση πως η ζωή θα οδηγήσει ακόμα πιο μπροστά και το Πέραμα θα γίνεται όλο και πιο όμορφο ξεπερνώντας τα νέα εμπόδια που δεν θα πάψουν ποτέ να βρίσκονται μπροστά μας.
Είπα πως τότε, στη δεκαετία του ΄60, ζούσαμε στην εποχή των Λαμπράκηδων, που οι μεγαλύτεροι ανάμεσά σας είμαι βέβαιος πως τη θυμούνται καλά. Σας θυμίζω ότι τα δυο μεγάλα ιδανικά μας ήταν Δημοκρατία και Πολιτισμός.
Όπως είπα, από τότε έγιναν πολλά. Γιατί όμως σήμερα περνάμε μια τόσο βαθειά κρίση; Και δεν αναφέρομαι τόσο στην οικονομία αλλά στην πολιτική. Δεν θυμάμαι να συνέβη ποτέ άλλοτε μια τόσο εκτεταμένη και σοβαρή διαμαρτυρία που να αφορά το πολιτικό μας σύστημα. Οι αριθμοί είναι ιλιγγιώδεις. Ένα εκατομμύριο τετρακόσιες χιλιάδες Νεοδημοκράτες και οκτακόσιες ογδόντα χιλιάδες οπαδοί του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκαν να ψηφίσουν τα κόμματά τους. Γιατί; Τι φταίει και πάνω από δύο εκατομμύρια ψηφοφόροι γυρίζουν την πλάτη στους εκπροσώπους τους;
Η δική μου απάντηση είναι ότι ο Λαός μας ανακάλυψε τελικά ότι δεν υπάρχει ούτε πραγματική Δημοκρατία ούτε πραγματικός Πολιτισμός. Δηλαδή τα δύο μεγάλα ιδανικά, για τα οποία ο Λαός μας έκανε τόσες θυσίες, σήμερα είναι τραυματισμένα. Και εάν δεν αγωνιστούμε, σε λίγο θα είναι νεκρά.
Σήμερα έχουμε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που σημαίνει ότι ο Λαός διαλέγει ελεύθερα τους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο, τη Βουλή. Κι αυτοί οι 300 με τη σειρά τους επιλέγουν την Κυβέρνηση. Που σημαίνει ότι Κυβέρνηση και Βουλή αποφασίζουν ελεύθερα και κυριαρχικά για όλα τα προβλήματα στο όνομα του Λαού. Βλέπετε εσείς όμως να γίνεται κάτι τέτοιο; Δεν είναι πια μυστικό για κανένα ότι πάνω από την θέληση των εκπροσώπων του λαού, δηλ. πάνω από τον λαό, έχει σχηματιστεί ένας ιστός αράχνης από ολιγαρχικούς-οικονομικούς κύκλους, μέσα στον οποίο είμαστε όλοι τυλιγμένοι και προ παντός ο πολιτικός μας κόσμος.
Πράγματι, ποιος είναι αυτός που πληροφορεί και ενημερώνει σωστά τον Λαό; Η Κυβέρνηση, η Αντιπολίτευση ή μια χούφτα ολιγάρχες του πλούτου, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, διαστρεβλώνοντας απόψεις και γεγονότα, ώστε να την κατευθύνουν εκεί που ικανοποιούνται τα συμφέροντά τους; Και ποιος δεν γνωρίζει την εξάρτηση του πολιτικού κόσμου από τους ίδιους ολιγάρχες, που ελέγχοντας τα ΜΜΕ είναι ικανοί να αναδείξουν ή να θάψουν κάθε πολιτευόμενο, βουλευτή, ακόμα και υπουργό;
Σήμερα η κοινή μας γνώμη είναι αναστατωμένη από το σκάνδαλο της Siemens. Πόσες και πόσες όμως μεγάλες Εταιρίες υπήρξαν έως τώρα και υπάρχουν εφαρμόζοντας την ίδια τακτική; Διατηρώντας δηλαδή ειδικά ταμεία με εκατομμύρια, προκειμένου να λαδώσουν ανώτατα στελέχη δημοσίων επιχειρήσεων, ακόμα και
υπουργούς, ώστε στην ουσία να κλαπούν απ’ το Δημόσιο εκατοντάδες Ευρώ, ίσως και δισεκατομμύρια, να κλέψουν δηλαδή τον ιδρώτα του ελληνικού λαού που απορεί και διαμαρτύρεται, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για την υγεία, για την παιδεία, για ναναφερθώ μόνο σε δύο τομείς που αποτελούν ό,τι ιερότερο έχει ένας λαός: την μόρφωση των παιδιών του και την υγεία των πολλών και ανήμπορων. Δεν είναι τάχα αυτό ένα απεχθές εθνικό έγκλημα, που φτάνει στα όρια της προδοσίας;
Όπως καταλαβαίνετε, αυτή η κατάσταση με την πρωτοφανή δύναμη που έλαβαν οι κυρίαρχοι των ΜΜΕ και οι Μεγάλες Εταιρίες, παραμορφώνει τελικά την ουσία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, μιας και στην πραγματικότητα αχρηστεύουν τον ρόλο του πολιτικού μας κόσμου, που ευθύνεται για την σωστή πληροφόρηση και αγωγή του κοινού, καθώς και για τον έλεγχο των Δημοσίων Επιχειρήσεων, που είναι αρμόδιος για την διαχείριση του δημοσίου χρήματος, με σκοπό την ανάπτυξη της χώρας. Και είναι αυτή η παραμόρφωση της Δημοκρατίας που είδε επί τέλους ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, που γύρισε την πλάτη στους πολιτικούς, σαν να θέλει να τους πει «ως εδώ και μη παρέκει». Γι’ αυτό πιστεύω ότι η σημερινή κρίση είναι πολύ πιο βαθειά απ’ ό,τι φαίνεται και αλλοίμονο αν οι σημερινοί πολιτικοί υπεύθυνοι -όλων των παρατάξεων- δεν την κατανοήσουν.
Γνωρίζετε καλά, ότι σε όλη τη ζωή μου πάλεψα και παλεύω για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Δικαιώματα και Πολιτισμό. Ο στόχος μου παραμένει ο ίδιος. Για μια Κοινωνία της Αλληλεγγύης και του Ανθρωπισμού. Για τον Σοσιαλισμό. Όλοι βλέπουν πια, πως το άλλο σύστημα της Ελεύθερης Αγοράς, του Κέρδους και του Δικαίου του Ισχυρότερου, δηλαδή η Κοινωνία της Ζούγκλας, σήμερα περνά βαθειά κρίση. Μια παγκόσμια κρίση, που βρίσκει την χώρα μας σε διπλή κρίση. Τη μια που έρχεται απ’ έξω και την άλλη που την αφήσαμε εμείς οι ίδιοι να δημιουργηθεί. Γιατί για τη σημερινή Ολιγαρχία που μας κυβερνά, είμαστε όλοι υπεύθυνοι.
Για μένα είναι σημαδιακό το γεγονός ότι με τιμάτε εδώ στο Πέραμα, όπου κάποτε παλεύαμε όλοι μαζί με νύχια και με δόντια για Δημοκρατία και Πολιτισμό. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Όμως ποιος θα το ΄λεγε, ότι ύστερα από 50 σχεδόν χρόνια θα ξαναρχόμουν για να σας πω, ότι άνθρωποι αδίστακτοι και πονηροί μας κλέψανε εκείνα για τα οποία θυσιάσαμε σε αγώνες τόσα χρόνια της ζωής μας; Τη Δημοκρατία και τον Πολιτισμό;
Κι όμως δυστυχώς έτσι είναι. Τότε ίσως θυμάστε ότι με αξίνες και φτυάρια φτιάξαμε μέσα σε μία μέρα τη Λεωφόρο Λαμπράκη, που έμελλε να μας οδηγήσει τελικά στον δύσβατο δρόμο της προόδου, όπως την βλέπουμε γύρω μας. Τα χρόνια πέρασαν κι εσείς μου κάνετε δώρο αυτόν τον υπέροχο Ναό της Τέχνης. Είναι τάχα μονάχα σύμπτωση, ότι αυτός ο τιμώμενος, φορτωμένος αμέτρητα χρόνια, ξαναβρίσκεται μπροστά σας, για να σας πει τα ίδια λόγια; Δηλαδή ανασκουμπωθείτε και πάλι, για να ξαναπάρουμε στα χέρια μας εκείνα που μας έκλεψαν.
Ο Αγώνας δεν τελείωσε. Πρέπει να κατακτήσουμε απόλυτα και τελειωτικά την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την πραγματική Δημοκρατία, το μερίδιο του εθνικού πλούτου που μας αναλογεί, τη Μόρφωση που μας αξίζει και τον Πολιτισμό μας, τον Ελληνικό Πολιτισμό, που μας δένει σφιχτά τον ένα με τον άλλο, για να οδηγηθούμε όλοι μαζί στην κατάκτηση μιας νέας Κοινωνίας της Αλληλεγγύης και της Ανθρωπιάς. Τον Σοσιαλισμό.

Σας ευχαριστώ.

► Επιστροφή στην παρέμβαση του Στέφανου Τζουμάκα